Mijn meisje heeft een meisje
€4,95
Excl. BTW: €4,95
Omschrijving
‘Ik ga hoor.’
‘Best. Kijk je uit voor loslopende jongens?’
‘Aan mijn lijf geen polonaise, pa.’
‘Veel plezier vanavond.’
‘Dank je.’
Als Rinus in de kamer komt, kijkt Truus, zijn vrouw, hem lachend aan.
‘Ze lijkt geen haast te hebben met de jongens.’
‘Klopt en ze heeft gelijk. Ze is net 23 en heeft dus nog tijd genoeg voor een vaste relatie. Ze zal trouwens best regelmatig een scharreltje hebben.’
‘Dat denk jij.’
‘Weet jij meer dan ik?’
‘Nee, maar ik zou wel graag willen dat ze met een jongen naar huis kwam.’
‘Hoezo dan?’
‘Omdat ze geen aandacht voor hen heeft en ik het gevoel heb dat ze meer naar vrouwen kijkt.’
Rinus verschiet van kleur en kijkt zijn vrouw geschrokken aan.
‘Dat meen je niet.’
‘Ik weet niets zeker, maar zeg alleen wat mijn moedergevoel me ingeeft.’
‘Het is te hopen dat je het mis hebt, want anders staat ons nog veel ellende te wachten. Ik wil namelijk niet dat ze iets met een vrouw begint.’
‘Dat kun jij wel niet willen, maar zij bepaalt met wie ze haar leven gaat delen en zal haar keuze niet van jou en mij af laten hangen.’
‘Zou het niet?’
‘Nee en zeker niet als het echte liefde is.’
‘Ze zoekt maar een leuke vent op en komt er met een vrouw niet in.’
‘Dan kunnen we een probleem krijgen, want ze is niet het eerste meisje dat met haar ouders breekt vanwege problemen over haar partner.’
‘Dat is waar, maar ik denk niet dat Tineke zo is. Het is trouwens niet zeker dat ze op vrouwen valt, dus misschien maken we ons voor niets zorgen.’
‘Dat kan.’
Hoewel Rinus en Truus het niet meer over hun dochter hebben, denken ze wel regelmatig aan hun gesprek terug. Als Tineke een maandje later zegt dat ze met haar vriendin op vakantie gaat, krijgen ze het dan ook Spaans benauwd.
‘Dat wordt een heel gesjouw met twee tenten.’
‘We hebben een hotel geboekt, pa.’
‘Toe maar. Twee hotelkamers. Je kunt wel zien dat jullie goed verdienen.’
Tineke lijkt even te twijfelen, maar is dan eerlijk.
‘We hebben één kamer en om gelijk maar duidelijk te zijn ook één bed.’
‘Je begrijpt dat je moeder en ik nu bepaalde conclusies trekken.’
‘Er zijn vrouwen die samen slapen zonder dat ze iets voor elkaar voelen, maar dat doen wij wel en heel veel zelfs. Gisteren zijn we het bij Sandra’s ouders wezen vertellen en morgen komt ze me hier ophalen.’
Rinus kijkt zijn vrouw aan, maar antwoordt zonder eerst met haar te overleggen.
‘Sandra is altijd welkom geweest, maar vanaf nu niet meer. Ik neem trouwens aan dat haar ouders de vlag ook niet uitgestoken hebben.’
Tineke kijkt haar pa met een triest gezicht aan.
‘Gelukkig reageerden zij anders dan jij. Zij feliciteerden ons namelijk meteen en wensten ons alle geluk van de wereld.’
‘Dat is dan hun zaak. Wij zijn en blijven tegen. Je maakt dus maar een eind aan die gekkigheid, want anders ben jij hier ook niet meer welkom.’
‘Ik maak geen eind aan mijn relatie en als Sandra niet welkom is, wil ik hier niet eens meer zijn. Het is vreselijk, maar jij wil het zo. Ik ga mijn spullen pakken en vanavond nog weg. Wat ik voor Sandra voel is trouwens geen gekkigheid, maar misschien besef je dat nog eens.’
Rinus lijkt nog iets te willen zeggen, maar Tineke loopt de kamer uit. Als ze weg is kijkt Truus haar man met een betraand gezicht aan.
‘Ik ben er ook niet blij mee dat ze iets met een vrouw heeft, maar nu jaag je haar de deur uit en dat lijkt me niet goed.’
‘Mij wel. Ze is ons kind en woont in ons huis. Dus heeft ze zich aan onze regels te houden en kan ze een vent zoeken in plaats van die meid. Ik heb me nog nooit voor mijn kinderen hoeven schamen en dat wil ik voor Tineke ook niet. Als ze niet doet wat wij willen, moet ze dus maar gaan.’
Truus weet dat praten niet helpt, want verbaal wint ze het nooit van haar man. Daarom loopt ze naar boven om met haar dochter te praten.
‘Kan ik nog iets voor je doen?’
‘Ja, pa op andere gedachten brengen. Ben je het trouwens met hem eens?’
‘Ik moet eraan wennen dat je voor Sandra hebt gekozen, maar wat mij betreft waren jullie hier wel welkom gebleven. Je zult ook altijd mijn dochter blijven. Wil je me af en toe bellen om te vertellen hoe het gaat en waar ga je nu heen?’
‘Naar Sandra, maar verder weet ik het nog niet.’
Als Tineke weg is, gaan Rinus en Truus, om hun zinnen te verzetten, druk aan het werk. Dat helpt ze alleen niets, want ze blijven aan hun dochter denken en helaas niet op dezelfde manier.
Truus zou namelijk niets liever doen dan Tineke en Sandra in haar armen sluiten en Rinus wordt steeds gefrustreerder over het feit dat zijn dochter voor een vrouw heeft gekozen.
Missen doen ze hun meisje echter allebei en dat zorgt ervoor dat alle plezier uit hun leven verdwijnt. Ze maken geen ruzie, maar praten ook amper nog samen en lachen al helemaal niet meer. Truus huilt zelfs iedere dag een paar keer, maar alleen als Rinus het niet ziet.
Als ze op een avond huilend in de keuken staat, heeft ze hem echter niet binnen horen komen.
‘Wat is er aan de hand? Gaat het over Tineke?’
‘Ja. Ik mis haar vreselijk en heb zo echt geen zin meer in het leven.’
‘Dat gemis zal toch wel een keer slijten.’
‘Misschien, maar ik kan me het nu niet voorstellen.’
‘Wat wil je dan? Naar haar toe gaan om ons ongelijk te bekennen.’
Truus beseft dat ze eerlijk moet zijn. Natuurlijk kan Rinus boos op haar worden, maar nu is het ook haar schuld dat ze Tineke kwijt zijn en dat wil ze niet.
‘Dat we niet blij met haar keuze voor Sandra waren, was niet het ergste. We hadden het echter nooit zover mogen laten komen dat ze wegging.’
‘Dat wilde ze toch zelf.’
‘Hoe had jij gereageerd als jouw ouders mij vroeger niet in huis hadden willen hebben?’
‘Dat is heel anders.’
‘Nee, dat vind jij anders. Het gaat in beide gevallen namelijk om liefde.’
‘Jij vindt dus dat ik een fout heb gemaakt.’
‘Je hebt dat niet bewust gedaan, maar we hadden Tineke niet mogen verstoten. Zij is namelijk ons kind. Ons eigen vlees en bloed. We hebben altijd heel veel liefde van haar gekregen en dat hadden we terug moeten geven. Dat is trouwens ook mijn schuld, want ik heb je eerst gelijk gegeven.’
Rinus lijkt iets te willen zeggen, maar loopt dan naar buiten. Truus laat hem gaan, want ze verwacht dat hij zo wel terug zal komen. Als hij er na een uurtje nog niet is, gaat ze echter kijken en ziet ze hem in de schuur zitten.
‘Ga je mee naar binnen?’
‘Ik ga zo naar Tineke om haar over ons gesprek te vertellen. Wat ze dan doet, is haar zaak.’
‘Natuurlijk komt ze dan weer thuis. Vraag anders of ze zin hebben om komend weekend met z’n viertjes te gaan barbecueën.’
Rinus staat op en schudt zijn hoofd.
‘Dat wordt dan met z’n drietjes, want ik ga ergens anders wonen. Ik wil Tineke hier namelijk niet met een vrouw zien. Nee, zeg maar niets. Jij vindt dat geen probleem en daarom is er voor mij geen plek meer. Ik kom volgende wel wat spullen ophalen en dat is dus het einde.’
Als Rinus in zijn auto stapt en wegrijdt, blijft Truus wanhopig huilend achter. Huilen doet ze ook als Tineke en Sandra even later voor de deur staan, maar dan zowel van verdriet als blijdschap.
Wanneer hij een paar weken later op de stoep staat om zijn excuses aan te bieden en te vragen of hij weer terug mag komen, huilt ze echter van pure blijdschap.
‘Best. Kijk je uit voor loslopende jongens?’
‘Aan mijn lijf geen polonaise, pa.’
‘Veel plezier vanavond.’
‘Dank je.’
Als Rinus in de kamer komt, kijkt Truus, zijn vrouw, hem lachend aan.
‘Ze lijkt geen haast te hebben met de jongens.’
‘Klopt en ze heeft gelijk. Ze is net 23 en heeft dus nog tijd genoeg voor een vaste relatie. Ze zal trouwens best regelmatig een scharreltje hebben.’
‘Dat denk jij.’
‘Weet jij meer dan ik?’
‘Nee, maar ik zou wel graag willen dat ze met een jongen naar huis kwam.’
‘Hoezo dan?’
‘Omdat ze geen aandacht voor hen heeft en ik het gevoel heb dat ze meer naar vrouwen kijkt.’
Rinus verschiet van kleur en kijkt zijn vrouw geschrokken aan.
‘Dat meen je niet.’
‘Ik weet niets zeker, maar zeg alleen wat mijn moedergevoel me ingeeft.’
‘Het is te hopen dat je het mis hebt, want anders staat ons nog veel ellende te wachten. Ik wil namelijk niet dat ze iets met een vrouw begint.’
‘Dat kun jij wel niet willen, maar zij bepaalt met wie ze haar leven gaat delen en zal haar keuze niet van jou en mij af laten hangen.’
‘Zou het niet?’
‘Nee en zeker niet als het echte liefde is.’
‘Ze zoekt maar een leuke vent op en komt er met een vrouw niet in.’
‘Dan kunnen we een probleem krijgen, want ze is niet het eerste meisje dat met haar ouders breekt vanwege problemen over haar partner.’
‘Dat is waar, maar ik denk niet dat Tineke zo is. Het is trouwens niet zeker dat ze op vrouwen valt, dus misschien maken we ons voor niets zorgen.’
‘Dat kan.’
Hoewel Rinus en Truus het niet meer over hun dochter hebben, denken ze wel regelmatig aan hun gesprek terug. Als Tineke een maandje later zegt dat ze met haar vriendin op vakantie gaat, krijgen ze het dan ook Spaans benauwd.
‘Dat wordt een heel gesjouw met twee tenten.’
‘We hebben een hotel geboekt, pa.’
‘Toe maar. Twee hotelkamers. Je kunt wel zien dat jullie goed verdienen.’
Tineke lijkt even te twijfelen, maar is dan eerlijk.
‘We hebben één kamer en om gelijk maar duidelijk te zijn ook één bed.’
‘Je begrijpt dat je moeder en ik nu bepaalde conclusies trekken.’
‘Er zijn vrouwen die samen slapen zonder dat ze iets voor elkaar voelen, maar dat doen wij wel en heel veel zelfs. Gisteren zijn we het bij Sandra’s ouders wezen vertellen en morgen komt ze me hier ophalen.’
Rinus kijkt zijn vrouw aan, maar antwoordt zonder eerst met haar te overleggen.
‘Sandra is altijd welkom geweest, maar vanaf nu niet meer. Ik neem trouwens aan dat haar ouders de vlag ook niet uitgestoken hebben.’
Tineke kijkt haar pa met een triest gezicht aan.
‘Gelukkig reageerden zij anders dan jij. Zij feliciteerden ons namelijk meteen en wensten ons alle geluk van de wereld.’
‘Dat is dan hun zaak. Wij zijn en blijven tegen. Je maakt dus maar een eind aan die gekkigheid, want anders ben jij hier ook niet meer welkom.’
‘Ik maak geen eind aan mijn relatie en als Sandra niet welkom is, wil ik hier niet eens meer zijn. Het is vreselijk, maar jij wil het zo. Ik ga mijn spullen pakken en vanavond nog weg. Wat ik voor Sandra voel is trouwens geen gekkigheid, maar misschien besef je dat nog eens.’
Rinus lijkt nog iets te willen zeggen, maar Tineke loopt de kamer uit. Als ze weg is kijkt Truus haar man met een betraand gezicht aan.
‘Ik ben er ook niet blij mee dat ze iets met een vrouw heeft, maar nu jaag je haar de deur uit en dat lijkt me niet goed.’
‘Mij wel. Ze is ons kind en woont in ons huis. Dus heeft ze zich aan onze regels te houden en kan ze een vent zoeken in plaats van die meid. Ik heb me nog nooit voor mijn kinderen hoeven schamen en dat wil ik voor Tineke ook niet. Als ze niet doet wat wij willen, moet ze dus maar gaan.’
Truus weet dat praten niet helpt, want verbaal wint ze het nooit van haar man. Daarom loopt ze naar boven om met haar dochter te praten.
‘Kan ik nog iets voor je doen?’
‘Ja, pa op andere gedachten brengen. Ben je het trouwens met hem eens?’
‘Ik moet eraan wennen dat je voor Sandra hebt gekozen, maar wat mij betreft waren jullie hier wel welkom gebleven. Je zult ook altijd mijn dochter blijven. Wil je me af en toe bellen om te vertellen hoe het gaat en waar ga je nu heen?’
‘Naar Sandra, maar verder weet ik het nog niet.’
Als Tineke weg is, gaan Rinus en Truus, om hun zinnen te verzetten, druk aan het werk. Dat helpt ze alleen niets, want ze blijven aan hun dochter denken en helaas niet op dezelfde manier.
Truus zou namelijk niets liever doen dan Tineke en Sandra in haar armen sluiten en Rinus wordt steeds gefrustreerder over het feit dat zijn dochter voor een vrouw heeft gekozen.
Missen doen ze hun meisje echter allebei en dat zorgt ervoor dat alle plezier uit hun leven verdwijnt. Ze maken geen ruzie, maar praten ook amper nog samen en lachen al helemaal niet meer. Truus huilt zelfs iedere dag een paar keer, maar alleen als Rinus het niet ziet.
Als ze op een avond huilend in de keuken staat, heeft ze hem echter niet binnen horen komen.
‘Wat is er aan de hand? Gaat het over Tineke?’
‘Ja. Ik mis haar vreselijk en heb zo echt geen zin meer in het leven.’
‘Dat gemis zal toch wel een keer slijten.’
‘Misschien, maar ik kan me het nu niet voorstellen.’
‘Wat wil je dan? Naar haar toe gaan om ons ongelijk te bekennen.’
Truus beseft dat ze eerlijk moet zijn. Natuurlijk kan Rinus boos op haar worden, maar nu is het ook haar schuld dat ze Tineke kwijt zijn en dat wil ze niet.
‘Dat we niet blij met haar keuze voor Sandra waren, was niet het ergste. We hadden het echter nooit zover mogen laten komen dat ze wegging.’
‘Dat wilde ze toch zelf.’
‘Hoe had jij gereageerd als jouw ouders mij vroeger niet in huis hadden willen hebben?’
‘Dat is heel anders.’
‘Nee, dat vind jij anders. Het gaat in beide gevallen namelijk om liefde.’
‘Jij vindt dus dat ik een fout heb gemaakt.’
‘Je hebt dat niet bewust gedaan, maar we hadden Tineke niet mogen verstoten. Zij is namelijk ons kind. Ons eigen vlees en bloed. We hebben altijd heel veel liefde van haar gekregen en dat hadden we terug moeten geven. Dat is trouwens ook mijn schuld, want ik heb je eerst gelijk gegeven.’
Rinus lijkt iets te willen zeggen, maar loopt dan naar buiten. Truus laat hem gaan, want ze verwacht dat hij zo wel terug zal komen. Als hij er na een uurtje nog niet is, gaat ze echter kijken en ziet ze hem in de schuur zitten.
‘Ga je mee naar binnen?’
‘Ik ga zo naar Tineke om haar over ons gesprek te vertellen. Wat ze dan doet, is haar zaak.’
‘Natuurlijk komt ze dan weer thuis. Vraag anders of ze zin hebben om komend weekend met z’n viertjes te gaan barbecueën.’
Rinus staat op en schudt zijn hoofd.
‘Dat wordt dan met z’n drietjes, want ik ga ergens anders wonen. Ik wil Tineke hier namelijk niet met een vrouw zien. Nee, zeg maar niets. Jij vindt dat geen probleem en daarom is er voor mij geen plek meer. Ik kom volgende wel wat spullen ophalen en dat is dus het einde.’
Als Rinus in zijn auto stapt en wegrijdt, blijft Truus wanhopig huilend achter. Huilen doet ze ook als Tineke en Sandra even later voor de deur staan, maar dan zowel van verdriet als blijdschap.
Wanneer hij een paar weken later op de stoep staat om zijn excuses aan te bieden en te vragen of hij weer terug mag komen, huilt ze echter van pure blijdschap.
Blikje juf bedankt mint hart. Leuk kleurig blikje voor de
juf. Om haar te bedanken voor alles. Een klein,
maar waardevol kadootje. Blikje wordt zonder inhoud
geleverd, maar kan door u worden gevuld.
In twee formaten leverbaar.
KLIK HIER VOOR MEER BLIKJES
juf. Om haar te bedanken voor alles. Een klein,
maar waardevol kadootje. Blikje wordt zonder inhoud
geleverd, maar kan door u worden gevuld.
In twee formaten leverbaar.
KLIK HIER VOOR MEER BLIKJES