Vakantieplezier
€4,95
Excl. BTW: €4,95
Omschrijving
‘Ik ben om half vier thuis. Als jij zorgt dat alles dan ingepakt is, laden we de auto en kunnen we voor half vijf weg zijn. Het is mijn bedoeling om vanavond zo lang mogelijk door te rijden, vannacht in de auto te slapen en morgen heel vroeg verder te gaan. Met een beetje mazzel zijn we er dan morgenavond laat.’
José schudt haar hoofd.
‘We hadden toch afgesproken om morgen te gaan, ergens te overnachten en er twee hele dagen over te rijden? Als we doen wat jij in je hoofd hebt, komen we gestrest in Spanje aan en daar heb ik geen zin in.’
‘Waarom? Ik rij en jullie hoeven me alleen soms wat eten en drinken te geven.’
‘Wil je dan ook niet om de zoveel tijd stoppen, zodat we even een frisse neus kunnen halen en onze benen kunnen strekken?’
‘We ontkomen niet aan plaspauzes, maar ik wil zoveel mogelijk doorrijden. Hoe eerder we daar zijn des te beter het is. Als we morgenochtend gaan, staan we trouwens de halve dag in de file en daar heb ik geen trek in.’
José irriteert zich inmiddels.
‘Ik ben het niet met je eens en vind het waardeloos dat je hier niet eerder over begonnen bent. Zeker omdat we afgesproken hebben om morgen te gaan en ik nog naar het dorp moet om het een en ander in te slaan. Daar dacht ik vandaag tijd genoeg voor te hebben, maar nu kan ik me haasten en stap ik moe in de auto. Plus dat de kinderen tot twee uur afscheid van school hebben en het veel beter is om ze eerst een beetje uit te laten razen voor we gaan. Ze kunnen namelijk erg druk zijn en je weet wat dat voor gevolgen heeft. Vooral omdat jij na een dag werken ook niet in je beste humeur bent en niets van hen kunt hebben. Als we jouw zin doen, wordt het daarom een rit met veel gehuil en gemopper en beginnen we de vakantie slecht.’
Erik staat op en lijkt niet te begrijpen waar zijn vrouw zich druk over maakt.
‘Ik zal je wel niet goed begrepen hebben, want het is al weken mijn bedoeling om vanmiddag te gaan. Over mijn humeur hoef je trouwens niet in te zitten, want ik moet vandaag alleen nog de nodige administratie doen en daar word ik niet moe van. Als de kinderen niet al te vervelend zijn en jij me mijn gang laat gaan, komt het dus best goed. Zeker als om half vier alles ingepakt is en jullie klaar staan om te vertrekken.’
José kan wel huilen en heeft helemaal geen zin meer in de vakantie. Verder baalt ze er enorm van dat Erik tegen haar liegt. Hij heeft haar namelijk echt wel goed begrepen, maar trekt gewoon zijn eigen plan en kletst trouwens. Toen ze vorig jaar naar Frankrijk gingen, was het immers ook al zo’n drama en wilde ze zelfs uitstappen en met de kinderen naar huis gaan.
Omdat ze nu nog verder moeten, houdt ze haar hart dus vast. Ze weet alleen niet wat ze het beste kan doen. Als ze per se morgen wil gaan, heeft ze de eerste dagen namelijk ruzie en dat wil ze niet. Irritatie ontstaat er trouwens sowieso, want ze krijgen tegenwoordig over ieder wissewasje woorden en ook daarom ziet ze tegen de vakantie op.
Van hun huwelijksgeluk, is namelijk weinig meer over. Al is daar niet veel van te merken, want Erik heeft zijn werk en zijn hobby’s en zij de kinderen en haar vriendinnen. Plus dat ze veel vrienden hebben en weinig tot elkaar zijn veroordeeld. Het ergste vindt ze dat Erik amper nog aandacht voor zijn kinderen heeft en daardoor van ze vervreemd is. Ze heeft daar al diverse keren met hem over gepraat, maar hij vindt dat ze zeurt. Hij weet alleen niet dat ze de kleintjes, om ellende te voorkomen, zoveel mogelijk uit zijn buurt houdt. Nu ze de komende tijd dag en nacht bij elkaar zijn, vreest ze echter het ergste.
Uit angst dat ze het anders nog erger maakt, besluit ze toe te geven en haar best te doen om op tijd samen met de kinderen en hun spullen klaar te staan. Al moet ze wel haar best doen om opgewekt te blijven.
‘Nou goed. Ik zal proberen om met de kleintjes in de houding te staan als je thuiskomt en met een beetje geluk heb ik dan ook alles ingepakt.’
‘Zo lang hoeft dat inpakken toch niet te duren en je had toch kunnen zorgen dat je die spullen een paar dagen eerder in huis had. Je kon immers verwachten dat ik vandaag al wilde vertrekken en weet dat ik een hekel aan getreuzel heb.’
‘Ik ga de meiden wekken en zie je vanmiddag.’
Terwijl Erik zonder zijn vrouw te zoenen naar buiten loopt, wacht José nog even met naar boven gaan. Ze krijgt namelijk het gevoel dat ze niet toe had moeten geven. Ten eerste omdat ze bang is dat het onderweg onveilig wordt en ten tweede lijkt het haar niet goed voor hun relatie. Het punt is alleen dat ze blijft twijfelen en daarom besluit ze om voor de gemakkelijkste weg te kiezen en toch vandaag te gaan. Zover is het echter nog niet. Omdat de kleintjes getrakteerd worden door de snackbar zijn ze er namelijk nog niet als Erik thuiskomt.
‘Waar zijn de meiden?’
‘Ik kreeg een appje dat de hele school door Snacky wordt getrakteerd op patat, snacks en ijs. Dat was een uurtje geleden en toen waren ze nog niet aan het eten. Het zal een beste klus zijn om voor zoveel kinderen te bakken en daarom zal het nog wel even duren voor ze thuis zijn.’
De irritatie spat meteen uit Eriks ogen.
‘Hoe krijgen ze dat in vredesnaam verzonnen? Het halve dorp gaat vanmiddag op vakantie en zij houden de kinderen op school. Ik rij er zo wel even heen om te kijken of ze al klaar zijn en ik kan trouwens ook bellen.’
‘Als je dat maar uit je hoofd laat. Die meiden hebben het gezellig en dat gaan wij niet verprutsen omdat jij niet kunt wachten om op vakantie te gaan.’
‘Is dat raar, soms? Ik heb een jaar meer dan hard gewerkt en kan me toch wel zo snel mogelijk willen ontspannen. Gun je me dat soms niet?’
‘Dat is een gemene opmerking, want je weet hoe ik ben. Ga jij trouwens alleen voor jezelf op vakantie of vind je het ook belangrijk dat wij het fijn hebben?’
‘Het begin van de vakantie is in ieder geval weer heel gezellig.’
‘Als we besloten hadden om morgen te gaan, was dit niet gebeurd.’
‘Nee, dan hadden we een dag in de file gestaan en dat is leuk.’
‘Misschien hadden we dan een goed gesprek kunnen voeren, want dat hebben we al tijden niet gedaan. Wat dat betreft zouden we net zo goed apart op vakantie kunnen gaan, want samen hebben we toch niets meer.’
Erik vliegt met een woedend gezicht overeind.
‘Ik weet dat je veel op me aan te merken hebt en vergeet dat je een irritante zeur bent geworden, maar doe me alsjeblieft een lol en verpruts mijn vakantie niet. Ik ga trouwens nu naar school om de meiden op te halen.’
‘Dat doe je niet.’
‘Het heeft inmiddels lang genoeg geduurd. Ik ga.’
José grijpt Erik wel bij zijn arm, maar hij rukt zich los en rent naar buiten. Daar springt hij in zijn auto en rijdt hij met een enorme vaart weg. José neemt ondertussen een drastisch besluit. Ze gaat in ieder geval vandaag niet op vakantie en het liefst morgen ook niet. Het lijkt haar namelijk onverantwoord dat Erik in deze stemming naar Spanje rijdt, want een ongeluk zit in een klein hoekje en zeker met deze stress. Net als ze een half uurtje later denkt dat Erik wel heel lang wegblijft, hoort ze meerdere sirenes en schrikt ze vreselijk.
Ze vermoedt namelijk dat er iets ergs is gebeurd en krijgt gelijk. Als ze overmant door schrik haar fiets grijpt en naar school rijdt, ziet ze halverwege namelijk nog net dat haar man zwaargewond in de ambulance wordt geschoven. Hij is frontaal op een tegenligger geklapt en er erg slecht aan toe. Van de vakantie komt dus niets, maar het drama heeft ook een goede kant.
Na een paar angstige weken praten ze namelijk voor het eerst sinds tijden weer eens echt met elkaar en dat is het begin van de terugkeer van oude tijden.
José schudt haar hoofd.
‘We hadden toch afgesproken om morgen te gaan, ergens te overnachten en er twee hele dagen over te rijden? Als we doen wat jij in je hoofd hebt, komen we gestrest in Spanje aan en daar heb ik geen zin in.’
‘Waarom? Ik rij en jullie hoeven me alleen soms wat eten en drinken te geven.’
‘Wil je dan ook niet om de zoveel tijd stoppen, zodat we even een frisse neus kunnen halen en onze benen kunnen strekken?’
‘We ontkomen niet aan plaspauzes, maar ik wil zoveel mogelijk doorrijden. Hoe eerder we daar zijn des te beter het is. Als we morgenochtend gaan, staan we trouwens de halve dag in de file en daar heb ik geen trek in.’
José irriteert zich inmiddels.
‘Ik ben het niet met je eens en vind het waardeloos dat je hier niet eerder over begonnen bent. Zeker omdat we afgesproken hebben om morgen te gaan en ik nog naar het dorp moet om het een en ander in te slaan. Daar dacht ik vandaag tijd genoeg voor te hebben, maar nu kan ik me haasten en stap ik moe in de auto. Plus dat de kinderen tot twee uur afscheid van school hebben en het veel beter is om ze eerst een beetje uit te laten razen voor we gaan. Ze kunnen namelijk erg druk zijn en je weet wat dat voor gevolgen heeft. Vooral omdat jij na een dag werken ook niet in je beste humeur bent en niets van hen kunt hebben. Als we jouw zin doen, wordt het daarom een rit met veel gehuil en gemopper en beginnen we de vakantie slecht.’
Erik staat op en lijkt niet te begrijpen waar zijn vrouw zich druk over maakt.
‘Ik zal je wel niet goed begrepen hebben, want het is al weken mijn bedoeling om vanmiddag te gaan. Over mijn humeur hoef je trouwens niet in te zitten, want ik moet vandaag alleen nog de nodige administratie doen en daar word ik niet moe van. Als de kinderen niet al te vervelend zijn en jij me mijn gang laat gaan, komt het dus best goed. Zeker als om half vier alles ingepakt is en jullie klaar staan om te vertrekken.’
José kan wel huilen en heeft helemaal geen zin meer in de vakantie. Verder baalt ze er enorm van dat Erik tegen haar liegt. Hij heeft haar namelijk echt wel goed begrepen, maar trekt gewoon zijn eigen plan en kletst trouwens. Toen ze vorig jaar naar Frankrijk gingen, was het immers ook al zo’n drama en wilde ze zelfs uitstappen en met de kinderen naar huis gaan.
Omdat ze nu nog verder moeten, houdt ze haar hart dus vast. Ze weet alleen niet wat ze het beste kan doen. Als ze per se morgen wil gaan, heeft ze de eerste dagen namelijk ruzie en dat wil ze niet. Irritatie ontstaat er trouwens sowieso, want ze krijgen tegenwoordig over ieder wissewasje woorden en ook daarom ziet ze tegen de vakantie op.
Van hun huwelijksgeluk, is namelijk weinig meer over. Al is daar niet veel van te merken, want Erik heeft zijn werk en zijn hobby’s en zij de kinderen en haar vriendinnen. Plus dat ze veel vrienden hebben en weinig tot elkaar zijn veroordeeld. Het ergste vindt ze dat Erik amper nog aandacht voor zijn kinderen heeft en daardoor van ze vervreemd is. Ze heeft daar al diverse keren met hem over gepraat, maar hij vindt dat ze zeurt. Hij weet alleen niet dat ze de kleintjes, om ellende te voorkomen, zoveel mogelijk uit zijn buurt houdt. Nu ze de komende tijd dag en nacht bij elkaar zijn, vreest ze echter het ergste.
Uit angst dat ze het anders nog erger maakt, besluit ze toe te geven en haar best te doen om op tijd samen met de kinderen en hun spullen klaar te staan. Al moet ze wel haar best doen om opgewekt te blijven.
‘Nou goed. Ik zal proberen om met de kleintjes in de houding te staan als je thuiskomt en met een beetje geluk heb ik dan ook alles ingepakt.’
‘Zo lang hoeft dat inpakken toch niet te duren en je had toch kunnen zorgen dat je die spullen een paar dagen eerder in huis had. Je kon immers verwachten dat ik vandaag al wilde vertrekken en weet dat ik een hekel aan getreuzel heb.’
‘Ik ga de meiden wekken en zie je vanmiddag.’
Terwijl Erik zonder zijn vrouw te zoenen naar buiten loopt, wacht José nog even met naar boven gaan. Ze krijgt namelijk het gevoel dat ze niet toe had moeten geven. Ten eerste omdat ze bang is dat het onderweg onveilig wordt en ten tweede lijkt het haar niet goed voor hun relatie. Het punt is alleen dat ze blijft twijfelen en daarom besluit ze om voor de gemakkelijkste weg te kiezen en toch vandaag te gaan. Zover is het echter nog niet. Omdat de kleintjes getrakteerd worden door de snackbar zijn ze er namelijk nog niet als Erik thuiskomt.
‘Waar zijn de meiden?’
‘Ik kreeg een appje dat de hele school door Snacky wordt getrakteerd op patat, snacks en ijs. Dat was een uurtje geleden en toen waren ze nog niet aan het eten. Het zal een beste klus zijn om voor zoveel kinderen te bakken en daarom zal het nog wel even duren voor ze thuis zijn.’
De irritatie spat meteen uit Eriks ogen.
‘Hoe krijgen ze dat in vredesnaam verzonnen? Het halve dorp gaat vanmiddag op vakantie en zij houden de kinderen op school. Ik rij er zo wel even heen om te kijken of ze al klaar zijn en ik kan trouwens ook bellen.’
‘Als je dat maar uit je hoofd laat. Die meiden hebben het gezellig en dat gaan wij niet verprutsen omdat jij niet kunt wachten om op vakantie te gaan.’
‘Is dat raar, soms? Ik heb een jaar meer dan hard gewerkt en kan me toch wel zo snel mogelijk willen ontspannen. Gun je me dat soms niet?’
‘Dat is een gemene opmerking, want je weet hoe ik ben. Ga jij trouwens alleen voor jezelf op vakantie of vind je het ook belangrijk dat wij het fijn hebben?’
‘Het begin van de vakantie is in ieder geval weer heel gezellig.’
‘Als we besloten hadden om morgen te gaan, was dit niet gebeurd.’
‘Nee, dan hadden we een dag in de file gestaan en dat is leuk.’
‘Misschien hadden we dan een goed gesprek kunnen voeren, want dat hebben we al tijden niet gedaan. Wat dat betreft zouden we net zo goed apart op vakantie kunnen gaan, want samen hebben we toch niets meer.’
Erik vliegt met een woedend gezicht overeind.
‘Ik weet dat je veel op me aan te merken hebt en vergeet dat je een irritante zeur bent geworden, maar doe me alsjeblieft een lol en verpruts mijn vakantie niet. Ik ga trouwens nu naar school om de meiden op te halen.’
‘Dat doe je niet.’
‘Het heeft inmiddels lang genoeg geduurd. Ik ga.’
José grijpt Erik wel bij zijn arm, maar hij rukt zich los en rent naar buiten. Daar springt hij in zijn auto en rijdt hij met een enorme vaart weg. José neemt ondertussen een drastisch besluit. Ze gaat in ieder geval vandaag niet op vakantie en het liefst morgen ook niet. Het lijkt haar namelijk onverantwoord dat Erik in deze stemming naar Spanje rijdt, want een ongeluk zit in een klein hoekje en zeker met deze stress. Net als ze een half uurtje later denkt dat Erik wel heel lang wegblijft, hoort ze meerdere sirenes en schrikt ze vreselijk.
Ze vermoedt namelijk dat er iets ergs is gebeurd en krijgt gelijk. Als ze overmant door schrik haar fiets grijpt en naar school rijdt, ziet ze halverwege namelijk nog net dat haar man zwaargewond in de ambulance wordt geschoven. Hij is frontaal op een tegenligger geklapt en er erg slecht aan toe. Van de vakantie komt dus niets, maar het drama heeft ook een goede kant.
Na een paar angstige weken praten ze namelijk voor het eerst sinds tijden weer eens echt met elkaar en dat is het begin van de terugkeer van oude tijden.
Blikje jaaaa geslaagd lijnen. Bruin vlak
met zwarte tekst en hartje. Leuk om de geslaagde cadeau te
doen en geweldig om als geslaagde te krijgen. Het blikje wordt
zonder inhoud geleverd maar kan door u worden gevuld.
KLIK HIER VOOR MEER BLIKJES