‘Dit is Bas en hij zit vanaf nu in jullie team. Hij heeft vanavond met de JO13-2 meegetraind, maar het is beter voor hem dat hij bij jullie in komt.’
Als het hoofd jeugdopleiding uitgepraat is, loopt hij terug naar de zijlijn, waar hij nog even met de jongen zijn moeder praat. De andere ouders kijken elkaar echter geschrokken en wat ontstemd aan. Dat het team er een speler bij krijgt, vinden ze geen probleem, maar ze balen ervan dat de jongen en zijn moeder er zo slordig en armoedig uitzien.
‘Heb je zijn voetbalschoenen gezien?’
‘Nee.’
‘Die zijn minstens tien jaar oud en waren met tape aan elkaar geplakt. Plus dat hij niet eens een trainingspak aan heeft en zijn shirtje en broekje van een rommelmarkt lijken te komen. Echt schoon is het tweetal trouwens ook niet.
‘Daar heb ik niet op gelet, maar als jij het zegt, zal het zo zijn. Nou, lekker dan. Wat moeten we met die viespeuk?’
‘Geen idee. Zaterdag spelen we thuis, maar volgende week komt hij niet bij mij in de auto. Ik heb geen zin om alles te moeten ontsmetten.’
‘We kunnen toch zeggen dat we hem er niet bij willen hebben?’
‘De club kan volgens mij niet iemand weigeren omdat hij of zij armoedig gekleed en slecht gewassen is.’
‘Laten we dan in ieder geval bij de leider klagen.’
‘Best, doen we.’
Omdat het de ouders niet slim lijkt om dat met z’n allen te doen, worden er drie vaders aangewezen om de groep te vertegenwoordigen. Die mannen later er geen gras over groeien en lopen gelijk naar de kantine, waar de leider net koffie heeft besteld.
‘Tjeerd, kunnen we je even spreken.’
‘Natuurlijk. Wat is er aan de hand?’
‘Het gaat om die nieuwe jongen. Ben jij blij met zijn komst?’
‘Ja. We kunnen namelijk best een speler extra gebruiken en het moet een extreem goede voetballer zijn. Dus worden we op twee manieren beter van het ventje.’
‘Heb jij gezien hoe goed hij is?’
‘Nee, ik ga door op wat Alwin zei. Hij is immers hoofd jeugdopleiding en zegt dus niet zomaar iets.’
‘Ben je niet bang dat ze hem bij de JO13-2 niet wilden en hem nu met een mooie smoes in ons team drukken?’
‘Zij hadden hem juist graag gehouden en dat begrijp ik ook wel. Wie wil er immers geen goede voetballer in zijn team. Hebben jullie trouwens iets tegen dat ventje? Ik vind jullie vragen namelijk een beetje vreemd.’
‘Heb je dan niet gezien hoe dat ventje en zijn moeder eruit zien? Als we volgende week uit spelen, neem jij ze daarom maar mee in je auto. Bij ons komen ze er namelijk niet in en bij de andere ouders evenmin.’
Tjeerd is rood aangelopen van ergernis.
‘Heren, wat vallen jullie, en de andere ouders, me enorm tegen. Bas en zijn moeder lopen er inderdaad niet volgens de laatste mode bij, maar zijn niet vies. Of ze er bewust of gedwongen zo bij lopen, weet ik niet. Dat is echter ook niet mijn zaak. Bas zijn contributie is betaald, dus heeft hij het recht om hier te voetballen en gezien zijn kwaliteiten hoort hij bij ons.’
‘Jij hebt gemakkelijk praten, maar wij zitten met een probleem. Wat moet ik bijvoorbeeld doen als mijn zoontje jarig is? Normaal nodig ik het hele team uit, maar ik wil die Bas echt niet in huis hebben. Plus dat ik ook niet wil dat mijn zoontje bij hén over de vloer komt.’
‘Ik had noot gedacht dat jullie zulk triest volk waren. Bas en zijn moeder komen voor hun lol hier en niet om door jullie behandeld te worden als oud vuil. Het was beter als jullie ze in de groep opnamen en indien nodig hielpen. Ze kunnen zich namelijk best van armoede zo kleden.’
Tjeerd is opgestaan en kijkt de mannen doordringend aan.
‘Ik stop met dit gesprek en ga erover nadenken of ik volgend seizoen nog wel leider wil zijn van dit team. Met ouders die zo denken als jullie, wil ik namelijk liever niets meer te maken hebben.’
De vaders krijgen geen kans om te reageren, want de leider loopt naar buiten en daarom gaan ze terug naar de andere ouders. Daar vertellen ze hoe het gesprek is gegaan en overwegen ze zelfs om samen naar een andere club te gaan. Dat gaat ze echter te ver en daarom besluiten ze de zaak nog een week aan te kijken.
Zoals altijd zitten de ouders ’s zaterdags een uur voor de wedstrijd in de kantine aan de koffie. Behalve Bas zijn moeder die buiten in de regen staat. De vaders en moeders zien haar wel staan en fluisteren elkaar meewarig toe dat ze niet eens een paraplu heeft, maar er is niemand die de vrouw naar binnen roept.
Als ze een paar minuten voor de wedstrijd naar buiten gaan, wordt de situatie nog verdrietiger. Ze lopen de vrouw namelijk zwijgend voorbij en gaan iets verderop schaamteloos door met hun geroddel. Na een paar minuten voetballen, kijken ze elkaar echter met grote ogen aan. De leider heeft namelijk niets te veel gezegd over Bas zijn voetbalkwaliteiten.
Die jongen is namelijk ook veel te goed voor de JO13-1. Zijn sublieme spel zorgt ervoor dat de ouders al snel geen oog meer voor zijn kapotte voetbalschoenen hebben, maar hem luid aan beginnen te moedigen.
Als de scheidsrechter voor de pauze heeft gefloten, blijkt pas echt goed hoe ze in elkaar zitten. Iedereen gaat zich namelijk aan het ventje zijn moeder voorstellen en als zij iets over haar financiële problemen vertelt, krijgt ze zelfs van alle kanten hulp aangeboden.
Leider Tjeerd, die alles van een afstandje bekijkt, schudt zijn hoofd. Natuurlijk is hij blij voor Bas en zijn moeder, maar wat heeft hij een medelijden met die anderen. Hij denkt er echter niet meer aan om te stoppen als leider, want hij vindt dat iedereen het recht heeft om fouten te maken en soms vreemd te reageren.
Reacties
Let op: HTML wordt niet vertaald!