Mijn vader weet het niet meer
€4,95
Excl. BTW: €4,95
Omschrijving
Gert komt met een zorgelijk gezicht de kamer binnenlopen en omdat dit niets voor hem is, vraagt zijn vrouw wat er is.
‘Ik kom bij pa vandaan en vond hem niet zoals anders. Eerlijk gezegd vind ik dat al wat langer niet, maar het was nu erger dan de laatste weken.’
‘Dat kan, want ik hoorde heel toevallig vanmiddag dat er griep heerst.’
‘Nee, dat is het niet. Ik vond hem zo apart uit zijn ogen kijken en toen hij koffie voor me wilde pakken, leek het net of hij niet meer wist hoe dat moest.’
‘Misschien maakt hij zich ergens zorgen over, want daardoor kan hij best wat afwezig zijn.’
‘Dat is zo en misschien ben ik te bezorgd.’
‘Hij kan ook ziek zijn. We hoeven niet gelijk van het ergste uit te gaan, maar het kan goed zijn dat je zus even met hem naar de dokter gaat.’
‘Zal ik haar eens bellen?’
‘Doe maar.’
Terwijl Gert zijn telefoon pakt, loopt zijn vrouw naar boven om de was op te ruimen. Als ze een half uurtje later terugkomt, ziet ze haar man met een kwaad gezicht op de bank zitten.
‘Wat is er?’
‘Ach, dat mens is stapelgek. Of we soms dachten dat zij niet goed op pa lette. Ik moest het maar zeggen, want in dat geval zette ze graag een stapje terug en moest jij in het vervolg maar met hem mee.’
‘Dat is helemaal onze bedoeling niet.’
‘Nee, en dat heb ik haar ook gezegd. Ze was echter niet voor rede vatbaar. Er was haar in ieder geval niets aan pa opgevallen en ze had er van niemand iets over gehoord.’
‘En nu?’
‘Dat weet ik niet. Ik denk dat we maar wat vaker naar pa toe moeten gaan en een beetje op moeten letten wat hij doet. Het kan natuurlijk iets onbenulligs zijn en dan horen we misschien vanzelf wel wat er was.’
‘Mee eens.’
Hoewel Gert en zijn vrouw het niet meer over hun vader hebben, blijven ze wel over hem nadenken en maken ze zich meer zorgen dan ze beseffen. Zeker als ze ’s zaterdagsavonds bij hun buren op visite zijn en het verhaal van de buurman hebben gehoord. Die heeft hun pa namelijk afgelopen week ontmoet en vertelt bijna hetzelfde verhaal als Gert deed.
‘Ik heb ook het gevoel dat er iets met hem is, maar het is de rest van de familie blijkbaar niet opgevallen en daarom ben ik aan mezelf gaan twijfelen. Hij kan echter best licht dementerend zijn, want hij was niet héél afwezig. Al is het voor mijn gevoel wel goed om actie te ondernemen. Ik heb er geen verstand van, maar wie weet kunnen ze met medicijnen het proces een beetje vertragen. Als er tenminste niet iets anders aan de hand is, want dat weet je natuurlijk nooit.’
Omdat Gert de hele avond over zijn vader na blijft denken, vindt hij het dit keer niet zo gezellig als anders en staat hij al vrij vroeg op om naar huis te gaan. Daar blijkt weer dat zijn vrouw hem heel goed kent.
‘Je was vanavond niet erg spraakzaam, maar dat kwam natuurlijk door het verhaal over pa en dat is logisch. De vraag is wat we moeten doen.’
'Dat klopt. Ik vind het mijn plicht om er weer over te beginnen, maar vrees dat dit gedoe met mijn zus oplevert en misschien ook wel met wat anderen. Ik ga morgen in ieder geval even bij pa langs en dan zie ik wel wat ik aantref.’
Als Gert de volgende middag bij zijn vader komt, zit de halve kamer vol. Er blijkt inderdaad over hem te zijn gepraat, want zijn oudste broer komt meteen naar buiten als hij hem ziet.
‘Heleen belde dat pa volgens jou niet goed was en naar de dokter moest.’
‘Er moest niets, maar ik heb haar gebeld om over pa te praten. Ik vond hem namelijk wat afwezig en mijn buurman, die hem ook gesproken had, was dat eveneens opgevallen. Dat hoeft niet ernstig te zijn, maar het lijkt me goed om actie te ondernemen. Heleen voelde zich echter aangevallen, maar dat was mijn bedoeling niet. Het gaat me er alleen om dat we er vroeg bij zijn als er iets is. Als we te lang wachten, zit hij namelijk met de ellende en dat moet niet.’
Gert zijn broer heeft een wat verbeten trek op zijn gezicht gekregen.
‘Volgens Heleen denk jij dat pa dement is.’
‘Dat heb ik niet zo gezegd. Ik vrees alleen dat het een beginnende dementie is, maar dat kan ik ook fout hebben.’
‘Wil jij zeggen dat hij niet goed meer bij zijn verstand is?’
‘Die woorden zou ik niet in mijn mond durven nemen. Het enige wat ik wil is dat we het leven van pa zo gemakkelijk mogelijk maken. Als Heleen even met hem naar de huisarts gaat, horen we het wel als er iets is. Het mooiste zou zijn als het loos alarm was of iets wat gemakkelijk op te lossen is. Mocht het toch een beginnende dementie zijn, dan kan pa met hulp van ons en medicijnen misschien nog best een hele tijd hier blijven wonen. Als we niets doen, kan het echter ook snel gaan en zit er binnenkort misschien wel niets anders op dan hem naar een tehuis te doen. Dat zou ik heel erg vinden en mezelf ook flink kwalijk nemen.’
Gerts broer kijkt nog steeds boos.
‘Nou, ik moet je teleurstellen. Ik heb iedereen gebeld en we zijn het met elkaar eens dat er niets met pa is. We gaan hem dus niet binnenste buiten laten keren. Als die man ergens zijn verstand door verliest dan is het namelijk daardoor. Ik hoop dus dat je hem niet aan probeert te praten dat het niet goed met hem gaat. Hij geniet nu namelijk van zijn leven en dat moet zo blijven. We nemen het je trouwens kwalijk dat je zo over pa praat, want hij kan zich nog prima redden.’
‘Mijn woorden over pa zijn niet denigrerend bedoelt, hoor. Er zijn veel meer mensen die dat soort problemen hebben. Als hij licht dementerend mocht zijn, dan kan hij daar dus niets aan doen.’
‘Je verhaal klinkt leuk, maar het valt me heel erg van je tegen dat je zo laatdunkend over je vader praat.’
Gert weet niet of hij boos of verdrietig moet zijn. Daarom is hij blij dat zijn vrouw belt om te vertellen dat er visite is en hij, na zijn familie te hebben gegroet, dus naar huis kan. Daar vertelt hij wat er is gebeurd en dat is het begin van een tijd vol zorgen. Hij denkt namelijk heel veel over zijn vader na en daarnaast vraagt hij zich op een gegeven moment af of hij het dan toch niet heeft overdreven.
Zijn broers en zussen zijn immers allemaal mensen met de nodige levenservaring en zullen toch immers niet zomaar vinden dat er niets met zijn vader aan de hand is.
Een paar weken later blijkt echter dat hij toch gelijk had. Als zijn vader op de fiets aangereden wordt en in het ziekenhuis belandt, gaan ze hem namelijk onderzoeken en komt de beginnende dementie aan het licht. Hij mag na zijn herstel wel weer naar huis, maar zijn ziekte is door alle gebeurtenissen in een verder gevorderd stadium terechtgekomen dan noodzakelijk was geweest.
‘Ik kom bij pa vandaan en vond hem niet zoals anders. Eerlijk gezegd vind ik dat al wat langer niet, maar het was nu erger dan de laatste weken.’
‘Dat kan, want ik hoorde heel toevallig vanmiddag dat er griep heerst.’
‘Nee, dat is het niet. Ik vond hem zo apart uit zijn ogen kijken en toen hij koffie voor me wilde pakken, leek het net of hij niet meer wist hoe dat moest.’
‘Misschien maakt hij zich ergens zorgen over, want daardoor kan hij best wat afwezig zijn.’
‘Dat is zo en misschien ben ik te bezorgd.’
‘Hij kan ook ziek zijn. We hoeven niet gelijk van het ergste uit te gaan, maar het kan goed zijn dat je zus even met hem naar de dokter gaat.’
‘Zal ik haar eens bellen?’
‘Doe maar.’
Terwijl Gert zijn telefoon pakt, loopt zijn vrouw naar boven om de was op te ruimen. Als ze een half uurtje later terugkomt, ziet ze haar man met een kwaad gezicht op de bank zitten.
‘Wat is er?’
‘Ach, dat mens is stapelgek. Of we soms dachten dat zij niet goed op pa lette. Ik moest het maar zeggen, want in dat geval zette ze graag een stapje terug en moest jij in het vervolg maar met hem mee.’
‘Dat is helemaal onze bedoeling niet.’
‘Nee, en dat heb ik haar ook gezegd. Ze was echter niet voor rede vatbaar. Er was haar in ieder geval niets aan pa opgevallen en ze had er van niemand iets over gehoord.’
‘En nu?’
‘Dat weet ik niet. Ik denk dat we maar wat vaker naar pa toe moeten gaan en een beetje op moeten letten wat hij doet. Het kan natuurlijk iets onbenulligs zijn en dan horen we misschien vanzelf wel wat er was.’
‘Mee eens.’
Hoewel Gert en zijn vrouw het niet meer over hun vader hebben, blijven ze wel over hem nadenken en maken ze zich meer zorgen dan ze beseffen. Zeker als ze ’s zaterdagsavonds bij hun buren op visite zijn en het verhaal van de buurman hebben gehoord. Die heeft hun pa namelijk afgelopen week ontmoet en vertelt bijna hetzelfde verhaal als Gert deed.
‘Ik heb ook het gevoel dat er iets met hem is, maar het is de rest van de familie blijkbaar niet opgevallen en daarom ben ik aan mezelf gaan twijfelen. Hij kan echter best licht dementerend zijn, want hij was niet héél afwezig. Al is het voor mijn gevoel wel goed om actie te ondernemen. Ik heb er geen verstand van, maar wie weet kunnen ze met medicijnen het proces een beetje vertragen. Als er tenminste niet iets anders aan de hand is, want dat weet je natuurlijk nooit.’
Omdat Gert de hele avond over zijn vader na blijft denken, vindt hij het dit keer niet zo gezellig als anders en staat hij al vrij vroeg op om naar huis te gaan. Daar blijkt weer dat zijn vrouw hem heel goed kent.
‘Je was vanavond niet erg spraakzaam, maar dat kwam natuurlijk door het verhaal over pa en dat is logisch. De vraag is wat we moeten doen.’
'Dat klopt. Ik vind het mijn plicht om er weer over te beginnen, maar vrees dat dit gedoe met mijn zus oplevert en misschien ook wel met wat anderen. Ik ga morgen in ieder geval even bij pa langs en dan zie ik wel wat ik aantref.’
Als Gert de volgende middag bij zijn vader komt, zit de halve kamer vol. Er blijkt inderdaad over hem te zijn gepraat, want zijn oudste broer komt meteen naar buiten als hij hem ziet.
‘Heleen belde dat pa volgens jou niet goed was en naar de dokter moest.’
‘Er moest niets, maar ik heb haar gebeld om over pa te praten. Ik vond hem namelijk wat afwezig en mijn buurman, die hem ook gesproken had, was dat eveneens opgevallen. Dat hoeft niet ernstig te zijn, maar het lijkt me goed om actie te ondernemen. Heleen voelde zich echter aangevallen, maar dat was mijn bedoeling niet. Het gaat me er alleen om dat we er vroeg bij zijn als er iets is. Als we te lang wachten, zit hij namelijk met de ellende en dat moet niet.’
Gert zijn broer heeft een wat verbeten trek op zijn gezicht gekregen.
‘Volgens Heleen denk jij dat pa dement is.’
‘Dat heb ik niet zo gezegd. Ik vrees alleen dat het een beginnende dementie is, maar dat kan ik ook fout hebben.’
‘Wil jij zeggen dat hij niet goed meer bij zijn verstand is?’
‘Die woorden zou ik niet in mijn mond durven nemen. Het enige wat ik wil is dat we het leven van pa zo gemakkelijk mogelijk maken. Als Heleen even met hem naar de huisarts gaat, horen we het wel als er iets is. Het mooiste zou zijn als het loos alarm was of iets wat gemakkelijk op te lossen is. Mocht het toch een beginnende dementie zijn, dan kan pa met hulp van ons en medicijnen misschien nog best een hele tijd hier blijven wonen. Als we niets doen, kan het echter ook snel gaan en zit er binnenkort misschien wel niets anders op dan hem naar een tehuis te doen. Dat zou ik heel erg vinden en mezelf ook flink kwalijk nemen.’
Gerts broer kijkt nog steeds boos.
‘Nou, ik moet je teleurstellen. Ik heb iedereen gebeld en we zijn het met elkaar eens dat er niets met pa is. We gaan hem dus niet binnenste buiten laten keren. Als die man ergens zijn verstand door verliest dan is het namelijk daardoor. Ik hoop dus dat je hem niet aan probeert te praten dat het niet goed met hem gaat. Hij geniet nu namelijk van zijn leven en dat moet zo blijven. We nemen het je trouwens kwalijk dat je zo over pa praat, want hij kan zich nog prima redden.’
‘Mijn woorden over pa zijn niet denigrerend bedoelt, hoor. Er zijn veel meer mensen die dat soort problemen hebben. Als hij licht dementerend mocht zijn, dan kan hij daar dus niets aan doen.’
‘Je verhaal klinkt leuk, maar het valt me heel erg van je tegen dat je zo laatdunkend over je vader praat.’
Gert weet niet of hij boos of verdrietig moet zijn. Daarom is hij blij dat zijn vrouw belt om te vertellen dat er visite is en hij, na zijn familie te hebben gegroet, dus naar huis kan. Daar vertelt hij wat er is gebeurd en dat is het begin van een tijd vol zorgen. Hij denkt namelijk heel veel over zijn vader na en daarnaast vraagt hij zich op een gegeven moment af of hij het dan toch niet heeft overdreven.
Zijn broers en zussen zijn immers allemaal mensen met de nodige levenservaring en zullen toch immers niet zomaar vinden dat er niets met zijn vader aan de hand is.
Een paar weken later blijkt echter dat hij toch gelijk had. Als zijn vader op de fiets aangereden wordt en in het ziekenhuis belandt, gaan ze hem namelijk onderzoeken en komt de beginnende dementie aan het licht. Hij mag na zijn herstel wel weer naar huis, maar zijn ziekte is door alle gebeurtenissen in een verder gevorderd stadium terechtgekomen dan noodzakelijk was geweest.
Blikje it's a boy ooievaar. Wit blikje met ster en
zwarte lijntjes en puntjes. Leuke kennisgeving van een geboorte.
Hartje op deksel. Het blikje wordt leeg geleverd, maar is door
u te vullen en in twee formaten leverbaar.
KLIK HIER VOOR MEER BLIKJES