Hoe los ik deze problemen ooit op?
€4,95
Excl. BTW: €4,95
Omschrijving
Als Joop in het boek met reserveringen kijkt, ziet hij dat zijn restaurant ook vanavond weer lang niet vol komt te zitten. Dat is sinds verleden jaar zomer echter geen uitzondering en daar heeft hij al heel veel zorgen over gehad.
De ellende is begonnen toen zijn chef-kok aangaf dat hij toe was aan een nieuwe uitdaging en voor een andere baan koos. Dat vond hij wel heel vervelend, maar niet gelijk een groot probleem.
Zeker niet omdat zich voldoende kandidaten aandienden om de vacature in te vullen en daar erg goede mensen bij leken te zitten. Het duurde daarom niet lang voor hij een vervanger had aangenomen. Dat was echter het begin van een periode met veel narigheid die nog niet voorbij is. Zijn nieuwe chef was namelijk een perfecte kok, maar bleek een veel minder plezierig mens te zijn dan Joop bij zijn sollicitatie dacht en de samenwerking met zijn collega’s was een drama.
Daarom heeft Joop zijn contract niet verlengd en een ander aangenomen waar wel beter mee om te gaan was, maar die minder kon koken. De kwaliteit van zijn restaurant liep hierdoor langzaam terug en dat werd nog erger door het personeelsverloop dat opeens als een raket omhoogschoot. Het ergste was dat de sfeer in het restaurant hierdoor onpersoonlijker werd, de echte gezelligheid verdween en de omzet steeds verder daalde. Om dit te veranderen heeft Joop veel met zijn personeel gepraat en ook meerderen hun contract niet verlengd.
Toen hij besefte dat zijn bedrijf door deze personeelswisselingen eerder slechter dan beter werd, is hij daar echter mee gestopt. Nu grijpt hij alleen nog in als het niet anders kan en dat geeft wel wat rust, maar de kwaliteit van zijn zaak blijft teruglopen. Hij heeft er al diverse keren met zijn financieel adviseur en eigenaren van andere restaurants over gesproken, maar dat heeft niets opgeleverd. Uit die gesprekken kwamen namelijk steeds dezelfde dingen naar voren. Namelijk dat hij zijn personeel de tijd moest geven om beter te worden en het goed kon zijn om de salarissen op te schroeven.
Hij denkt echter niet dat dit de oplossing is. Als zijn personeel meer ervaring krijgt, zullen ze best beter worden. De kwaliteit van het werk moet echter niet over een half jaar, maar nu omhoog. Als het zo door blijft gaan, duurt het namelijk niet lang meer voor hij de deuren moet sluiten. Uit geldgebrek doet hij trouwens ook de lonen niet omhoog.
Hij betaalt al iets meer dan andere restaurants en meer betalen kan natuurlijk leiden tot betere prestaties, maar wie geeft hem de garantie dat dit écht zo is? Als alleen de loonkosten stijgen en de omzet niet, komt hij immers nog eerder in de problemen.
Zelf nog meer gaan werken om dingen in de keuken voor te bereiden kan ook niet. Hij heeft nu namelijk al vaak het idee dat hij op zijn laatste benen loopt en daardoor wordt hij steeds prikkelbaarder en loopt de relatie met zijn vrouw hoe langer hoe stroever. Hierdoor en ook omdat zij de zorg voor twee kleine kinderen heeft en, om de kosten te drukken, al een groot deel van zijn administratie doet, wil hij haar trouwens niet vragen om bij te springen.
Soms denkt hij er zelfs over om zijn zaak maar te koop te zetten en in loondienst te gaan werken. Dat zou hem namelijk heel veel zorgen schelen. Het punt is alleen dat hij dan jaren voor niets heeft gewerkt, zijn huis kwijt is en met een restschuld en schulden bij zijn ouders en wat vrienden blijft zitten. Daarnaast lijdt hij op die manier natuurlijk veel gezichtsverlies en dat vindt hij voor zichzelf niet erg. Zijn ouders en vooral zijn vrouw zullen daar echter wel veel moeite mee hebben, dus wil hij ze dat niet aandoen.
Plus dat hij er niet aan moet denken dat zijn ouders en vrienden door zijn toedoen, want zo voelt het, naar hun geld kunnen fluiten. Met werken in loondienst lukt het hem namelijk nooit om die schulden af te betalen.
Er zit dus niets anders voor hem op dan door te zetten, op de kosten te blijven letten en te hopen op betere tijden. Verder wil hij niet te somber worden, want hij is zowel naar zijn personeel als zijn klanten toe het gezicht van de zaak en een triest gezicht is niet omzetverhogend. Als de gasten het restaurant binnen beginnen te druppelen, tovert hij daarom een grijns op zijn gezicht en probeert hij ze het gevoel te geven dat ze meer dan welkom zijn. Dat werkt ook vanavond weer goed, want de mensen reageren vrij opgeruimd en daarom verdwijnen Joops zorgen wat naar de achtergrond.
Helaas voor hem is dat maar voor even. Als de mensen een drankje hebben gehad, duurt het namelijk niet lang voor ze hun voorgerecht krijgen en dat geeft al snel onrust. Er blijken namelijk twee tafelnummers door elkaar te zijn gehaald en, erger nog, iemand heeft lauwe soep gekregen. De moed zakt Joop hierdoor gelijk weer in zijn schoenen, maar hij laat niets merken en probeert, na veel excuses, om het probleem snel op te lossen.
Dat lukt en de mensen reageren niet echt negatief, maar Joop houdt zijn hart vast voor de rest van de avond. Helaas is dat niet onterecht, want hoewel er dit keer niet heel veel fout gaat, zijn er twee mensen met terechte klachten over hun vlees en is er een bonnetje met een bestelling weg. Alles wordt wel opgelost, maar Joop heeft toch de indruk dat de mensen geen fijne avond hebben gehad en dat vindt hij erg.
Als iedereen weg is, staat hij daarom even als een geslagen hond naar buiten te kijken. Dan voelt hij opeens een arm op zijn schouder en als hij omkijkt, ziet hij dat zijn vrouw naast hem staat.
‘Hoi. Ik had je niet verwacht, maar wel heel fijn dat je er bent. Is er een van de buren bij de kleintjes?’
‘Nee, mijn vader en moeder.’
Joop kijkt verbaasd, maar Evelien begint te praten.
‘We hebben het al vaak over de teruglopende omzet gehad. De vraag was echter steeds wat we eraan konden doen en ik denk de oplossing te hebben. Ik heb mijn vader gevraagd om de administratie te gaan doen en dat wil hij graag. Daarnaast komen pa en ma vanaf vandaag ’s avonds bij ons om op de kleintjes te passen en kom ik hier om de chef-kok te assisteren, zodat hij rustiger kan werken en de kwaliteit hopelijk omhoog gaat.’
Joop kan zijn vrouw wel zoenen, maar voelt zich ook bezwaard dat ze nu elke avond hier moet zijn.
‘Dat is natuurlijk een geweldig mooi aanbod, maar je krijgt er door mij wel een hoop zorgen en werk bij.’
Voor Joop verder kan praten, legt Evelien haar hand op zijn mond.
‘Dit restaurant is van ons en niet van jou. Het is dus ook niet jouw, maar ons probleem en dat lossen we samen op. We hebben immers al eens beloofd om er in goede en slechte tijden voor elkaar te zijn of ben je dat soms vergeten? Ik blijf dit trouwens niet altijd doen. Als de zaak naar behoren draait, ga ik namelijk weer heel snel van mijn vrije tijd genieten.’
Joop zwijgt, maar zijn gezicht spreekt boekdelen en omdat Eveliens hulp al vrij snel merkbaar is, duurt het niet heel lang voor zijn sombere gedachten minder worden en hij weer met vertrouwen naar de toekomst kijkt.
De ellende is begonnen toen zijn chef-kok aangaf dat hij toe was aan een nieuwe uitdaging en voor een andere baan koos. Dat vond hij wel heel vervelend, maar niet gelijk een groot probleem.
Zeker niet omdat zich voldoende kandidaten aandienden om de vacature in te vullen en daar erg goede mensen bij leken te zitten. Het duurde daarom niet lang voor hij een vervanger had aangenomen. Dat was echter het begin van een periode met veel narigheid die nog niet voorbij is. Zijn nieuwe chef was namelijk een perfecte kok, maar bleek een veel minder plezierig mens te zijn dan Joop bij zijn sollicitatie dacht en de samenwerking met zijn collega’s was een drama.
Daarom heeft Joop zijn contract niet verlengd en een ander aangenomen waar wel beter mee om te gaan was, maar die minder kon koken. De kwaliteit van zijn restaurant liep hierdoor langzaam terug en dat werd nog erger door het personeelsverloop dat opeens als een raket omhoogschoot. Het ergste was dat de sfeer in het restaurant hierdoor onpersoonlijker werd, de echte gezelligheid verdween en de omzet steeds verder daalde. Om dit te veranderen heeft Joop veel met zijn personeel gepraat en ook meerderen hun contract niet verlengd.
Toen hij besefte dat zijn bedrijf door deze personeelswisselingen eerder slechter dan beter werd, is hij daar echter mee gestopt. Nu grijpt hij alleen nog in als het niet anders kan en dat geeft wel wat rust, maar de kwaliteit van zijn zaak blijft teruglopen. Hij heeft er al diverse keren met zijn financieel adviseur en eigenaren van andere restaurants over gesproken, maar dat heeft niets opgeleverd. Uit die gesprekken kwamen namelijk steeds dezelfde dingen naar voren. Namelijk dat hij zijn personeel de tijd moest geven om beter te worden en het goed kon zijn om de salarissen op te schroeven.
Hij denkt echter niet dat dit de oplossing is. Als zijn personeel meer ervaring krijgt, zullen ze best beter worden. De kwaliteit van het werk moet echter niet over een half jaar, maar nu omhoog. Als het zo door blijft gaan, duurt het namelijk niet lang meer voor hij de deuren moet sluiten. Uit geldgebrek doet hij trouwens ook de lonen niet omhoog.
Hij betaalt al iets meer dan andere restaurants en meer betalen kan natuurlijk leiden tot betere prestaties, maar wie geeft hem de garantie dat dit écht zo is? Als alleen de loonkosten stijgen en de omzet niet, komt hij immers nog eerder in de problemen.
Zelf nog meer gaan werken om dingen in de keuken voor te bereiden kan ook niet. Hij heeft nu namelijk al vaak het idee dat hij op zijn laatste benen loopt en daardoor wordt hij steeds prikkelbaarder en loopt de relatie met zijn vrouw hoe langer hoe stroever. Hierdoor en ook omdat zij de zorg voor twee kleine kinderen heeft en, om de kosten te drukken, al een groot deel van zijn administratie doet, wil hij haar trouwens niet vragen om bij te springen.
Soms denkt hij er zelfs over om zijn zaak maar te koop te zetten en in loondienst te gaan werken. Dat zou hem namelijk heel veel zorgen schelen. Het punt is alleen dat hij dan jaren voor niets heeft gewerkt, zijn huis kwijt is en met een restschuld en schulden bij zijn ouders en wat vrienden blijft zitten. Daarnaast lijdt hij op die manier natuurlijk veel gezichtsverlies en dat vindt hij voor zichzelf niet erg. Zijn ouders en vooral zijn vrouw zullen daar echter wel veel moeite mee hebben, dus wil hij ze dat niet aandoen.
Plus dat hij er niet aan moet denken dat zijn ouders en vrienden door zijn toedoen, want zo voelt het, naar hun geld kunnen fluiten. Met werken in loondienst lukt het hem namelijk nooit om die schulden af te betalen.
Er zit dus niets anders voor hem op dan door te zetten, op de kosten te blijven letten en te hopen op betere tijden. Verder wil hij niet te somber worden, want hij is zowel naar zijn personeel als zijn klanten toe het gezicht van de zaak en een triest gezicht is niet omzetverhogend. Als de gasten het restaurant binnen beginnen te druppelen, tovert hij daarom een grijns op zijn gezicht en probeert hij ze het gevoel te geven dat ze meer dan welkom zijn. Dat werkt ook vanavond weer goed, want de mensen reageren vrij opgeruimd en daarom verdwijnen Joops zorgen wat naar de achtergrond.
Helaas voor hem is dat maar voor even. Als de mensen een drankje hebben gehad, duurt het namelijk niet lang voor ze hun voorgerecht krijgen en dat geeft al snel onrust. Er blijken namelijk twee tafelnummers door elkaar te zijn gehaald en, erger nog, iemand heeft lauwe soep gekregen. De moed zakt Joop hierdoor gelijk weer in zijn schoenen, maar hij laat niets merken en probeert, na veel excuses, om het probleem snel op te lossen.
Dat lukt en de mensen reageren niet echt negatief, maar Joop houdt zijn hart vast voor de rest van de avond. Helaas is dat niet onterecht, want hoewel er dit keer niet heel veel fout gaat, zijn er twee mensen met terechte klachten over hun vlees en is er een bonnetje met een bestelling weg. Alles wordt wel opgelost, maar Joop heeft toch de indruk dat de mensen geen fijne avond hebben gehad en dat vindt hij erg.
Als iedereen weg is, staat hij daarom even als een geslagen hond naar buiten te kijken. Dan voelt hij opeens een arm op zijn schouder en als hij omkijkt, ziet hij dat zijn vrouw naast hem staat.
‘Hoi. Ik had je niet verwacht, maar wel heel fijn dat je er bent. Is er een van de buren bij de kleintjes?’
‘Nee, mijn vader en moeder.’
Joop kijkt verbaasd, maar Evelien begint te praten.
‘We hebben het al vaak over de teruglopende omzet gehad. De vraag was echter steeds wat we eraan konden doen en ik denk de oplossing te hebben. Ik heb mijn vader gevraagd om de administratie te gaan doen en dat wil hij graag. Daarnaast komen pa en ma vanaf vandaag ’s avonds bij ons om op de kleintjes te passen en kom ik hier om de chef-kok te assisteren, zodat hij rustiger kan werken en de kwaliteit hopelijk omhoog gaat.’
Joop kan zijn vrouw wel zoenen, maar voelt zich ook bezwaard dat ze nu elke avond hier moet zijn.
‘Dat is natuurlijk een geweldig mooi aanbod, maar je krijgt er door mij wel een hoop zorgen en werk bij.’
Voor Joop verder kan praten, legt Evelien haar hand op zijn mond.
‘Dit restaurant is van ons en niet van jou. Het is dus ook niet jouw, maar ons probleem en dat lossen we samen op. We hebben immers al eens beloofd om er in goede en slechte tijden voor elkaar te zijn of ben je dat soms vergeten? Ik blijf dit trouwens niet altijd doen. Als de zaak naar behoren draait, ga ik namelijk weer heel snel van mijn vrije tijd genieten.’
Joop zwijgt, maar zijn gezicht spreekt boekdelen en omdat Eveliens hulp al vrij snel merkbaar is, duurt het niet heel lang voor zijn sombere gedachten minder worden en hij weer met vertrouwen naar de toekomst kijkt.
Blikje met tekst getrouwd en van harte gefeliciteerd. Voorzien van
afbeeldingen van hartje en taart. Leuk als extra kadootje voor een
bruidspaar. Blikje kan gebruikt worden in plaats van een kaartje.
Het blikje wordt leeg geleverd, maar kan door u worden gevuld.
KLIK HIER VOOR MEER BLIKJES
afbeeldingen van hartje en taart. Leuk als extra kadootje voor een
bruidspaar. Blikje kan gebruikt worden in plaats van een kaartje.
Het blikje wordt leeg geleverd, maar kan door u worden gevuld.
KLIK HIER VOOR MEER BLIKJES