Liefde, trots of verstand?
€4,95
Excl. BTW: €4,95
Omschrijving
Gert stapt ’s zaterdagsavonds met een slecht gevoel op zijn fiets om naar het café te gaan. Hij hoopt maar dat zijn vrienden er ook zijn, want hij is wel toe aan een avondje gezelligheid. Het leven van een boer bestaat sinds de geboorte van het stikstofkaartje namelijk vooral uit ellende en het wordt eerder erger dan beter.
Vooral van de onzekerheid over de toekomst wordt hij regelmatig dol. Het is namelijk al jaren zijn grootste wens om de boerderij van zijn ouders over te nemen. Dat zou ook gebeuren, maar door de stikstofproblemen is dit onzeker geworden en dat is een enorme dreun voor hem.
Trouwens niet alleen voor hem, maar ook voor zijn ouders en dat laatste baart hem nog de meeste zorgen. Vooral omdat het niet goed met hen gaat.
Ze gebruiken namelijk allebei slaaptabletten, zijn vader drinkt de laatste tijd veel te veel en hij denkt dat zijn moeder er ook mee begonnen is.
Plus dat ze enorm geprikkeld zijn en er om niets de grootste ruzie kan ontstaan. Van gezelligheid is dus weinig sprake meer en daarom is hij blij dat hij er vanavond tussenuit kan.
Als hij tien minuten later het dorpscafé binnenloopt, wordt hij door zijn vriendengroep met gejuich ontvangen. De stemming zit er ook goed in, maar toch vindt Gert het niet zo leuk als anders en dat komt omdat Iris er is. Ze kennen elkaar al vanaf de lagere school en hebben altijd goed samen gekund. Zelfs meer dan dat, want ze zijn diverse keren met elkaar uit geweest en dat was enorm gezellig. Er was zelfs sprake van een beginnende relatie, maar door de stikstofcrisis is hun verhouding behoorlijk bekoeld.
Ze praten nog wel met elkaar, maar het is lang niet meer zoals het is geweest en dat komt omdat Iris een andere kijk op de stikstofproblemen heeft dan Gert. Zij meent namelijk wél dat de boeren daar een negatieve rol in spelen en de plannen van het kabinet dus goed zijn. Daar hebben ze al diverse, heftige discussies over gehad, maar toch negeren ze elkaar niet. Al is het meestal Iris die het contact zoekt, want Gert vindt het erg moeilijk om normaal tegen haar te doen. Zeker als hij zoals afgelopen week elke dag heeft gezien hoe zijn vader en moeder onder de situatie lijden en alle berichten in de media leest en hoort.
Na een uurtje komt ze naast hem zitten.
‘Wat kijk je somber en wat ben je stil en afwezig.’
‘Dat is toch niet raar. Zo leuk is mijn leven immers niet meer. Zou jij wel blij zijn als je ouders hun leven bijna niet meer aankonden en je zelf je baan kwijt dreigde te raken?’
Iris knikt, maar weet blijkbaar niet wat ze moet zeggen. Als ze Gert even verdrietig aangekeken heeft, begint ze echter toch te praten.
‘Neem je het mij kwalijk dat jullie in de ellende zitten?’
‘In het begin van de crisis wel, maar de laatste tijd niet meer.’
‘Toch doe je anders tegen me dan voor de stikstofcrisis.’
‘Daar ben ik me van bewust. Er is namelijk wel iets tussen ons in komen staan.‘
‘Was die stikstofcrisis maar nooit gekomen.’
‘Dat ben ik met je eens, maar het is vreemd om dit uit jouw mond te horen. Jij bent er toch juist blij mee dat ze erover zijn begonnen.’
‘Dat was ik en ik vind het nog steeds goed dat men de stikstofuitstoot probeert terug te dringen. Daar gaat het me echter niet om.’
‘Waar dan wel om?’
‘Dat ik jou kwijt ben geraakt. We kennen elkaar al heel lang en ik ben al tijden smoorverliefd op je. Ik durf zelfs te zeggen dat ik van je hou en meende dat die gevoelens wederzijds waren. Sinds onze discussies over stikstof heb je echter een muur om je heen gebouwd en daar kom ik niet door. Ik krijg niet eens de kans, want je houdt me op een afstandje en dat doet me heel veel pijn. Als mijn vriendinnen hier niet altijd waren, zag je me dan ook nooit meer.’
Gert kijkt Iris met grote ogen aan. Dat ze vroeger iets voor hem voelde, wist hij wel en die gevoelens waren zeker wederzijds. Sinds hij weet hoe ze over stikstof denkt, heeft hij een toekomst met haar echter uit zijn hoofd gezet. Dat was heel moeilijk voor hem, maar omdat ze, in zijn gedachten, tegen de boeren is, kan hij gewoon niets met haar krijgen. Zijn ouders zouden trouwens ook niet blij zijn als hij met een meisje thuiskwam dat de stikstofplannen steunde.
Omdat Iris eerlijk is geweest, wil hij dat ook zijn.
‘Mijn gevoelens voor jou zijn er zeker nog, maar wat die muur betreft, heb je gelijk. Zonder de stikstofcrisis zouden we gelukkig met elkaar zijn. Nu geloof ik echter niet dat we het ooit worden.’
‘Dat is toch hartstikke jammer en zonde?’
Gert knikt en vertelt Iris dan met een treurig gezicht hoe het de laatste maanden bij hem thuis gaat en ook hoe hij zich vaak voelt. Als hij uitgepraat is, kijkt ze hem begrijpend aan.
‘Ik schaam me er opeens voor dat ik me nooit afgevraagd heb of dat stikstofbeleid wel menselijk is, want dat is het dus niet. Ondanks dat blijven we wel verschillend over de oplossing van het probleem denken. De vraag is alleen of we onze gevoelens er de dupe van moeten laten worden.’
‘Eigenlijk niet, maar moet ik dan een vriendin willen die erachter staat dat ze mijn toekomst kapotmaken en het liefst wil dat ik vandaag nog stop met boeren? Jullie hebben namelijk maar één doel en dat is de boerensector minimaliseren.’
‘Als jij zo over me denkt, kunnen we beter stoppen met dit gesprek en elkaar vergeten. Ik ga trouwens naar huis.’
Als Iris naar buiten loopt, zit Gert eerst even verdwaasd voor zich uit te kijken. Dan vliegt hij overeind en rent hij als een razende naar buiten. Daar ziet hij haar wegfietsen, maar als hij haar naam schreeuwt, draait ze meteen om.
‘Sorry, dat ik zo rot tegen je deed. Ik weet niet hoe we het samen op moeten lossen, maar wil naast de boerderij ook niet jou nog eens kwijt. Al heb ik dus geen flauw idee hoe het verder moet.’
Iris pakt Gerts hand en kijkt hem vol emotie aan.
‘Ik ben heel blij dat je me achterna bent gekomen en weet misschien wel iets. Als we er nu eens mee stoppen om alleen aan onze eigen mening te denken en gaan proberen om elkaar écht te begrijpen. Laat me bijvoorbeeld jullie boerderij eens zien en vertrouw me alsjeblieft. Wat anderen doen en denken weet ik niet, maar ik ben alleen voor de natuur en zeker niet tegen jullie.’
‘Mooi dat je dit zegt. Je hebt trouwens gelijk. Zo moeten we het doen.’
‘Zullen we dan nu maar weer wat gaan drinken?’
‘Heel graag.’
‘Kom op dan.’
Het tweetal maakt er nog een enorm gezellige avond van en het gesprek wat ze buiten hadden, blijkt het begin van veel goeds te zijn geweest. Niet dat er direct weer meer dan vriendschap ontstaat, want daarvoor denken ze te verschillend. Na veel praten en vooral luisteren, komen ze echter wel tot de conclusie dat de gevoelens die ze voor elkaar hebben belangrijker zijn dan welk probleem ook.
Vooral van de onzekerheid over de toekomst wordt hij regelmatig dol. Het is namelijk al jaren zijn grootste wens om de boerderij van zijn ouders over te nemen. Dat zou ook gebeuren, maar door de stikstofproblemen is dit onzeker geworden en dat is een enorme dreun voor hem.
Trouwens niet alleen voor hem, maar ook voor zijn ouders en dat laatste baart hem nog de meeste zorgen. Vooral omdat het niet goed met hen gaat.
Ze gebruiken namelijk allebei slaaptabletten, zijn vader drinkt de laatste tijd veel te veel en hij denkt dat zijn moeder er ook mee begonnen is.
Plus dat ze enorm geprikkeld zijn en er om niets de grootste ruzie kan ontstaan. Van gezelligheid is dus weinig sprake meer en daarom is hij blij dat hij er vanavond tussenuit kan.
Als hij tien minuten later het dorpscafé binnenloopt, wordt hij door zijn vriendengroep met gejuich ontvangen. De stemming zit er ook goed in, maar toch vindt Gert het niet zo leuk als anders en dat komt omdat Iris er is. Ze kennen elkaar al vanaf de lagere school en hebben altijd goed samen gekund. Zelfs meer dan dat, want ze zijn diverse keren met elkaar uit geweest en dat was enorm gezellig. Er was zelfs sprake van een beginnende relatie, maar door de stikstofcrisis is hun verhouding behoorlijk bekoeld.
Ze praten nog wel met elkaar, maar het is lang niet meer zoals het is geweest en dat komt omdat Iris een andere kijk op de stikstofproblemen heeft dan Gert. Zij meent namelijk wél dat de boeren daar een negatieve rol in spelen en de plannen van het kabinet dus goed zijn. Daar hebben ze al diverse, heftige discussies over gehad, maar toch negeren ze elkaar niet. Al is het meestal Iris die het contact zoekt, want Gert vindt het erg moeilijk om normaal tegen haar te doen. Zeker als hij zoals afgelopen week elke dag heeft gezien hoe zijn vader en moeder onder de situatie lijden en alle berichten in de media leest en hoort.
Na een uurtje komt ze naast hem zitten.
‘Wat kijk je somber en wat ben je stil en afwezig.’
‘Dat is toch niet raar. Zo leuk is mijn leven immers niet meer. Zou jij wel blij zijn als je ouders hun leven bijna niet meer aankonden en je zelf je baan kwijt dreigde te raken?’
Iris knikt, maar weet blijkbaar niet wat ze moet zeggen. Als ze Gert even verdrietig aangekeken heeft, begint ze echter toch te praten.
‘Neem je het mij kwalijk dat jullie in de ellende zitten?’
‘In het begin van de crisis wel, maar de laatste tijd niet meer.’
‘Toch doe je anders tegen me dan voor de stikstofcrisis.’
‘Daar ben ik me van bewust. Er is namelijk wel iets tussen ons in komen staan.‘
‘Was die stikstofcrisis maar nooit gekomen.’
‘Dat ben ik met je eens, maar het is vreemd om dit uit jouw mond te horen. Jij bent er toch juist blij mee dat ze erover zijn begonnen.’
‘Dat was ik en ik vind het nog steeds goed dat men de stikstofuitstoot probeert terug te dringen. Daar gaat het me echter niet om.’
‘Waar dan wel om?’
‘Dat ik jou kwijt ben geraakt. We kennen elkaar al heel lang en ik ben al tijden smoorverliefd op je. Ik durf zelfs te zeggen dat ik van je hou en meende dat die gevoelens wederzijds waren. Sinds onze discussies over stikstof heb je echter een muur om je heen gebouwd en daar kom ik niet door. Ik krijg niet eens de kans, want je houdt me op een afstandje en dat doet me heel veel pijn. Als mijn vriendinnen hier niet altijd waren, zag je me dan ook nooit meer.’
Gert kijkt Iris met grote ogen aan. Dat ze vroeger iets voor hem voelde, wist hij wel en die gevoelens waren zeker wederzijds. Sinds hij weet hoe ze over stikstof denkt, heeft hij een toekomst met haar echter uit zijn hoofd gezet. Dat was heel moeilijk voor hem, maar omdat ze, in zijn gedachten, tegen de boeren is, kan hij gewoon niets met haar krijgen. Zijn ouders zouden trouwens ook niet blij zijn als hij met een meisje thuiskwam dat de stikstofplannen steunde.
Omdat Iris eerlijk is geweest, wil hij dat ook zijn.
‘Mijn gevoelens voor jou zijn er zeker nog, maar wat die muur betreft, heb je gelijk. Zonder de stikstofcrisis zouden we gelukkig met elkaar zijn. Nu geloof ik echter niet dat we het ooit worden.’
‘Dat is toch hartstikke jammer en zonde?’
Gert knikt en vertelt Iris dan met een treurig gezicht hoe het de laatste maanden bij hem thuis gaat en ook hoe hij zich vaak voelt. Als hij uitgepraat is, kijkt ze hem begrijpend aan.
‘Ik schaam me er opeens voor dat ik me nooit afgevraagd heb of dat stikstofbeleid wel menselijk is, want dat is het dus niet. Ondanks dat blijven we wel verschillend over de oplossing van het probleem denken. De vraag is alleen of we onze gevoelens er de dupe van moeten laten worden.’
‘Eigenlijk niet, maar moet ik dan een vriendin willen die erachter staat dat ze mijn toekomst kapotmaken en het liefst wil dat ik vandaag nog stop met boeren? Jullie hebben namelijk maar één doel en dat is de boerensector minimaliseren.’
‘Als jij zo over me denkt, kunnen we beter stoppen met dit gesprek en elkaar vergeten. Ik ga trouwens naar huis.’
Als Iris naar buiten loopt, zit Gert eerst even verdwaasd voor zich uit te kijken. Dan vliegt hij overeind en rent hij als een razende naar buiten. Daar ziet hij haar wegfietsen, maar als hij haar naam schreeuwt, draait ze meteen om.
‘Sorry, dat ik zo rot tegen je deed. Ik weet niet hoe we het samen op moeten lossen, maar wil naast de boerderij ook niet jou nog eens kwijt. Al heb ik dus geen flauw idee hoe het verder moet.’
Iris pakt Gerts hand en kijkt hem vol emotie aan.
‘Ik ben heel blij dat je me achterna bent gekomen en weet misschien wel iets. Als we er nu eens mee stoppen om alleen aan onze eigen mening te denken en gaan proberen om elkaar écht te begrijpen. Laat me bijvoorbeeld jullie boerderij eens zien en vertrouw me alsjeblieft. Wat anderen doen en denken weet ik niet, maar ik ben alleen voor de natuur en zeker niet tegen jullie.’
‘Mooi dat je dit zegt. Je hebt trouwens gelijk. Zo moeten we het doen.’
‘Zullen we dan nu maar weer wat gaan drinken?’
‘Heel graag.’
‘Kom op dan.’
Het tweetal maakt er nog een enorm gezellige avond van en het gesprek wat ze buiten hadden, blijkt het begin van veel goeds te zijn geweest. Niet dat er direct weer meer dan vriendschap ontstaat, want daarvoor denken ze te verschillend. Na veel praten en vooral luisteren, komen ze echter wel tot de conclusie dat de gevoelens die ze voor elkaar hebben belangrijker zijn dan welk probleem ook.
Blikje liefde oranje met zwart. Zwarte tekst op oranje
met stipjes en ruitjes op de achtergrond. Een leuk
fleurig kadootje voor uw grote liefde. De blikjes worden
zonder inhoud geleverd, maar kunnen gevuld worden
en zijn in twee formaten leverbaar.
KLIK HIER VOOR MEER BLIKJES