Met Kerst voel ik me alleen
€4,95
Excl. BTW: €4,95
Omschrijving
Zoals elke ochtend stapt Evert ook vandaag net na tien uur op zijn fiets om boodschappen te gaan doen. Normaal vindt hij dat een leuk uitje en een mooi tijdverdrijf, maar de laatste weken ziet hij er steeds meer tegenop om naar het dorp te gaan.
Dat komt omdat iedereen in Kerststemming is, alles vol staat met Kerstbomen en de ene winkel nog meer versierd is dan de andere. Hij heeft nooit een hekel aan Kerst gehad. Integendeel zelfs, want hij heeft December altijd een geweldig fijne maand gevonden.
Dat was echter toen zijn vrouw nog leefde, want na haar overlijden is alles veranderd en de Kerstmaand steeds zwaarder voor hem geworden.
Niet dat hij vaak alleen is, want zijn kinderen en kleinkinderen zoeken hem erg trouw op. Die gaan echter na een paar uur weer weg en dan blijft hij met zijn herinneringen achter.
Hij is, ondanks dat, wel heel blij met zijn vele visite, want zonder hen zou hij zich nog veel eenzamer voelen. Ze proberen hem ook wel te steunen en dat waardeert hij enorm. Het grote probleem is alleen, dat zij niet het gemis voelen zoals hij het voelt. Zij hebben namelijk allemaal hun eigen drukke leven en dat vindt hij heel gewoon. Toen zijn vrouw nog leefde en vooral toen ze jonger waren, zaten zij namelijk ook bijna nooit alleen en met de feestdagen zeker niet.
Als Evert bij de supermarkt van zijn fiets stapt, hoort hij iemand roepen en als hij omkijkt, ziet hij zijn dochter staan.
‘Hoi pa. Hoe is het?’
‘Wel goed en met jou?’
‘Ook best. Trouwens even over de Kerst. Je zou met Kerstavond naar Anneke gaan, 1e Kerstdag naar Wilma en 2e Kerstdag bij ons komen, maar we hebben besloten om het om te draaien. Als jij het daar tenminste mee eens bent. Wilma had je namelijk liever op Kerstavond, want dan komen haar ouders ook en datzelfde geldt voor Anneke, maar dan op 2e Kerstdag. Wij halen je daarom 1e Kerstdag op. Een heel geharrewar, maar je wordt drie keer opgehaald en thuisgebracht, dus het komt echt goed. Je vindt die veranderingen toch geen probleem?’
Evert wordt overspoeld door een vervelend gevoel. Hij krijgt namelijk het idee dat de kinderen hem met de feestdagen meer vragen omdat ze het zielig vinden dat hij anders alleen is, dan omdat ze hem er graag bij hebben.
Na even denkt hij dat echter ook wel te begrijpen. Voor die jongeren is gezelligheid namelijk belangrijk en zo leuk is hij niet meer. Tenminste niet voor hen. Na een kleine aarzeling begint hij daarom te glimlachen en doet hij net of er niets aan de hand is.
‘Ik ben hartstikke blij dat jullie zoveel aandacht voor me hebben en begrijp dat er ook tijd voor de andere familie of vrienden moet zijn. Doe dus maar wat jullie het beste uitkomt.’
‘Bedankt pa. Je bent een engel.’
Nadat Evert nog even met zijn dochter heeft staan praten, zoekt hij zijn boodschappen bij elkaar en fietst hij weer naar huis. Onderweg beseft hij, ondanks het gemis van zijn vrouw, toch wel een rijk man te zijn. Als zijn kinderen hem, net als op veel andere plekken, ook in de steek zouden laten, waren de feestdagen namelijk nog veel onplezieriger dan ze nu zijn.
Als hij thuis zijn inkopen opgeruimd heeft, besluit hij vandaag wat vroeger te eten dan normaal en daarna even naar de begraafplaats te fietsen. Dat doet hij altijd een paar keer per week. Als het minder weer is, duurt zo’n bezoekje niet lang. Bij wat beter weer, is het er echter vaak wat drukker en komt hij nog weleens iemand tegen om een praatje mee te maken. Meestal zijn dat gesprekjes over het weer of over iets wat er die dag gebeurd is, maar af en toe treft hij iemand waarmee hij over diepgaande onderwerpen praat.
Net nu hij vandaag graag even met iemand zou praten, is er op de hele begraafplaats niemand te zien en daarom loopt hij na een kwartiertje met een wat triest gezicht naar zijn fiets. Als hij weg wil rijden, ziet hij iets verder een vrouw uit een auto stappen. Hij heeft haar nog nooit hier gezien, maar ze komt hem wel bekend voor.
Omdat hij het raar vindt om te wachten tot ze bij hem is, besluit hij toch naar huis te gaan. Zover komt het alleen niet, want hij blijkt niet de enige te zijn die graag even wil praten.
‘Ik vind het altijd moeilijk om alleen te zijn, maar krijg elk jaar meer moeite met December. Als ik jouw gezicht zie, ben ik echter niet de enige met dat probleem. Of heb ik dat mis?’
‘Nee, dat heb je goed. Ik heb geluk dat mijn kinderen en kleinkinderen vaak op bezoek komen en me met Kerst niet alleen laten, maar ik zal blij zijn als alles achter de rug is. Het is niet zo dat ik niets aan mijn familie heb, maar écht’ praten kan ik niet met ze en dat neem ik ze niet kwalijk. Zij kijken namelijk anders tegen het gemis aan dan ik en weten niet wat het is om zonder je grote liefde verder te moeten. Ik krijg trouwens soms het idee dat ze er met de Kerst wel voor me zijn, maar net zo lief iets anders gingen doen en dat maakt het er niet gemakkelijker voor me op.’
De vrouw heeft tijdens Everts verhaal niets anders gedaan dan knikken.
‘Ik begrijp wat je bedoelt en we kunnen elkaar de hand wel geven. Mijn man is bijna acht jaar geleden overleden en ik mag ook niet klagen over mijn familie. Daarom doe ik mijn best om positief tegen ze te zijn, want wat is er immers voor hen aan om iedere keer bij een treurende moeder of oma te gaan zitten. Ik vertel ze daarom maar niet over mijn bijna slapeloze nachten en alle verdrietige uren. Het enige wat ze dan namelijk zeggen is dat ik hulp moet gaan zoeken, maar ik denk niet dat er iemand is die me helpen kan.’
Evert begrijpt wat de vrouw bedoelt.
‘Er is me al vaker gevraagd waarom ik niet op zoek ga naar een andere vrouw. Volgens mijn kinderen is er namelijk niemand die dat te snel kan vinden en ergens hebben ze wel gelijk. Ik moet er echter niet aan denken om een ander in de plaats van mijn vrouw te zien.’
‘Dat begrijp ik en ik denk er precies hetzelfde over. Misschien is dat wel dom, maar iets met iemand beginnen om niet meer eenzaam te zijn, lijkt me nog veel dommer.’
‘Mij ook.’
Evert en de vrouw staan zo fijn met elkaar te praten dat ze pas weer aan de tijd denken als Hanna, zoals de vrouw heet, het op een gegeven moment koud krijgt.
‘Zullen we ergens iets warms gaan drinken? Ik wil nog wel even bij het graf van mijn man kijken, maar dat hoeft niet lang te duren.’
‘Best. Ik wacht even op je.’
Het tweetal zit eerst een paar uur in een leuk restaurant koffie en daarna een glaasje te drinken en vervolgens besluiten ze samen te gaan eten.
Dat is het begin van een erg mooie tijd en ze beleven bijzondere, soms verdrietige, maar vooral waardevolle Kerstdagen. Zeker omdat ze die samen doorbrengen en de kinderen alleen zien om kennis te maken en koffie te drinken.
Niet dat ze gelijk aan liefde of romantiek denken, maar ze hebben wel een maatje gevonden die hen begrijpt en dat is veel meer dan waar ze vooraf op hadden gerekend.
Dat komt omdat iedereen in Kerststemming is, alles vol staat met Kerstbomen en de ene winkel nog meer versierd is dan de andere. Hij heeft nooit een hekel aan Kerst gehad. Integendeel zelfs, want hij heeft December altijd een geweldig fijne maand gevonden.
Dat was echter toen zijn vrouw nog leefde, want na haar overlijden is alles veranderd en de Kerstmaand steeds zwaarder voor hem geworden.
Niet dat hij vaak alleen is, want zijn kinderen en kleinkinderen zoeken hem erg trouw op. Die gaan echter na een paar uur weer weg en dan blijft hij met zijn herinneringen achter.
Hij is, ondanks dat, wel heel blij met zijn vele visite, want zonder hen zou hij zich nog veel eenzamer voelen. Ze proberen hem ook wel te steunen en dat waardeert hij enorm. Het grote probleem is alleen, dat zij niet het gemis voelen zoals hij het voelt. Zij hebben namelijk allemaal hun eigen drukke leven en dat vindt hij heel gewoon. Toen zijn vrouw nog leefde en vooral toen ze jonger waren, zaten zij namelijk ook bijna nooit alleen en met de feestdagen zeker niet.
Als Evert bij de supermarkt van zijn fiets stapt, hoort hij iemand roepen en als hij omkijkt, ziet hij zijn dochter staan.
‘Hoi pa. Hoe is het?’
‘Wel goed en met jou?’
‘Ook best. Trouwens even over de Kerst. Je zou met Kerstavond naar Anneke gaan, 1e Kerstdag naar Wilma en 2e Kerstdag bij ons komen, maar we hebben besloten om het om te draaien. Als jij het daar tenminste mee eens bent. Wilma had je namelijk liever op Kerstavond, want dan komen haar ouders ook en datzelfde geldt voor Anneke, maar dan op 2e Kerstdag. Wij halen je daarom 1e Kerstdag op. Een heel geharrewar, maar je wordt drie keer opgehaald en thuisgebracht, dus het komt echt goed. Je vindt die veranderingen toch geen probleem?’
Evert wordt overspoeld door een vervelend gevoel. Hij krijgt namelijk het idee dat de kinderen hem met de feestdagen meer vragen omdat ze het zielig vinden dat hij anders alleen is, dan omdat ze hem er graag bij hebben.
Na even denkt hij dat echter ook wel te begrijpen. Voor die jongeren is gezelligheid namelijk belangrijk en zo leuk is hij niet meer. Tenminste niet voor hen. Na een kleine aarzeling begint hij daarom te glimlachen en doet hij net of er niets aan de hand is.
‘Ik ben hartstikke blij dat jullie zoveel aandacht voor me hebben en begrijp dat er ook tijd voor de andere familie of vrienden moet zijn. Doe dus maar wat jullie het beste uitkomt.’
‘Bedankt pa. Je bent een engel.’
Nadat Evert nog even met zijn dochter heeft staan praten, zoekt hij zijn boodschappen bij elkaar en fietst hij weer naar huis. Onderweg beseft hij, ondanks het gemis van zijn vrouw, toch wel een rijk man te zijn. Als zijn kinderen hem, net als op veel andere plekken, ook in de steek zouden laten, waren de feestdagen namelijk nog veel onplezieriger dan ze nu zijn.
Als hij thuis zijn inkopen opgeruimd heeft, besluit hij vandaag wat vroeger te eten dan normaal en daarna even naar de begraafplaats te fietsen. Dat doet hij altijd een paar keer per week. Als het minder weer is, duurt zo’n bezoekje niet lang. Bij wat beter weer, is het er echter vaak wat drukker en komt hij nog weleens iemand tegen om een praatje mee te maken. Meestal zijn dat gesprekjes over het weer of over iets wat er die dag gebeurd is, maar af en toe treft hij iemand waarmee hij over diepgaande onderwerpen praat.
Net nu hij vandaag graag even met iemand zou praten, is er op de hele begraafplaats niemand te zien en daarom loopt hij na een kwartiertje met een wat triest gezicht naar zijn fiets. Als hij weg wil rijden, ziet hij iets verder een vrouw uit een auto stappen. Hij heeft haar nog nooit hier gezien, maar ze komt hem wel bekend voor.
Omdat hij het raar vindt om te wachten tot ze bij hem is, besluit hij toch naar huis te gaan. Zover komt het alleen niet, want hij blijkt niet de enige te zijn die graag even wil praten.
‘Ik vind het altijd moeilijk om alleen te zijn, maar krijg elk jaar meer moeite met December. Als ik jouw gezicht zie, ben ik echter niet de enige met dat probleem. Of heb ik dat mis?’
‘Nee, dat heb je goed. Ik heb geluk dat mijn kinderen en kleinkinderen vaak op bezoek komen en me met Kerst niet alleen laten, maar ik zal blij zijn als alles achter de rug is. Het is niet zo dat ik niets aan mijn familie heb, maar écht’ praten kan ik niet met ze en dat neem ik ze niet kwalijk. Zij kijken namelijk anders tegen het gemis aan dan ik en weten niet wat het is om zonder je grote liefde verder te moeten. Ik krijg trouwens soms het idee dat ze er met de Kerst wel voor me zijn, maar net zo lief iets anders gingen doen en dat maakt het er niet gemakkelijker voor me op.’
De vrouw heeft tijdens Everts verhaal niets anders gedaan dan knikken.
‘Ik begrijp wat je bedoelt en we kunnen elkaar de hand wel geven. Mijn man is bijna acht jaar geleden overleden en ik mag ook niet klagen over mijn familie. Daarom doe ik mijn best om positief tegen ze te zijn, want wat is er immers voor hen aan om iedere keer bij een treurende moeder of oma te gaan zitten. Ik vertel ze daarom maar niet over mijn bijna slapeloze nachten en alle verdrietige uren. Het enige wat ze dan namelijk zeggen is dat ik hulp moet gaan zoeken, maar ik denk niet dat er iemand is die me helpen kan.’
Evert begrijpt wat de vrouw bedoelt.
‘Er is me al vaker gevraagd waarom ik niet op zoek ga naar een andere vrouw. Volgens mijn kinderen is er namelijk niemand die dat te snel kan vinden en ergens hebben ze wel gelijk. Ik moet er echter niet aan denken om een ander in de plaats van mijn vrouw te zien.’
‘Dat begrijp ik en ik denk er precies hetzelfde over. Misschien is dat wel dom, maar iets met iemand beginnen om niet meer eenzaam te zijn, lijkt me nog veel dommer.’
‘Mij ook.’
Evert en de vrouw staan zo fijn met elkaar te praten dat ze pas weer aan de tijd denken als Hanna, zoals de vrouw heet, het op een gegeven moment koud krijgt.
‘Zullen we ergens iets warms gaan drinken? Ik wil nog wel even bij het graf van mijn man kijken, maar dat hoeft niet lang te duren.’
‘Best. Ik wacht even op je.’
Het tweetal zit eerst een paar uur in een leuk restaurant koffie en daarna een glaasje te drinken en vervolgens besluiten ze samen te gaan eten.
Dat is het begin van een erg mooie tijd en ze beleven bijzondere, soms verdrietige, maar vooral waardevolle Kerstdagen. Zeker omdat ze die samen doorbrengen en de kinderen alleen zien om kennis te maken en koffie te drinken.
Niet dat ze gelijk aan liefde of romantiek denken, maar ze hebben wel een maatje gevonden die hen begrijpt en dat is veel meer dan waar ze vooraf op hadden gerekend.
Blikje juf bedankt lila hart. Leuk kleurig blikje voor de
juf. Om haar te bedanken voor alles. Een klein,
maar waardevol kadootje. Blikje wordt zonder inhoud
geleverd, maar kan door u worden gevuld.
In twee formaten leverbaar.
KLIK HIER VOOR MEER BLIKJES
juf. Om haar te bedanken voor alles. Een klein,
maar waardevol kadootje. Blikje wordt zonder inhoud
geleverd, maar kan door u worden gevuld.
In twee formaten leverbaar.
KLIK HIER VOOR MEER BLIKJES