Je verstand of je hart volgen?
€4,95
Excl. BTW: €4,95
Omschrijving
Als Ernst net voor drie uur wakker wordt met een enorme pijn op zijn borst, beseft hij gelijk wat er aan de hand is. Hij twijfelt daarom geen moment en maakt zijn vrouw wakker.
‘Wat is er?’
‘Bel 112 maar, want er is iets met mijn hart. Ik denk een hartinfarct.’
Loes, die weet dat haar man pas klaagt als er écht iets aan de hand is, vliegt haar bed uit om te bellen en zich aan te kleden. Vervolgens belt ze haar dochters die er al vrij snel zijn en het duurt ook niet heel lang voor de ambulance er is. Het is echter zo hectisch, dat ze onderweg naar het ziekenhuis pas weer in staat is om een beetje na te denken. Ze is gigantisch geschrokken, maar veel meer vanwege de angst om haar man te verliezen dan van het hartinfarct op zich.
Vanwege alle stress over stikstof en hoe het verder moet met de boerderij, heeft ze zich namelijk al veel vaker afgevraagd hoelang het zou duren voor het lichaam van haar man hem in de steek zou laten. Ze heeft er ook diverse keren met hem over gepraat en hem erop gewezen dat alle spanning slecht voor hem was, maar hij was voor geen enkele reden vatbaar.
De boerderij was en is hem namelijk alles en daarnaast wilde hij zijn strijd tegen de overheid niet opgeven. Hij voelde zich echter zo onmenselijk behandeld, dat hij in tijd van even een zure, norse man is geworden die slecht slaapt, weinig eet en veel drinkt. Ze heeft hem regelmatig voor zijn ongezonde levensstijl gewaarschuwd, Het punt was echter, dat ze goed begreep hoe hij zich voelde en daarom niet te streng voor hem wilde zijn.
Achteraf bekeken had ze dat dus beter wel kunnen zijn, maar dat is niet gebeurd en het lijkt er gelukkig op dat dit geen fatale gevolgen heeft.
Al zal er nu natuurlijk wel iets moeten gebeuren.
Allereerst moet de boerderij het voorlopig zonder haar man doen, maar met hulp van haar dochters, schoonzonen en misschien wat vrienden zal dat wel lukken. Voor wat betreft de langere termijn ligt het verhaal echter anders, want ze wil niet het risico lopen dat hij nog eens met hartproblemen naar het ziekenhuis moet.
Ze weet wel dat zoiets nooit uit te sluiten is, maar de stress van de boerderij maakt de kans op herhaling wel groter en daarom is ze ervan overtuigd dat ze zo niet verder moeten gaan.
Het simpelste is natuurlijk om het vee te verkopen of zich uit te laten kopen door de overheid, maar ze weet dat Ernst dit vreselijk vindt en dat uitkopen zeker niet wil. Iets waar ze trouwens alle begrip voor heeft.
Ten eerste omdat de boerderij al meerdere generaties in het bezit van zijn familie is. Ten tweede omdat hij geen mens is om in het dorp te wonen. Ten derde omdat hij dus niet wil buigen voor de overheid en tot slot omdat hij nooit aan het werken in loondienst zal wennen.
Ze twijfelt er niet aan dat hij ook geschrokken is en geen problemen meer met zijn hart wil krijgen, maar het zal daarom erg moeilijk worden om een oplossing te vinden. Ze besluit om er voorlopig niet met hem over te beginnen en hem er eerst zelf over na te laten denken, want dat gaat hij zeker doen en doet hij misschien al wel.
Plus dat ze er van het ziekenhuis waarschijnlijk ook met hem over zullen praten. Als hij trouwens eerst maar weer eens zover hersteld is dat hij normaal kan functioneren.
Dat herstellen gaat boven verwachting snel en daarom komt de toekomst al veel eerder ter sprake dan Loes had verwacht. Als ze een ruime week na zijn opname bij hem op bezoek komt, begint hij er namelijk over.
‘Gaat het nog steeds goed met de boerderij?’
‘Gelukkig wel. Ik heb ook nog niet aan de kinderen gemerkt dat het teveel voor ze wordt, dus is er niets om je zorgen over te maken.’
‘Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan, maar dat begrijp je. Ik ben trouwens hartstikke blij dat je samen met de kinderen alles draaiend weet te houden, maar we kunnen niet van hen verwachten dat ze ons voor altijd blijven helpen.’
‘Klopt, maar wil je het dan zelf weer gaan doen?’
‘Ik mag me de eerste tijd niet inspannen en dat ga ik zeker niet doen, maar er komt natuurlijk een moment dat ik het zelf weer kan. Zonder bang te hoeven zijn voor de eventuele gevolgen.’
Loes wil eerst haar mening nog even voor zich houden, maar beseft dan dat Ernst problemen met zijn hart en niet met zijn verstand heeft. Ze moet hem dus niet als een kleuter behandelen, maar zeggen hoe ze erover denkt.
‘Ernst, het is nu goed afgelopen, maar het is niet gezegd dat je bij een volgend hartinfarct weer zo gelukkig bent.’
‘Wie zegt dat me dit nog eens gebeurt?’
‘Niemand, maar jij weet ook hoe je leven de laatste tijd is verlopen. Je hebt keihard gewerkt, weinig gegeten en geslapen en veel gedronken en dat houdt geen mens vol. Zeker niet omdat je ook nog veel stress voor je kiezen hebt gehad en ongetwijfeld binnenkort weer krijgt. Als je op dezelfde voet verder gaat, is de kans dus vrij groot dat je hier nog eens komt te liggen en je kunt het ziekenhuis ook niet meer halen.’
‘Nu ga je van het somberste scenario uit.’
‘Dat weet ik, maar het is niet ondenkbaar. Of wil jij me soms vertellen dat je zorgen over de boerderij voorbij zijn en je weer normaal en dan bedoel ik gezond gaat leven?’
‘Er zijn deze maand verkiezingen en ik heb er alle vertrouwen in dat er dan een nieuw kabinet met veel meer oog voor de agrarische sector komt.’
‘Oké. We kunnen gaan stemmen en ik denk ook dat er een andere regering komt. De mensen die vinden dat de agrarische sector ingekrompen moet worden, zullen na 22 november echter niet zwijgen. Hoe de uitslag van de verkiezingen ook is. We hebben trouwens geen garantie dat een nieuw kabinet gunstig voor ons is. Iedere Nederlander stemt immers op de partij die zijn of haar belangen het beste behartigt en ons land bestaat niet alleen uit boeren. Daarom is het nog helemaal niet zeker welke kant we op gaan.’
‘Als ik jou goed begrijp, wil je de strijd opgeven.’
‘Mijn eerste doel is gezond oud worden met jou en de boerderij komt voor mij op de tweede plaats. Omdat jij een flinke waarschuwing hebt gehad, gooien we wat mij betreft het roer daarom om. Dat zal niet gemakkelijk voor je zijn, maar misschien helpt het als we ons bedrijf veranderen. We kunnen bijvoorbeeld een camping of een zorgboerderij beginnen of minder vee gaan houden en met een boerderijwinkel starten en waarschijnlijk vergeet ik nog wat. Met een bedrijfsverandering kunnen we in ieder geval hier blijven wonen en dat maakt het al een heel stuk gemakkelijker. Plus, en dat vind ik dus het belangrijkste, dat het veel gezonder voor je is. Al blijft het natuurlijk een hele stap voor je. Zonder je hartproblemen zou ik hier trouwens nooit over begonnen zijn, maar dat weet je.’
‘Je voorstel klinkt niet verkeerd. Als we ons bedrijf veranderen, laat ik me echter toch klein krijgen door de overheid en ik heb me al lang geleden voorgenomen dat dit nooit zou gebeuren.’
‘Dat weet ik, maar wat wil je liever? Niet opgeven en de kans lopen dat ik binnenkort alleen verder moet of je hoofd buigen, het roer omgooien en proberen of we weer gelukkig kunnen worden.’
Als Ernst zijn vrouw in haar ogen kijkt, begint hij na een paar tellen vreselijk te huilen en omdat ze dit hem in al die jaren nog nooit heeft zien doen, kan ze zich ook niet bedwingen. Even vraagt ze zich nog af of alle emotie wel goed voor hem is, maar als ze opkijkt en de arts met een opgestoken duim bij de deur ziet staan, weet ze dat ze zich geen zorgen hoeft te maken en laat ze haar gevoel de vrije loop.
‘Wat is er?’
‘Bel 112 maar, want er is iets met mijn hart. Ik denk een hartinfarct.’
Loes, die weet dat haar man pas klaagt als er écht iets aan de hand is, vliegt haar bed uit om te bellen en zich aan te kleden. Vervolgens belt ze haar dochters die er al vrij snel zijn en het duurt ook niet heel lang voor de ambulance er is. Het is echter zo hectisch, dat ze onderweg naar het ziekenhuis pas weer in staat is om een beetje na te denken. Ze is gigantisch geschrokken, maar veel meer vanwege de angst om haar man te verliezen dan van het hartinfarct op zich.
Vanwege alle stress over stikstof en hoe het verder moet met de boerderij, heeft ze zich namelijk al veel vaker afgevraagd hoelang het zou duren voor het lichaam van haar man hem in de steek zou laten. Ze heeft er ook diverse keren met hem over gepraat en hem erop gewezen dat alle spanning slecht voor hem was, maar hij was voor geen enkele reden vatbaar.
De boerderij was en is hem namelijk alles en daarnaast wilde hij zijn strijd tegen de overheid niet opgeven. Hij voelde zich echter zo onmenselijk behandeld, dat hij in tijd van even een zure, norse man is geworden die slecht slaapt, weinig eet en veel drinkt. Ze heeft hem regelmatig voor zijn ongezonde levensstijl gewaarschuwd, Het punt was echter, dat ze goed begreep hoe hij zich voelde en daarom niet te streng voor hem wilde zijn.
Achteraf bekeken had ze dat dus beter wel kunnen zijn, maar dat is niet gebeurd en het lijkt er gelukkig op dat dit geen fatale gevolgen heeft.
Al zal er nu natuurlijk wel iets moeten gebeuren.
Allereerst moet de boerderij het voorlopig zonder haar man doen, maar met hulp van haar dochters, schoonzonen en misschien wat vrienden zal dat wel lukken. Voor wat betreft de langere termijn ligt het verhaal echter anders, want ze wil niet het risico lopen dat hij nog eens met hartproblemen naar het ziekenhuis moet.
Ze weet wel dat zoiets nooit uit te sluiten is, maar de stress van de boerderij maakt de kans op herhaling wel groter en daarom is ze ervan overtuigd dat ze zo niet verder moeten gaan.
Het simpelste is natuurlijk om het vee te verkopen of zich uit te laten kopen door de overheid, maar ze weet dat Ernst dit vreselijk vindt en dat uitkopen zeker niet wil. Iets waar ze trouwens alle begrip voor heeft.
Ten eerste omdat de boerderij al meerdere generaties in het bezit van zijn familie is. Ten tweede omdat hij geen mens is om in het dorp te wonen. Ten derde omdat hij dus niet wil buigen voor de overheid en tot slot omdat hij nooit aan het werken in loondienst zal wennen.
Ze twijfelt er niet aan dat hij ook geschrokken is en geen problemen meer met zijn hart wil krijgen, maar het zal daarom erg moeilijk worden om een oplossing te vinden. Ze besluit om er voorlopig niet met hem over te beginnen en hem er eerst zelf over na te laten denken, want dat gaat hij zeker doen en doet hij misschien al wel.
Plus dat ze er van het ziekenhuis waarschijnlijk ook met hem over zullen praten. Als hij trouwens eerst maar weer eens zover hersteld is dat hij normaal kan functioneren.
Dat herstellen gaat boven verwachting snel en daarom komt de toekomst al veel eerder ter sprake dan Loes had verwacht. Als ze een ruime week na zijn opname bij hem op bezoek komt, begint hij er namelijk over.
‘Gaat het nog steeds goed met de boerderij?’
‘Gelukkig wel. Ik heb ook nog niet aan de kinderen gemerkt dat het teveel voor ze wordt, dus is er niets om je zorgen over te maken.’
‘Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan, maar dat begrijp je. Ik ben trouwens hartstikke blij dat je samen met de kinderen alles draaiend weet te houden, maar we kunnen niet van hen verwachten dat ze ons voor altijd blijven helpen.’
‘Klopt, maar wil je het dan zelf weer gaan doen?’
‘Ik mag me de eerste tijd niet inspannen en dat ga ik zeker niet doen, maar er komt natuurlijk een moment dat ik het zelf weer kan. Zonder bang te hoeven zijn voor de eventuele gevolgen.’
Loes wil eerst haar mening nog even voor zich houden, maar beseft dan dat Ernst problemen met zijn hart en niet met zijn verstand heeft. Ze moet hem dus niet als een kleuter behandelen, maar zeggen hoe ze erover denkt.
‘Ernst, het is nu goed afgelopen, maar het is niet gezegd dat je bij een volgend hartinfarct weer zo gelukkig bent.’
‘Wie zegt dat me dit nog eens gebeurt?’
‘Niemand, maar jij weet ook hoe je leven de laatste tijd is verlopen. Je hebt keihard gewerkt, weinig gegeten en geslapen en veel gedronken en dat houdt geen mens vol. Zeker niet omdat je ook nog veel stress voor je kiezen hebt gehad en ongetwijfeld binnenkort weer krijgt. Als je op dezelfde voet verder gaat, is de kans dus vrij groot dat je hier nog eens komt te liggen en je kunt het ziekenhuis ook niet meer halen.’
‘Nu ga je van het somberste scenario uit.’
‘Dat weet ik, maar het is niet ondenkbaar. Of wil jij me soms vertellen dat je zorgen over de boerderij voorbij zijn en je weer normaal en dan bedoel ik gezond gaat leven?’
‘Er zijn deze maand verkiezingen en ik heb er alle vertrouwen in dat er dan een nieuw kabinet met veel meer oog voor de agrarische sector komt.’
‘Oké. We kunnen gaan stemmen en ik denk ook dat er een andere regering komt. De mensen die vinden dat de agrarische sector ingekrompen moet worden, zullen na 22 november echter niet zwijgen. Hoe de uitslag van de verkiezingen ook is. We hebben trouwens geen garantie dat een nieuw kabinet gunstig voor ons is. Iedere Nederlander stemt immers op de partij die zijn of haar belangen het beste behartigt en ons land bestaat niet alleen uit boeren. Daarom is het nog helemaal niet zeker welke kant we op gaan.’
‘Als ik jou goed begrijp, wil je de strijd opgeven.’
‘Mijn eerste doel is gezond oud worden met jou en de boerderij komt voor mij op de tweede plaats. Omdat jij een flinke waarschuwing hebt gehad, gooien we wat mij betreft het roer daarom om. Dat zal niet gemakkelijk voor je zijn, maar misschien helpt het als we ons bedrijf veranderen. We kunnen bijvoorbeeld een camping of een zorgboerderij beginnen of minder vee gaan houden en met een boerderijwinkel starten en waarschijnlijk vergeet ik nog wat. Met een bedrijfsverandering kunnen we in ieder geval hier blijven wonen en dat maakt het al een heel stuk gemakkelijker. Plus, en dat vind ik dus het belangrijkste, dat het veel gezonder voor je is. Al blijft het natuurlijk een hele stap voor je. Zonder je hartproblemen zou ik hier trouwens nooit over begonnen zijn, maar dat weet je.’
‘Je voorstel klinkt niet verkeerd. Als we ons bedrijf veranderen, laat ik me echter toch klein krijgen door de overheid en ik heb me al lang geleden voorgenomen dat dit nooit zou gebeuren.’
‘Dat weet ik, maar wat wil je liever? Niet opgeven en de kans lopen dat ik binnenkort alleen verder moet of je hoofd buigen, het roer omgooien en proberen of we weer gelukkig kunnen worden.’
Als Ernst zijn vrouw in haar ogen kijkt, begint hij na een paar tellen vreselijk te huilen en omdat ze dit hem in al die jaren nog nooit heeft zien doen, kan ze zich ook niet bedwingen. Even vraagt ze zich nog af of alle emotie wel goed voor hem is, maar als ze opkijkt en de arts met een opgestoken duim bij de deur ziet staan, weet ze dat ze zich geen zorgen hoeft te maken en laat ze haar gevoel de vrije loop.
Blikje liefde oranje op rood hart en zwarte tekst.
Zwarte stipjes en streepjes op witte achtergrond.
Een ideaal cadeautje om uw grote liefde eens goed
te verrassen. De blikjes worden leeg geleverd, maar
kunnen door u worden gevuld en zijn in twee
afmetingen leverbaar.
KLIK HIER VOOR MEER BLIKJES
Zwarte stipjes en streepjes op witte achtergrond.
Een ideaal cadeautje om uw grote liefde eens goed
te verrassen. De blikjes worden leeg geleverd, maar
kunnen door u worden gevuld en zijn in twee
afmetingen leverbaar.
KLIK HIER VOOR MEER BLIKJES