Mijn arme Tommy
€4,95
Excl. BTW: €4,95
Omschrijving
Als Gert thuiskomt van zijn werk, pakt hij uit gewoonte gelijk de riem van zijn hond om met het diertje te gaan wandelen. Tommy heeft net als anders weer zin in een wandeling en daarom duurt het niet lang voor ze in het bos zijn. Het is aardig druk, maar dat vindt Gert wel gezellig en voor Tommy is het leuk, want die speelt graag met andere honden.
Vandaag komt er echter een vreselijk en abrupt einde aan alle blijdschap. Net als Gert het pad genomen heeft dat weer in de richting van hun huis gaat, ziet hij namelijk een kerel met een enorm grote hond naderen. Op zich is dat het ergste niet, maar het beest loopt los en komt met een enorme vaart op Tommy af. Gert die gelijk het gevoel krijgt dat dit niet goed gaat, schreeuwt nog naar de baas van de andere hond dat hij het dier bij zich moet roepen en probeert Tommy naar zich toe te trekken.
Alleen zonder resultaat, want het grote beest vliegt langs hem heen en zet gelijk zijn tanden in de rug van zijn slachtoffertje. Tommy gilt het dan ook uit en Gert doet alles om zijn oogappel te beschermen. Dat wordt een enorm gevecht met veel geblaf, geschreeuw, gehuil en natuurlijk bloed, maar uiteindelijk weet Gert zijn gewonde hondje toch te bevrijden. Tot zijn grote woede doet het andere baasje amper iets om zijn hond bij zich te krijgen en tot de orde te roepen.
‘Waarom laat je dat beest los? Je maakt mij namelijk niet wijs dat hij nog nooit heeft gebeten. Ik wil trouwens je adres en naam, want je begrijpt natuurlijk dat ik aangifte ga doen en je voor de kosten van de dierenarts opdraait.’
‘Ik woon overal en nergens en dit gedoe is je eigen schuld. Moet je maar niet met zo’n klein mormel in het bos komen. Mijn hond wilde namelijk alleen spelen en verder niets. Hij bijt normaal echt nooit. Als jij niet zo paniekerig had gedaan, was er ook weinig aan de hand geweest. Nou, ik ga verder. Succes met de dierenarts.’
Gert staat op het punt om de kerel aan te vliegen, maar denkt dan aan Tommy die zo snel mogelijk hulp moet hebben.
‘Ik ga nu naar de dierenarts, want mijn hondje moet geholpen worden. Reken er echter maar op dat je nog niet klaar met me bent.’
‘Zie maar wat je doet. Als ik Tarzan nog even loslaat, hoeven je trouwens nergens meer heen.’
Omdat Gert zijn hondje hoort kreunen en hij nog meer ellende wil voorkomen, besluit hij door te lopen. Het is nog een heel eindje voor ze thuis zijn, maar opeens denkt hij eraan dat hij zijn vrouw even kan bellen. Zij is wel op haar werk, maar heeft de auto bij zich en hij weet zeker dat ze gelijk komt als ze zijn verhaal hoort. Hij heeft gelijk, want een paar minuten later ziet hij haar al aankomen. Als ze bij hen is, stapt ze snel uit om naar de verwondingen van hun hondje te kijken.
Gert spoort haar echter aan tot snelheid.
‘Ik weet dat je het goed bedoelt en erg geschrokken bent, maar laten we vaart maken. Tommy heeft namelijk dringend hulp nodig. Ik zal vast naar de dierenarts bellen dat we eraan komen. Des te eerder ze met hem bezig gaan des te beter het immers is.’
‘Oké. Heb je die rothond hier vaker gezien?’
‘Nee, nog nooit. Ik weet echter nog wel precies hoe dat mormel en zijn baas eruitzien.’
‘Heb je ook een naam en adres?’
‘Dat wilde die held niet geven. We gaan straks echter wel naar de politie om aangifte te doen en ik zet ook een bericht op facebook. Als dat beest meer slachtoffers heeft gemaakt, kunnen we misschien samen stappen ondernemen.’
‘De kosten van de dierenarts zijn het ergste niet, want de pijn van Tommy is een veel groter drama. O. ik hoop toch zo dat hij het overleeft.’
‘Hij leeft nu toch nog.’
‘Klopt, maar hij kan wel zo zwaargewond zijn dat de dierenarts het beter vindt om hem in te laten slapen.’
‘Dat kan, maar laten we proberen om niet van het ergste uit te gaan.’
‘Oké.’
Als Gert en zijn vrouw bij de dierenarts komen, staat men al op ze te wachten en wordt er gelijk begonnen met Tommy te onderzoeken. Omdat de arts steeds zorgelijker gaat kijken, rekenen de e baasjes op het slechtste nieuws wat ze te horen kunnen krijgen. Gelukkig valt dat nog mee.
‘Tommy heeft al wat tegen de pijn gehad en de eerste dagen nog meer pijnstillers nodig. Verder zijn het gelukkig alleen wondjes en is er niets beschadigd. Normaal gesproken geneest hij dus wel. Kom vrijdag maar weer even en als jullie het nodig vinden natuurlijk eerder.’
‘Moeten we nog ergens op letten?’
‘Alleen dat hij wat eet en drinkt. Als hij zich weer beter gaat voelen, begint hij zich vanzelf meer te bewegen. Uitgaan zou ik voorlopig beperken tot de tuin of de overkant van de straat.’
‘Tommy houdt dus niets over aan dit incident?’
‘Fysiek niet, maar het gebeuren kan hem wel een trauma opleveren. Dat is echter niet raar, want u zult zelf ook wel flink geschrokken zijn?’
‘Ik denk dat bij mij de ergste schrik nog komt.’
‘Dat kan heel goed.’
Als ze klaar zijn bij de dierenarts brengen ze eerst Tommy naar huis, maar daarna gaat Gert bij de wijkagent langs om aangifte te doen. Die heeft nog niet eerder iets over de bewuste hond gehoord, maar belooft wel om de eerste tijd wat vaker door het bos te rijden en indien nodig actie te ondernemen. Hij is echter eerlijk tegen Gert.
‘Ik doe wat ik kan en dat weet je, maar verwacht er niet te veel van. Die kerel zal zich hier namelijk wel niet meer laten zien en we hebben natuurlijk geen bewijs. Het is immers jouw woord tegen het zijne en dat levert juridisch gezien niets op. Of er moeten meer klachten over die kerel komen, maar daar ga ik dus niet vanuit. Als dat wel zo is, neem ik contact met je op.’
‘Afgesproken.’
Gert gaat door dit bericht teleurgesteld naar huis en doet de eerste dagen enorm zijn best om via andere hondeneigenaren iets over de bewuste hond en zijn baasje aan de weet te komen.
Alleen zonder resultaat en daarom besluit hij na een ruime week om zijn strijd te staken. Al komt dat ook wel omdat Tommy boven verwachting snel geneest en inderdaad niets aan het drama lijkt te hebben overgehouden.
Van het trauma waar de dierenarts over sprak heeft hij echter wel last en zijn baasje nog meer. Gert wordt de eerste nachten namelijk diverse keren nat van het zweten wakker en wandelen met Tommy is elke dag een drama voor hem.
Hij probeert namelijk alle honden in het bos te ontlopen en als dat niet lukt, loopt hij ze met een bang voorgevoel tegemoet.
Natuurlijk neemt Tommy de angst van zijn baasje over en daarmee is het wandelplezier van zowel Gert als zijn hondje voorgoed voorbij.
Vandaag komt er echter een vreselijk en abrupt einde aan alle blijdschap. Net als Gert het pad genomen heeft dat weer in de richting van hun huis gaat, ziet hij namelijk een kerel met een enorm grote hond naderen. Op zich is dat het ergste niet, maar het beest loopt los en komt met een enorme vaart op Tommy af. Gert die gelijk het gevoel krijgt dat dit niet goed gaat, schreeuwt nog naar de baas van de andere hond dat hij het dier bij zich moet roepen en probeert Tommy naar zich toe te trekken.
Alleen zonder resultaat, want het grote beest vliegt langs hem heen en zet gelijk zijn tanden in de rug van zijn slachtoffertje. Tommy gilt het dan ook uit en Gert doet alles om zijn oogappel te beschermen. Dat wordt een enorm gevecht met veel geblaf, geschreeuw, gehuil en natuurlijk bloed, maar uiteindelijk weet Gert zijn gewonde hondje toch te bevrijden. Tot zijn grote woede doet het andere baasje amper iets om zijn hond bij zich te krijgen en tot de orde te roepen.
‘Waarom laat je dat beest los? Je maakt mij namelijk niet wijs dat hij nog nooit heeft gebeten. Ik wil trouwens je adres en naam, want je begrijpt natuurlijk dat ik aangifte ga doen en je voor de kosten van de dierenarts opdraait.’
‘Ik woon overal en nergens en dit gedoe is je eigen schuld. Moet je maar niet met zo’n klein mormel in het bos komen. Mijn hond wilde namelijk alleen spelen en verder niets. Hij bijt normaal echt nooit. Als jij niet zo paniekerig had gedaan, was er ook weinig aan de hand geweest. Nou, ik ga verder. Succes met de dierenarts.’
Gert staat op het punt om de kerel aan te vliegen, maar denkt dan aan Tommy die zo snel mogelijk hulp moet hebben.
‘Ik ga nu naar de dierenarts, want mijn hondje moet geholpen worden. Reken er echter maar op dat je nog niet klaar met me bent.’
‘Zie maar wat je doet. Als ik Tarzan nog even loslaat, hoeven je trouwens nergens meer heen.’
Omdat Gert zijn hondje hoort kreunen en hij nog meer ellende wil voorkomen, besluit hij door te lopen. Het is nog een heel eindje voor ze thuis zijn, maar opeens denkt hij eraan dat hij zijn vrouw even kan bellen. Zij is wel op haar werk, maar heeft de auto bij zich en hij weet zeker dat ze gelijk komt als ze zijn verhaal hoort. Hij heeft gelijk, want een paar minuten later ziet hij haar al aankomen. Als ze bij hen is, stapt ze snel uit om naar de verwondingen van hun hondje te kijken.
Gert spoort haar echter aan tot snelheid.
‘Ik weet dat je het goed bedoelt en erg geschrokken bent, maar laten we vaart maken. Tommy heeft namelijk dringend hulp nodig. Ik zal vast naar de dierenarts bellen dat we eraan komen. Des te eerder ze met hem bezig gaan des te beter het immers is.’
‘Oké. Heb je die rothond hier vaker gezien?’
‘Nee, nog nooit. Ik weet echter nog wel precies hoe dat mormel en zijn baas eruitzien.’
‘Heb je ook een naam en adres?’
‘Dat wilde die held niet geven. We gaan straks echter wel naar de politie om aangifte te doen en ik zet ook een bericht op facebook. Als dat beest meer slachtoffers heeft gemaakt, kunnen we misschien samen stappen ondernemen.’
‘De kosten van de dierenarts zijn het ergste niet, want de pijn van Tommy is een veel groter drama. O. ik hoop toch zo dat hij het overleeft.’
‘Hij leeft nu toch nog.’
‘Klopt, maar hij kan wel zo zwaargewond zijn dat de dierenarts het beter vindt om hem in te laten slapen.’
‘Dat kan, maar laten we proberen om niet van het ergste uit te gaan.’
‘Oké.’
Als Gert en zijn vrouw bij de dierenarts komen, staat men al op ze te wachten en wordt er gelijk begonnen met Tommy te onderzoeken. Omdat de arts steeds zorgelijker gaat kijken, rekenen de e baasjes op het slechtste nieuws wat ze te horen kunnen krijgen. Gelukkig valt dat nog mee.
‘Tommy heeft al wat tegen de pijn gehad en de eerste dagen nog meer pijnstillers nodig. Verder zijn het gelukkig alleen wondjes en is er niets beschadigd. Normaal gesproken geneest hij dus wel. Kom vrijdag maar weer even en als jullie het nodig vinden natuurlijk eerder.’
‘Moeten we nog ergens op letten?’
‘Alleen dat hij wat eet en drinkt. Als hij zich weer beter gaat voelen, begint hij zich vanzelf meer te bewegen. Uitgaan zou ik voorlopig beperken tot de tuin of de overkant van de straat.’
‘Tommy houdt dus niets over aan dit incident?’
‘Fysiek niet, maar het gebeuren kan hem wel een trauma opleveren. Dat is echter niet raar, want u zult zelf ook wel flink geschrokken zijn?’
‘Ik denk dat bij mij de ergste schrik nog komt.’
‘Dat kan heel goed.’
Als ze klaar zijn bij de dierenarts brengen ze eerst Tommy naar huis, maar daarna gaat Gert bij de wijkagent langs om aangifte te doen. Die heeft nog niet eerder iets over de bewuste hond gehoord, maar belooft wel om de eerste tijd wat vaker door het bos te rijden en indien nodig actie te ondernemen. Hij is echter eerlijk tegen Gert.
‘Ik doe wat ik kan en dat weet je, maar verwacht er niet te veel van. Die kerel zal zich hier namelijk wel niet meer laten zien en we hebben natuurlijk geen bewijs. Het is immers jouw woord tegen het zijne en dat levert juridisch gezien niets op. Of er moeten meer klachten over die kerel komen, maar daar ga ik dus niet vanuit. Als dat wel zo is, neem ik contact met je op.’
‘Afgesproken.’
Gert gaat door dit bericht teleurgesteld naar huis en doet de eerste dagen enorm zijn best om via andere hondeneigenaren iets over de bewuste hond en zijn baasje aan de weet te komen.
Alleen zonder resultaat en daarom besluit hij na een ruime week om zijn strijd te staken. Al komt dat ook wel omdat Tommy boven verwachting snel geneest en inderdaad niets aan het drama lijkt te hebben overgehouden.
Van het trauma waar de dierenarts over sprak heeft hij echter wel last en zijn baasje nog meer. Gert wordt de eerste nachten namelijk diverse keren nat van het zweten wakker en wandelen met Tommy is elke dag een drama voor hem.
Hij probeert namelijk alle honden in het bos te ontlopen en als dat niet lukt, loopt hij ze met een bang voorgevoel tegemoet.
Natuurlijk neemt Tommy de angst van zijn baasje over en daarmee is het wandelplezier van zowel Gert als zijn hondje voorgoed voorbij.
Blikje zonder jou was het me niet gelukt. Iemand kan
u steunen met geld, maar ook met raad en daad terzijde
staan. Laat uw waardering in zo'n geval blijken met
dit eenvoudige kadootje. Het blikje wordt leeg geleverd.
KLIK HIER VOOR MEER BLIKJES
u steunen met geld, maar ook met raad en daad terzijde
staan. Laat uw waardering in zo'n geval blijken met
dit eenvoudige kadootje. Het blikje wordt leeg geleverd.
KLIK HIER VOOR MEER BLIKJES