Wat zullen de mensen ervan zeggen?
€4,95
Excl. BTW: €4,95
Omschrijving
Lex loopt al bijna een uur doelloos door het bos. Niet voor zijn lol, maar omdat hij Linda, zijn vrouw, voorlopig niet wil zien. Ze hebben, zoals elke dag, net namelijk weer een flinke ruzie gehad en daarom wil hij alleen zijn en nadenken.
De eerste jaren van hun huwelijk stonden bol van geluk, maar vanaf de start van zijn eigen bedrijf is het minder geworden. Eerst langzaam, maar later, toen hij lid van een politieke partij werd en in de gemeenteraad kwam, ging het steeds sneller bergafwaarts.
Omdat het al zo lang slecht gaat, heeft hij er weinig vertrouwen meer in dat de problemen nog op te lossen zijn. Zijn vrouw denkt daar echter anders over, want volgens haar zou er zonder de politiek en zijn bedrijf weinig aan de hand zijn.
Hij kan zich echter niet voorstellen dat ze gelijk heeft en vindt het ook niet netjes van haar dat ze er steeds over zeurt dat hij veel weg is. Zij profiteert er immers volop van dat de zaak perfect draait en de politiek heeft hem al heel veel nieuwe klanten opgeleverd.
Omdat hij niet de hele avond door kan blijven lopen, besluit hij op een gegeven moment maar naar huis te gaan. Als hij binnenkomt, blijkt zijn vrouw koffie in te hebben geschonken.
‘Wil je ook of moet je nog weg?’
‘Nee, ik ben de rest van de avond thuis.’
‘Tjonge, dat mag je gerust een wonder noemen. Vind je trouwens niet, zonder weer allerlei ellende op te willen rakelen, dat we een erg hoge prijs betalen voor ons luxe leven? We hebben alles wat ons hartje begeert, maar missen de liefde en hebben dus niets. Als we het roer niet omgooien, kunnen we dan ook beter uit elkaar gaan en ik neem aan dat je dit met me eens bent.’
Lex denkt geen moment over de woorden van zijn vrouw na.
‘Als jij vertrekt, kan ik je niet tegenhouden. Ik vraag je echter met klem om het niet te doen en ga ook zeker niet akkoord met een scheiding.’
‘Wat wil je dan? Zo langs elkaar heen blijven leven en allebei ongelukkig zijn?’
‘Als we eens beginnen om minder ruzie te maken.’
‘Dat maakt ons leven natuurlijk leuker, maar niet meer dan dat. We zijn namelijk wel getrouwd, maar hebben niets met elkaar. Ik voel me dan ook meer je huishoudster dan je vrouw.’
‘Ligt dat dan alleen aan mij?’
‘Het zal net zo goed mijn schuld zijn, maar het is wél de manier hoe we met elkaar omgaan en dat is niet goed. We zijn compleet van elkaar vervreemd en intimiteit is iets wat we alleen nog van vroeger kennen.’
‘Dat is waar, maar ik vind een scheiding de allerlaatste optie.’
‘Dat mag, maar ik kan me niet voorstellen dat je zo door wil leven.’
‘Ik zou heel graag minder ruzie hebben, maar ben bang dat een scheiding me klanten kost en vrees dat het slecht is voor mijn politieke ambities. Plus dat ik het erg vervelend vind om als eerste van mijn negen broers en zussen te gaan scheiden.’
Linda begint cynisch te lachen.
‘Je loopt ten eerste jaren achter, want scheiden is tegenwoordig heel normaal. Plus dat je een nog grotere egoïst bent dan ik ooit had gedacht. Dat jij je leven opoffert uit angst en schaamte voor je omgeving is jouw zaak, maar het is te gek voor woorden dat je mij mijn geluk ook wil ontnemen.’
‘Zo mag jij erover denken.’
‘Gelukkig. Wij zijn trouwens uitgepraat en ik heb mijn keuze gemaakt. Ik ga namelijk niet zo verder. Of we alleen kunnen scheiden als we er allebei mee eens zijn, weet ik niet. Ik ga morgen echter naar een advocaat om te vragen hoe dat zit en indien mogelijk zet ik de boel in gang.’
Lex vliegt overeind en loopt naar de deur.
‘Help alles dan maar naar de knoppen. Als jij zo graag wil scheiden, lijkt het me trouwens zinloos om hier te blijven. Daarom ga ik nu naar de zaak en blijf ik daar voorlopig ook slapen.’
Linda wil nog iets zeggen, maar Lex is al buiten en rijdt even later met een enorme vaart de straat uit. Omdat er heel veel gedachten door haar hoofd schieten, loopt ze naar buiten om bij te komen. Ze heeft echter zoveel om over na te denken dat dit niet meevalt en ze ook de sirenes van de ambulance, de politie en de brandweer niet hoort.
Als een uurtje later de voordeurbel gaat, doet ze daarom nietsvermoedend open. Pas als ze twee agenten ziet staan, schrikt ze en als ze het verhaal van de mannen hoort, dreigt het haar zelfs te veel te worden. Haar man is namelijk met hoge snelheid frontaal op een boom geklapt en in levensgevaar naar het ziekenhuis gebracht.
Dit laatste zorgt ervoor dat Linda enorm haar best moet doen om niet door te draaien. Nu de kans groot is dat ze hem nooit meer zal spreken, beseft ze namelijk dat ze Lex helemaal niet kan missen. Natuurlijk zei ze een uur geleden nog dat ze wéér een lijmpoging niet zag zitten, maar er komen nu ook weer warmere gevoelens bij haar naar boven.
De maanden die volgen leeft Linda in een roes.
Eerst is er de angst dat Lex het ongeluk niet overleeft. Als het levensgevaar is geweken is er de onzekerheid of hij niets aan het ongeval heeft overgehouden en daarnaast wordt ze er steeds zekerder van dat ze haar man niet kan missen.
Lex blijkt ondanks meerdere operaties en een intensieve revalidatie ook over hun relatie te hebben nagedacht en is eerder aan een goed gesprek toe dan Linda had verwacht. Als ze op een avond bij zijn bed, dat in de kamer staat, gaat zitten, begint hij namelijk te praten.
‘Velen zeggen dat het leven onvoorspelbaar is, maar nu hebben we het zelf ervaren.’
‘Zeg dat wel en het drama heeft mij heel veel duidelijk gemaakt. Dingen waar ik blij van werd, maar ook zaken die me verdriet hebben gedaan.’
‘Mij ook. Ik ben vooral gaan beseffen wat het belangrijkste in mijn leven is en dat ben jij. Daarom heb ik twee besluiten genomen. Ten eerste stap ik uit de politiek en ten tweede ga ik mijn financiële man bellen om de zaak te verkopen. Ik ben nog te jong om te stoppen met werken, maar vind wel iets anders en ga er in ieder geval voor zorgen dat ik genoeg vrije tijd krijg en er samen met jou van genieten. Daarnaast is het me eveneens duidelijk geworden dat het niet belangrijk is wat een ander van ons vindt, maar wel wat wij van elkaar vinden. Als jij geen andere plannen hebt, zou ik daarom graag een streep onder het verleden zetten en samen een nieuwe start maken.’
Linda wil heel veel zeggen, maar kan alleen huilen en knikken. Haar ogen en omhelzing vertellen echter genoeg en dat is het begin van veel levensgeluk.
Natuurlijk is alle ellende niet opeens voorbij en wordt er veel gepraat over alles wat er mis is gegaan, maar hun gevoelens voor elkaar aangevuld met wederzijds begrip maken van de grootste problemen iets heel kleins.
De eerste jaren van hun huwelijk stonden bol van geluk, maar vanaf de start van zijn eigen bedrijf is het minder geworden. Eerst langzaam, maar later, toen hij lid van een politieke partij werd en in de gemeenteraad kwam, ging het steeds sneller bergafwaarts.
Omdat het al zo lang slecht gaat, heeft hij er weinig vertrouwen meer in dat de problemen nog op te lossen zijn. Zijn vrouw denkt daar echter anders over, want volgens haar zou er zonder de politiek en zijn bedrijf weinig aan de hand zijn.
Hij kan zich echter niet voorstellen dat ze gelijk heeft en vindt het ook niet netjes van haar dat ze er steeds over zeurt dat hij veel weg is. Zij profiteert er immers volop van dat de zaak perfect draait en de politiek heeft hem al heel veel nieuwe klanten opgeleverd.
Omdat hij niet de hele avond door kan blijven lopen, besluit hij op een gegeven moment maar naar huis te gaan. Als hij binnenkomt, blijkt zijn vrouw koffie in te hebben geschonken.
‘Wil je ook of moet je nog weg?’
‘Nee, ik ben de rest van de avond thuis.’
‘Tjonge, dat mag je gerust een wonder noemen. Vind je trouwens niet, zonder weer allerlei ellende op te willen rakelen, dat we een erg hoge prijs betalen voor ons luxe leven? We hebben alles wat ons hartje begeert, maar missen de liefde en hebben dus niets. Als we het roer niet omgooien, kunnen we dan ook beter uit elkaar gaan en ik neem aan dat je dit met me eens bent.’
Lex denkt geen moment over de woorden van zijn vrouw na.
‘Als jij vertrekt, kan ik je niet tegenhouden. Ik vraag je echter met klem om het niet te doen en ga ook zeker niet akkoord met een scheiding.’
‘Wat wil je dan? Zo langs elkaar heen blijven leven en allebei ongelukkig zijn?’
‘Als we eens beginnen om minder ruzie te maken.’
‘Dat maakt ons leven natuurlijk leuker, maar niet meer dan dat. We zijn namelijk wel getrouwd, maar hebben niets met elkaar. Ik voel me dan ook meer je huishoudster dan je vrouw.’
‘Ligt dat dan alleen aan mij?’
‘Het zal net zo goed mijn schuld zijn, maar het is wél de manier hoe we met elkaar omgaan en dat is niet goed. We zijn compleet van elkaar vervreemd en intimiteit is iets wat we alleen nog van vroeger kennen.’
‘Dat is waar, maar ik vind een scheiding de allerlaatste optie.’
‘Dat mag, maar ik kan me niet voorstellen dat je zo door wil leven.’
‘Ik zou heel graag minder ruzie hebben, maar ben bang dat een scheiding me klanten kost en vrees dat het slecht is voor mijn politieke ambities. Plus dat ik het erg vervelend vind om als eerste van mijn negen broers en zussen te gaan scheiden.’
Linda begint cynisch te lachen.
‘Je loopt ten eerste jaren achter, want scheiden is tegenwoordig heel normaal. Plus dat je een nog grotere egoïst bent dan ik ooit had gedacht. Dat jij je leven opoffert uit angst en schaamte voor je omgeving is jouw zaak, maar het is te gek voor woorden dat je mij mijn geluk ook wil ontnemen.’
‘Zo mag jij erover denken.’
‘Gelukkig. Wij zijn trouwens uitgepraat en ik heb mijn keuze gemaakt. Ik ga namelijk niet zo verder. Of we alleen kunnen scheiden als we er allebei mee eens zijn, weet ik niet. Ik ga morgen echter naar een advocaat om te vragen hoe dat zit en indien mogelijk zet ik de boel in gang.’
Lex vliegt overeind en loopt naar de deur.
‘Help alles dan maar naar de knoppen. Als jij zo graag wil scheiden, lijkt het me trouwens zinloos om hier te blijven. Daarom ga ik nu naar de zaak en blijf ik daar voorlopig ook slapen.’
Linda wil nog iets zeggen, maar Lex is al buiten en rijdt even later met een enorme vaart de straat uit. Omdat er heel veel gedachten door haar hoofd schieten, loopt ze naar buiten om bij te komen. Ze heeft echter zoveel om over na te denken dat dit niet meevalt en ze ook de sirenes van de ambulance, de politie en de brandweer niet hoort.
Als een uurtje later de voordeurbel gaat, doet ze daarom nietsvermoedend open. Pas als ze twee agenten ziet staan, schrikt ze en als ze het verhaal van de mannen hoort, dreigt het haar zelfs te veel te worden. Haar man is namelijk met hoge snelheid frontaal op een boom geklapt en in levensgevaar naar het ziekenhuis gebracht.
Dit laatste zorgt ervoor dat Linda enorm haar best moet doen om niet door te draaien. Nu de kans groot is dat ze hem nooit meer zal spreken, beseft ze namelijk dat ze Lex helemaal niet kan missen. Natuurlijk zei ze een uur geleden nog dat ze wéér een lijmpoging niet zag zitten, maar er komen nu ook weer warmere gevoelens bij haar naar boven.
De maanden die volgen leeft Linda in een roes.
Eerst is er de angst dat Lex het ongeluk niet overleeft. Als het levensgevaar is geweken is er de onzekerheid of hij niets aan het ongeval heeft overgehouden en daarnaast wordt ze er steeds zekerder van dat ze haar man niet kan missen.
Lex blijkt ondanks meerdere operaties en een intensieve revalidatie ook over hun relatie te hebben nagedacht en is eerder aan een goed gesprek toe dan Linda had verwacht. Als ze op een avond bij zijn bed, dat in de kamer staat, gaat zitten, begint hij namelijk te praten.
‘Velen zeggen dat het leven onvoorspelbaar is, maar nu hebben we het zelf ervaren.’
‘Zeg dat wel en het drama heeft mij heel veel duidelijk gemaakt. Dingen waar ik blij van werd, maar ook zaken die me verdriet hebben gedaan.’
‘Mij ook. Ik ben vooral gaan beseffen wat het belangrijkste in mijn leven is en dat ben jij. Daarom heb ik twee besluiten genomen. Ten eerste stap ik uit de politiek en ten tweede ga ik mijn financiële man bellen om de zaak te verkopen. Ik ben nog te jong om te stoppen met werken, maar vind wel iets anders en ga er in ieder geval voor zorgen dat ik genoeg vrije tijd krijg en er samen met jou van genieten. Daarnaast is het me eveneens duidelijk geworden dat het niet belangrijk is wat een ander van ons vindt, maar wel wat wij van elkaar vinden. Als jij geen andere plannen hebt, zou ik daarom graag een streep onder het verleden zetten en samen een nieuwe start maken.’
Linda wil heel veel zeggen, maar kan alleen huilen en knikken. Haar ogen en omhelzing vertellen echter genoeg en dat is het begin van veel levensgeluk.
Natuurlijk is alle ellende niet opeens voorbij en wordt er veel gepraat over alles wat er mis is gegaan, maar hun gevoelens voor elkaar aangevuld met wederzijds begrip maken van de grootste problemen iets heel kleins.
Blikje juf bedankt zwart. Blikje met zwarte stippen als
achtergrond. Een erg leuk kadootje voor een erg
lieve juf. Blikje wordt zonder inhoud geleverd, maar
kan door u worden gevuld en is in twee formaten leverbaar.
KLIK HIER VOOR MEER BLIKJES
achtergrond. Een erg leuk kadootje voor een erg
lieve juf. Blikje wordt zonder inhoud geleverd, maar
kan door u worden gevuld en is in twee formaten leverbaar.
KLIK HIER VOOR MEER BLIKJES