Mijn moeder is een bedriegster
€4,95
Excl. BTW: €4,95
Omschrijving
‘Ben je de hele avond thuis?’
‘Dat weet ik nog niet. Waarom?’
‘Mijn vriend komt straks en ik wil hem graag aan je voorstellen.’
‘Heb je nu al iemand anders dan?’
‘Dat heb ik je toch verteld?’
‘Echt niet en dat weet je zelf ook wel. Vind je het trouwens niet wat te snel gaan om nu al met een ander aan te komen. Pappa en jij zijn immers hooguit twee maanden uit elkaar.’
‘Het was echt niet mijn bedoeling om zo gauw iets met een ander te beginnen. Toen ik Bert een week of drie geleden ontmoette, raakten we echter aan de praat en ging het veel sneller dan ik eigenlijk wilde.’
‘Waar zag je die kerel dan?’
‘Bij ‘Een Fijne Avond’ hier in het dorp.’
‘Met wie was jij daar?’
‘Alleen.’
‘Natuurlijk. Jij gaat in je eentje uit eten. Nou, ik geloof dat je eerst mijn vader bedrogen hebt en nu mij wat wijs probeert te maken.’
‘Echt niet, Linda. Waarom zou ik dat doen?’
‘Geen idee, maar misschien word je ooit zo eerlijk dat je het me vertelt. Jullie zullen elkáár vanavond echter moeten vermaken, want ik heb geen behoefte om kennis te maken met die vriend van je. Je hebt natuurlijk ook al plannen om met die vent te gaan samenwonen.’
‘Als het aan mij ligt, wachten we daar inderdaad niet heel lang mee.’
‘Goed dat ik het weet, want dan ga ik vandaag nog andere woonruimte
zoeken. Waarschijnlijk kan ik wel bij papa terecht. Dat is verder fietsen naar school en naar mijn vriendinnen, maar dat heb ik er graag voor over.’
‘Linda, wees nu niet zo snel met je oordeel. Ik ben eerlijk tegen je en Bert is een geweldig leuke vent.’
‘Stop alsjeblieft met die zoetsappige verhaaltjes van je, want ik word kotsmisselijk van je. Ik ga trouwens en het kan best zijn dat ik alleen nog een keer terugkom om mijn spullen op te halen, maar verder niet.’
‘Linda, bederf nu niet alles.’
‘Dat kan niet meer, want jij hebt alles al bedorven. De groeten trouwens.’
Linda’s moeder wil haar nog tegenhouden, maar het meisje loopt met een grote boog om haar heen naar buiten. Als ze een paar minuten later op haar fiets zit, dringt het echter pas goed tot haar door wat er aan de hand is. Dat haar ouders uit elkaar gingen vond ze al een ramp, maar het idee dat het een vooropgezet plan van haar moeder is geweest, vindt ze een nog groter drama. Ze denkt er daarom geen seconde over om ooit een woord met die Bert te praten en haar moeder wil ze ook zo min mogelijk meer zien.
Dat ze niet meer met haar vader verder wilde, was haar niet kwalijk te nemen. Een relatie kan immers voorbij zijn. Het feit dat ze nu al een ander heeft en die vast al wel had toen ze nog met haar vader was, vergeeft ze haar echter nooit.
Ze besluit meteen naar haar pa toe te gaan om hem alles te vertellen. Als ze bij hem binnenkomt, krijgt ze echter de schrik van haar leven. Hij is namelijk niet alleen, maar heeft een dame op visite en daarom denkt ze dat hij ook al een ander heeft.
Dit is zo’n enorme teleurstelling voor haar, dat ze het tweetal even stokstijf aan staat te kijken en vervolgens luid huilend naar buiten rent. Haar vader roept haar wel na dat dit niet is wat zij denkt dat het is, maar dat hoort ze niet. Wel springt ze als een wielrenster op haar fiets en rijdt ze zo hard ze kan naar het bos. Daar fietst ze eerst een tijd doelloos van het ene naar het andere pad, maar uiteindelijk zakt ze doodmoe en gebroken door alle emoties op een bankje neer. Daar wordt ze langzaam rustiger en dringt het steeds beter tot haar door dat ze zich dus ook in haar vader heeft vergist. Hij is geen haar beter dan haar moeder en daarom wil ze met hem eveneens niets meer te maken hebben.
Ze is echter net vijftien, verdient nog niet echt geld en zal toch ergens moeten wonen. Natuurlijk kan ze naar een vriendin gaan, maar dat ziet ze niet zitten en hulp zoeken bij een instantie al helemaal niet. Er zit dus niets anders op dan terug naar een van haar ouders te gaan. Het zal haar echter wel veel moeite kosten om normaal tegen ze te doen en ze besluit om niet langer ‘thuis’ te blijven wonen dan noodzakelijk is.
Opeens beseft ze dat haar telefoon sinds ze bij haar vader wegvluchtte heel vaak is gegaan en hoewel ze er weinig goeds van verwacht, besluit ze toch te horen wat haar pa of ma te zeggen heeft. Aan iemand anders kan ze momenteel namelijk niet denken.
Als ze de stem van haar vader hoort, schrikt ze opnieuw. Dit keer niet omdat hij iets heeft gedaan, maar wel omdat ze heel erg aan zichzelf begint te twijfelen.
De toon waarop hij vertelt dat ze zich iets in haar hoofd heeft gehaald wat niet waar is, komt namelijk heel gemeend en vertrouwd op haar over. Als ze hem geëmotioneerd hoort vragen of ze alsjeblieft terug wil komen, denkt ze daarom niet meer na en fietst ze naar hem toe. Omdat ze vanuit de verte al ziet dat hij op de uitkijk staat, beginnen de tranen haar als vanzelf over de wangen te stromen en als ze bij hem is, springt ze hem vol emotie in zijn armen.
Zo staan ze eerst even bij elkaar, maar dan lopen ze naar binnen en daar ziet Linda dat de vrouw er nog steeds is. Voor ze iets kan zeggen, begint haar vader echter al te vertellen.
‘Dit is Wilma, mijn buurvrouw en dus niet, zoals jij dacht, mijn vriendin.’
‘Gelukkig. Niet om haar, want ze is misschien wel hartstikke leuk en je mag van mij best weer een ander nemen. Ik schrok er echter vreselijk van dat jij mijn moeder net zo snel vergeten leek te zijn als zij jou en daarom ben ik weggerend.’
Als Linda haar vader met een vragend gezicht ziet kijken, vertelt ze hem alles en als ze uitgepraat is, slaat hij zijn arm om haar heen.
‘We zijn allebei alleen en vinden elkaar heel aardig. Het zou dus best kunnen dat we op den duur meer dan vrienden worden, maar nu zijn we buren en ben jij de belangrijkste vrouw in mijn leven. Over je moeder wil ik niet praten, maar ik begrijp je gevoel en als je echt bij haar weg wil, ben je hier welkom. Ik heb niet heel veel ruimte, maar als het te klein is voor ons tweetjes ga ik op zoek naar een ruimere woning.’
Linda schudt gedecideerd haar hoofd.
‘Niet nodig, pa. In dat ene kamertje is ruimte genoeg voor mijn bed en een bureau waar ik mijn huiswerk aan kan maken. Verder gaan we ons in deze kamer prima vermaken. Ik word trouwens liever door jou eerlijk behandeld in een hutje op de hei dan door mijn moeder voorgelogen in een groot kasteel.’
‘Dat weet ik nog niet. Waarom?’
‘Mijn vriend komt straks en ik wil hem graag aan je voorstellen.’
‘Heb je nu al iemand anders dan?’
‘Dat heb ik je toch verteld?’
‘Echt niet en dat weet je zelf ook wel. Vind je het trouwens niet wat te snel gaan om nu al met een ander aan te komen. Pappa en jij zijn immers hooguit twee maanden uit elkaar.’
‘Het was echt niet mijn bedoeling om zo gauw iets met een ander te beginnen. Toen ik Bert een week of drie geleden ontmoette, raakten we echter aan de praat en ging het veel sneller dan ik eigenlijk wilde.’
‘Waar zag je die kerel dan?’
‘Bij ‘Een Fijne Avond’ hier in het dorp.’
‘Met wie was jij daar?’
‘Alleen.’
‘Natuurlijk. Jij gaat in je eentje uit eten. Nou, ik geloof dat je eerst mijn vader bedrogen hebt en nu mij wat wijs probeert te maken.’
‘Echt niet, Linda. Waarom zou ik dat doen?’
‘Geen idee, maar misschien word je ooit zo eerlijk dat je het me vertelt. Jullie zullen elkáár vanavond echter moeten vermaken, want ik heb geen behoefte om kennis te maken met die vriend van je. Je hebt natuurlijk ook al plannen om met die vent te gaan samenwonen.’
‘Als het aan mij ligt, wachten we daar inderdaad niet heel lang mee.’
‘Goed dat ik het weet, want dan ga ik vandaag nog andere woonruimte
zoeken. Waarschijnlijk kan ik wel bij papa terecht. Dat is verder fietsen naar school en naar mijn vriendinnen, maar dat heb ik er graag voor over.’
‘Linda, wees nu niet zo snel met je oordeel. Ik ben eerlijk tegen je en Bert is een geweldig leuke vent.’
‘Stop alsjeblieft met die zoetsappige verhaaltjes van je, want ik word kotsmisselijk van je. Ik ga trouwens en het kan best zijn dat ik alleen nog een keer terugkom om mijn spullen op te halen, maar verder niet.’
‘Linda, bederf nu niet alles.’
‘Dat kan niet meer, want jij hebt alles al bedorven. De groeten trouwens.’
Linda’s moeder wil haar nog tegenhouden, maar het meisje loopt met een grote boog om haar heen naar buiten. Als ze een paar minuten later op haar fiets zit, dringt het echter pas goed tot haar door wat er aan de hand is. Dat haar ouders uit elkaar gingen vond ze al een ramp, maar het idee dat het een vooropgezet plan van haar moeder is geweest, vindt ze een nog groter drama. Ze denkt er daarom geen seconde over om ooit een woord met die Bert te praten en haar moeder wil ze ook zo min mogelijk meer zien.
Dat ze niet meer met haar vader verder wilde, was haar niet kwalijk te nemen. Een relatie kan immers voorbij zijn. Het feit dat ze nu al een ander heeft en die vast al wel had toen ze nog met haar vader was, vergeeft ze haar echter nooit.
Ze besluit meteen naar haar pa toe te gaan om hem alles te vertellen. Als ze bij hem binnenkomt, krijgt ze echter de schrik van haar leven. Hij is namelijk niet alleen, maar heeft een dame op visite en daarom denkt ze dat hij ook al een ander heeft.
Dit is zo’n enorme teleurstelling voor haar, dat ze het tweetal even stokstijf aan staat te kijken en vervolgens luid huilend naar buiten rent. Haar vader roept haar wel na dat dit niet is wat zij denkt dat het is, maar dat hoort ze niet. Wel springt ze als een wielrenster op haar fiets en rijdt ze zo hard ze kan naar het bos. Daar fietst ze eerst een tijd doelloos van het ene naar het andere pad, maar uiteindelijk zakt ze doodmoe en gebroken door alle emoties op een bankje neer. Daar wordt ze langzaam rustiger en dringt het steeds beter tot haar door dat ze zich dus ook in haar vader heeft vergist. Hij is geen haar beter dan haar moeder en daarom wil ze met hem eveneens niets meer te maken hebben.
Ze is echter net vijftien, verdient nog niet echt geld en zal toch ergens moeten wonen. Natuurlijk kan ze naar een vriendin gaan, maar dat ziet ze niet zitten en hulp zoeken bij een instantie al helemaal niet. Er zit dus niets anders op dan terug naar een van haar ouders te gaan. Het zal haar echter wel veel moeite kosten om normaal tegen ze te doen en ze besluit om niet langer ‘thuis’ te blijven wonen dan noodzakelijk is.
Opeens beseft ze dat haar telefoon sinds ze bij haar vader wegvluchtte heel vaak is gegaan en hoewel ze er weinig goeds van verwacht, besluit ze toch te horen wat haar pa of ma te zeggen heeft. Aan iemand anders kan ze momenteel namelijk niet denken.
Als ze de stem van haar vader hoort, schrikt ze opnieuw. Dit keer niet omdat hij iets heeft gedaan, maar wel omdat ze heel erg aan zichzelf begint te twijfelen.
De toon waarop hij vertelt dat ze zich iets in haar hoofd heeft gehaald wat niet waar is, komt namelijk heel gemeend en vertrouwd op haar over. Als ze hem geëmotioneerd hoort vragen of ze alsjeblieft terug wil komen, denkt ze daarom niet meer na en fietst ze naar hem toe. Omdat ze vanuit de verte al ziet dat hij op de uitkijk staat, beginnen de tranen haar als vanzelf over de wangen te stromen en als ze bij hem is, springt ze hem vol emotie in zijn armen.
Zo staan ze eerst even bij elkaar, maar dan lopen ze naar binnen en daar ziet Linda dat de vrouw er nog steeds is. Voor ze iets kan zeggen, begint haar vader echter al te vertellen.
‘Dit is Wilma, mijn buurvrouw en dus niet, zoals jij dacht, mijn vriendin.’
‘Gelukkig. Niet om haar, want ze is misschien wel hartstikke leuk en je mag van mij best weer een ander nemen. Ik schrok er echter vreselijk van dat jij mijn moeder net zo snel vergeten leek te zijn als zij jou en daarom ben ik weggerend.’
Als Linda haar vader met een vragend gezicht ziet kijken, vertelt ze hem alles en als ze uitgepraat is, slaat hij zijn arm om haar heen.
‘We zijn allebei alleen en vinden elkaar heel aardig. Het zou dus best kunnen dat we op den duur meer dan vrienden worden, maar nu zijn we buren en ben jij de belangrijkste vrouw in mijn leven. Over je moeder wil ik niet praten, maar ik begrijp je gevoel en als je echt bij haar weg wil, ben je hier welkom. Ik heb niet heel veel ruimte, maar als het te klein is voor ons tweetjes ga ik op zoek naar een ruimere woning.’
Linda schudt gedecideerd haar hoofd.
‘Niet nodig, pa. In dat ene kamertje is ruimte genoeg voor mijn bed en een bureau waar ik mijn huiswerk aan kan maken. Verder gaan we ons in deze kamer prima vermaken. Ik word trouwens liever door jou eerlijk behandeld in een hutje op de hei dan door mijn moeder voorgelogen in een groot kasteel.’
Blikje hoera een meisje. Witte achtergrond met zwarte tekst,
zwarte strepen en zwarte puntjes. Tekst op de deksel.
Blikje wordt zonder inhoud geleverd, maar kan door u
worden gevuld met iets lekkers.
KLIK HIER VOOR MEER BLIKJES
zwarte strepen en zwarte puntjes. Tekst op de deksel.
Blikje wordt zonder inhoud geleverd, maar kan door u
worden gevuld met iets lekkers.
KLIK HIER VOOR MEER BLIKJES