Vuurwerk of huisdieren?
€4,95
Excl. BTW: €4,95
Omschrijving
Als Loes en Gert aan de koffie zitten en hun hondje Moos met een lekker stokje in zijn mand ligt, komt er een enorme klap vuurwerk heen.
Zelf schrikken ze daar behoorlijk van, maar het diertje nog veel meer. Hij is ook meteen van slag en vliegt in paniek de kamer uit om met een enorme vaart de trap op te rennen.
‘Die zien we voorlopig niet meer terug.’
‘Dat denk ik ook niet. Ik ga morgen wel even bij de dierenarts langs om te horen of ze iets rustgevends voor hem hebben waar hij de komende periode mee door kan komen. Vorig jaar had ik wat uit het dorp meegebracht, maar dat hielp niets. Het kostte wel weinig, maar uiteindelijk was het dus weggegooid geld.’
Als ze weer een enorme klap horen, kijken Loes en Gert elkaar een beetje geïrriteerd aan.
‘Het is toch niet normaal zo hard als die troep gaat. Siervuurwerk vind ik hartstikke mooi, maar de rest dus niet. Anderen zullen er echter van genieten, want anders werd er niet zo veel geschoten. Het lijken trouwens net bommen.’
‘De jongeren vinden die klappen blijkbaar geweldig en je hoort trouwens ook genoeg ouderen die het mooi vinden. Ik neem aan dat jij vroeger wel vuurwerk hebt afgestoken. Omdat ik er altijd bang voor ben geweest, heb ik er nooit echt van kunnen genieten. Ja, van een afstandje, maar absoluut niet van dichtbij. Hoewel ik iedereen zijn of haar vuurwerkplezier gun, vind ik het daarom niet erg dat het volgend jaar verboden is. Al denk ik niet dat zo’n verbod veel helpt, want zo’n jarenlange traditie veeg je niet zomaar even weg.’
Gert denkt ook niet echt negatief over vuurwerk.
‘Toen ik ging verdienen en zelf mijn vuurwerk moest gaan betalen, heb ik er nooit meer iets aan uitgegeven. Ik ben dus geen echte liefhebber, maar gun, net als jij, iedereen zijn of haar plezier. Het is alleen beroerd dat de huisdieren er heel veel last van hebben en ik vraag me af of er echt niets aan te doen is dat die knallen steeds harder gaan. Het in Nederland verkochte vuurwerk, zal toch neem ik aan gecontroleerd worden.’
Loes begint te grijnzen.
‘Die enorme dreunen zullen wel van illegaal spul komen en als je iedereen moet geloven, is dat in het buitenland volop te krijgen. In Duitsland schijnt trouwens zwaarder vuurwerk verkocht te mogen worden dan hier.’
‘Dat zegt men wel en eigenlijk is dat heel krom. Men roept te pas en te onpas over één Europa, maar over dat soort zaken zijn blijkbaar geen afspraken te maken. Je hoort en leest wel dat er bij grensovergangen controles zijn en er wordt ook door het land heen regelmatig illegaal vuurwerk in beslag genomen, maar volgens mij is dat niet meer dan een druppel op de gloeiende plaat. Ik denk trouwens dat men geen mensen heeft om vaker te controleren. Het is trouwens wel zo dat de mensen tegenwoordig heel snel klagen en dus ook over vuurwerk. Van mensen met dieren en van hen die de zorg over oude en zieke mensen hebben, kan ik me dat voorstellen. Veel anderen laten zich echter alleen maar horen omdat ze iets te zaniken willen hebben. Natuurlijk is het af en toe schrikken als je zo’n klap hoort, maar zo heel erg is dat niet en we hebben toch allemaal weleens last van elkaar?’
Loes knikt.
‘Dat is waar. Als we geen hondje hadden, zou ik alleen even mopperen als ik me weer eens gek schrok, maar er verder weinig of niet over nadenken. Vooral omdat vuurwerk gevoelsmatig bij de laatste maanden van het jaar hoort. Ik vind het echter wel erg voor Moos en alle andere honden en katten. Vooral omdat er vroeger vanaf half november geschoten werd, maar ze nu het hele jaar door knallen en het dus steeds harder lijkt te gaan.’
‘Dat is waar, maar daar kunnen wij niets aan veranderen. Als iedereen een klein beetje rekening met elkaar houdt en de dierenbezitters proberen om het voor hun honden en katten zo aangenaam mogelijk te maken, valt het volgens mij ook wel mee.’
‘Dat ben ik met je eens. Je hebt het echter over rekening met elkaar houden, maar dat is niet het sterkste punt van de meeste Nederlanders en scoren wij zelf altijd 100% wat dat betreft?’
‘Ik heb daar nooit over nagedacht, maar het kan best zijn dat wij daarin ook tekortschieten. Ga morgen echter maar even naar de dierenarts voor Moos. Als het beestje rustige feestdagen heeft, hebben wij ze namelijk ook.’
Loes houdt nog een slag om de arm.
‘Ik wil niet negatief doen, maar wat als Moos niet of amper op dat spul van de dierenarts reageert? Zeg niet dat hij dan zwaarder spul moet hebben, want ik wil niet dat het diertje die periode rond de feestdagen compleet van de wereld is.’
Gert is er ook niet op voor om het beestje een week of langer bijna bewusteloos te houden. Al vindt hij wel dat er wat moet gebeuren, want het kan volgens hem niet zo zijn dat Moos de komende tijd alle dagen in angst moet leven.
‘Het is een moeilijk probleem. Er zijn mensen die hun hond naar een asiel doen, maar dat wil ik niet en daar zal trouwens wel geen plek meer zijn. Plus dat er hondenbezitters, en misschien ook wel mensen met katten, naar een park vluchten om het lawaai te ontlopen, maar daar zal alles inmiddels wel vol zitten.’
‘Dat zal best en voor wat een asiel betreft, ben ik het met je eens. Zonder Moos vind ik de feestdagen namelijk niets en ik denk ook niet dat hij het daar naar zijn zin heeft. Als ik hem
’s zaterdags even bij mijn ouders laat als ik ga boodschappen doen, wil hij namelijk niets van hen weten en gaat hij net zo lang bij het hek staan kijken tot ik er weer ben.’
Opeens geeft Gert een enorme klap op tafel.
‘Wat is er?’
‘Ik weet het. Jij gaat morgen naar de dierenarts om iets voor Moos te halen. Als dat helpt, vergeten we alles wat ik zo ga zeggen. Wanneer het niet helpt, haal ik deze week de caravan uit de stalling om hem bij je ouders achter die verste schuur neer te zetten en dan brengen we de laatste weken van het jaar gewoon daar door. Dat is natuurlijk behelpen, maar het kan best eens hartstikke gezellig zijn. Moos heeft daar echter, zeker als we de radio of de tv iets harder zetten en de gordijnen dichtdoen, zo goed als geen last van het vuurwerk en dat is het belangrijkste.’
Loes is hartstikke blij met deze oplossing.
‘Geweldig man. Pa en ma zullen het geen probleem vinden als we daar een paar weken gaan staan, maar ik zal ze zo even inlichten en die lui van de gemeente zullen wel op kerstreces zijn, dus daar hebben we geen last van. Alleen de kou kan ons dus nog parten spelen.’
‘Met een extra dekbed zal dat toch wel meevallen en desnoods rij je morgen even naar het dorp om te kijken of er ergens een grotere straalkachel te koop is. Voor mijn part koop je er trouwens twee. Dat kost wel wat stroom, maar het belangrijkste is dat Moos en wij rustige feestdagen hebben.’
‘Je hebt gelijk en mooi dat we ons probleem zo opgelost hebben.’
Zelf schrikken ze daar behoorlijk van, maar het diertje nog veel meer. Hij is ook meteen van slag en vliegt in paniek de kamer uit om met een enorme vaart de trap op te rennen.
‘Die zien we voorlopig niet meer terug.’
‘Dat denk ik ook niet. Ik ga morgen wel even bij de dierenarts langs om te horen of ze iets rustgevends voor hem hebben waar hij de komende periode mee door kan komen. Vorig jaar had ik wat uit het dorp meegebracht, maar dat hielp niets. Het kostte wel weinig, maar uiteindelijk was het dus weggegooid geld.’
Als ze weer een enorme klap horen, kijken Loes en Gert elkaar een beetje geïrriteerd aan.
‘Het is toch niet normaal zo hard als die troep gaat. Siervuurwerk vind ik hartstikke mooi, maar de rest dus niet. Anderen zullen er echter van genieten, want anders werd er niet zo veel geschoten. Het lijken trouwens net bommen.’
‘De jongeren vinden die klappen blijkbaar geweldig en je hoort trouwens ook genoeg ouderen die het mooi vinden. Ik neem aan dat jij vroeger wel vuurwerk hebt afgestoken. Omdat ik er altijd bang voor ben geweest, heb ik er nooit echt van kunnen genieten. Ja, van een afstandje, maar absoluut niet van dichtbij. Hoewel ik iedereen zijn of haar vuurwerkplezier gun, vind ik het daarom niet erg dat het volgend jaar verboden is. Al denk ik niet dat zo’n verbod veel helpt, want zo’n jarenlange traditie veeg je niet zomaar even weg.’
Gert denkt ook niet echt negatief over vuurwerk.
‘Toen ik ging verdienen en zelf mijn vuurwerk moest gaan betalen, heb ik er nooit meer iets aan uitgegeven. Ik ben dus geen echte liefhebber, maar gun, net als jij, iedereen zijn of haar plezier. Het is alleen beroerd dat de huisdieren er heel veel last van hebben en ik vraag me af of er echt niets aan te doen is dat die knallen steeds harder gaan. Het in Nederland verkochte vuurwerk, zal toch neem ik aan gecontroleerd worden.’
Loes begint te grijnzen.
‘Die enorme dreunen zullen wel van illegaal spul komen en als je iedereen moet geloven, is dat in het buitenland volop te krijgen. In Duitsland schijnt trouwens zwaarder vuurwerk verkocht te mogen worden dan hier.’
‘Dat zegt men wel en eigenlijk is dat heel krom. Men roept te pas en te onpas over één Europa, maar over dat soort zaken zijn blijkbaar geen afspraken te maken. Je hoort en leest wel dat er bij grensovergangen controles zijn en er wordt ook door het land heen regelmatig illegaal vuurwerk in beslag genomen, maar volgens mij is dat niet meer dan een druppel op de gloeiende plaat. Ik denk trouwens dat men geen mensen heeft om vaker te controleren. Het is trouwens wel zo dat de mensen tegenwoordig heel snel klagen en dus ook over vuurwerk. Van mensen met dieren en van hen die de zorg over oude en zieke mensen hebben, kan ik me dat voorstellen. Veel anderen laten zich echter alleen maar horen omdat ze iets te zaniken willen hebben. Natuurlijk is het af en toe schrikken als je zo’n klap hoort, maar zo heel erg is dat niet en we hebben toch allemaal weleens last van elkaar?’
Loes knikt.
‘Dat is waar. Als we geen hondje hadden, zou ik alleen even mopperen als ik me weer eens gek schrok, maar er verder weinig of niet over nadenken. Vooral omdat vuurwerk gevoelsmatig bij de laatste maanden van het jaar hoort. Ik vind het echter wel erg voor Moos en alle andere honden en katten. Vooral omdat er vroeger vanaf half november geschoten werd, maar ze nu het hele jaar door knallen en het dus steeds harder lijkt te gaan.’
‘Dat is waar, maar daar kunnen wij niets aan veranderen. Als iedereen een klein beetje rekening met elkaar houdt en de dierenbezitters proberen om het voor hun honden en katten zo aangenaam mogelijk te maken, valt het volgens mij ook wel mee.’
‘Dat ben ik met je eens. Je hebt het echter over rekening met elkaar houden, maar dat is niet het sterkste punt van de meeste Nederlanders en scoren wij zelf altijd 100% wat dat betreft?’
‘Ik heb daar nooit over nagedacht, maar het kan best zijn dat wij daarin ook tekortschieten. Ga morgen echter maar even naar de dierenarts voor Moos. Als het beestje rustige feestdagen heeft, hebben wij ze namelijk ook.’
Loes houdt nog een slag om de arm.
‘Ik wil niet negatief doen, maar wat als Moos niet of amper op dat spul van de dierenarts reageert? Zeg niet dat hij dan zwaarder spul moet hebben, want ik wil niet dat het diertje die periode rond de feestdagen compleet van de wereld is.’
Gert is er ook niet op voor om het beestje een week of langer bijna bewusteloos te houden. Al vindt hij wel dat er wat moet gebeuren, want het kan volgens hem niet zo zijn dat Moos de komende tijd alle dagen in angst moet leven.
‘Het is een moeilijk probleem. Er zijn mensen die hun hond naar een asiel doen, maar dat wil ik niet en daar zal trouwens wel geen plek meer zijn. Plus dat er hondenbezitters, en misschien ook wel mensen met katten, naar een park vluchten om het lawaai te ontlopen, maar daar zal alles inmiddels wel vol zitten.’
‘Dat zal best en voor wat een asiel betreft, ben ik het met je eens. Zonder Moos vind ik de feestdagen namelijk niets en ik denk ook niet dat hij het daar naar zijn zin heeft. Als ik hem
’s zaterdags even bij mijn ouders laat als ik ga boodschappen doen, wil hij namelijk niets van hen weten en gaat hij net zo lang bij het hek staan kijken tot ik er weer ben.’
Opeens geeft Gert een enorme klap op tafel.
‘Wat is er?’
‘Ik weet het. Jij gaat morgen naar de dierenarts om iets voor Moos te halen. Als dat helpt, vergeten we alles wat ik zo ga zeggen. Wanneer het niet helpt, haal ik deze week de caravan uit de stalling om hem bij je ouders achter die verste schuur neer te zetten en dan brengen we de laatste weken van het jaar gewoon daar door. Dat is natuurlijk behelpen, maar het kan best eens hartstikke gezellig zijn. Moos heeft daar echter, zeker als we de radio of de tv iets harder zetten en de gordijnen dichtdoen, zo goed als geen last van het vuurwerk en dat is het belangrijkste.’
Loes is hartstikke blij met deze oplossing.
‘Geweldig man. Pa en ma zullen het geen probleem vinden als we daar een paar weken gaan staan, maar ik zal ze zo even inlichten en die lui van de gemeente zullen wel op kerstreces zijn, dus daar hebben we geen last van. Alleen de kou kan ons dus nog parten spelen.’
‘Met een extra dekbed zal dat toch wel meevallen en desnoods rij je morgen even naar het dorp om te kijken of er ergens een grotere straalkachel te koop is. Voor mijn part koop je er trouwens twee. Dat kost wel wat stroom, maar het belangrijkste is dat Moos en wij rustige feestdagen hebben.’
‘Je hebt gelijk en mooi dat we ons probleem zo opgelost hebben.’
Blikje verhuisd met huisje. Van harte gefeliciteerd.
Iemand die een drukke verhuizing achter de rug
heeft zal erg blij zijn met dit kadootje. Het blikje
wordt zonder inhoud geleverd, maar kan door u
gevuld worden met wat lekkers.
KLIK HIER VOOR MEER BLIKJES