Het recht van de sterkste hond
€4,95
Excl. BTW: €4,95
Omschrijving
Omdat het mooi weer is, is Luuk blij als zijn werkdag erop zit en hij naar huis kan om met zijn hondje te gaan wandelen. Dat vindt hij namelijk elke dag weer geweldig om te doen en zeker als, zoals nu, de zon schijnt. Daarom rijdt hij flink door en loopt hij, na zijn vriend eerst wat eten te hebben gegeven, een half uur later het bos in.
Hij heeft wel een riem bij zich, maar die gebruikt hij alleen als hij de boswachter of een politieagent ziet. Een boete is namelijk honderd euro en dat geld houdt hij liever in zijn zak. Natuurlijk zou hij Tiger ook aan kunnen lijnen, maar dat vindt hij de grootste onzin die er bestaat. Het dier is namelijk wel wat wild, maar heeft nog nooit echt gebeten. Natuurlijk knauwt hij weleens van zich af, maar dat hoort er volgens hem bij en is zeker geen agressie. Honden zijn in zijn ogen trouwens geen popjes en kunnen dus best ergens tegen.
Die gedachte wordt nog eens versterkt als hij even later een man met een loslopende herder tegenkomt en de dieren een tijdje hartstikke leuk met elkaar ravotten. Als hij na even verder loopt en een man met een teckel treft, gaat het echter fout. Tiger vliegt namelijk op het aangelijnde hondje af en rent het dier met een vaart omver.
Het beestje gilt het uit en dat is voor zijn baasje reden genoeg om een enorm kabaal te maken.
‘Ben je wel wijs om die hond los te laten lopen?’
‘Man, zeur niet. Er gebeurt toch niets.’
‘Dat vind jij, maar mijn hondje gilt niet zomaar. Hoe zou jij het trouwens vinden als je een enorme beuk kreeg van een levensgrote kerel?’
‘Ik zou niet zo’n commotie veroorzaken als jij nu doet. Weet je wat trouwens het punt is? Je moet niet zo voorzichtig met dat beestje zijn. Die hondjes kunnen namelijk veel meer hebben dan jij denkt en worden vanzelf hard als ze af en toe een knauw of een opdoffer krijgen.’
De man lijkt bijna te ontploffen van woede.
‘Jij bent gek, man. Besef je wel wat je zegt? Het is toch niet normaal dat zo’n klein hondje bijna platgewalst wordt door een hond die veel groter is. Jij roept trouwens dat mijn hondje veel meer kan verdragen dan ik denk, maar hoe weet jij dat? Of wil je soms vertellen dat je die reus van jou kan vergelijken met dat hummeltje van mij?’
Luuk is niet voor rede vatbaar.
‘Als jij zo bang bent dat er iets gebeurt met dat mormel, moet je niet in het bos gaan lopen. In het dorp lopen alle honden namelijk aan de riem en kan je niets gebeuren. Dat scheelt jou dus een hoop angst en mij enorm veel irritatie. Ik word namelijk doodziek van al die baasjes die meteen moord en brand schreeuwen als er een andere hond in de buurt van hun mormeltje komt.’
Er is inmiddels een andere man met ook een klein hondje bijgekomen.
‘Man, als je nu eens stopt met je geschreeuw en je verontwaardigde gedrag en is het echt nodig om kleine hondjes mormels te noemen? Jij vindt het toch immers ook niet leuk als ze denigrerend over jouw hond praten. Dat jij je hond los laat lopen, is trouwens nog niet het probleem. Je moet het dier namelijk bij je houden en hem alleen laten spelen met honden die dat willen. Stop er dus mee om kleine hondjes en hun baasjes de stuipen op het lijf te jagen.’
‘Er lopen ook genoeg kleine hondjes los. Denken jullie trouwens te kunnen bepalen hoe ik met mijn hond om moet gaan?’
‘We zouden niet durven, maar vinden jouw gedrag asociaal. Jij hebt een grote, sterke hond en meent dat iedereen met een kleiner diertje zich aan jou aan moet passen. Mensen met een klein hondje moeten trouwens net zo goed op hun dier letten als jij, maar dat is een ander verhaal.’
‘Mijn hond heeft nog nooit gebeten.’
‘Dat zegt ook geen mens. Wat is het nu echter voor moeite om het dier bij je te roepen als je iemand met een klein hondje tegenkomt? Als je dat doet, en gelukkig doen bijna alle bezitters van grote honden dat, is er namelijk geen mens die zeurt. Er is trouwens niemand die van een afstandje kan zien dat jouw hond niet bijt. Als hij dat wel doet, is de kans echter groot dat een klein diertje het niet overleeft en dan is de ellende nog veel groter. Als we van beide kanten een beetje rekening met elkaar houden, hoeft er dus niets aan de hand te zijn.’
‘Dat vind ik ook. Hoe bang denk je trouwens dat onze hondjes worden als er zo’n groot beest op ze af komt stuiven? Daar zul jij waarschijnlijk nooit over nadenken, want ik heb het gevoel dat jij in het recht van de sterkste gelooft. Dat geldt echter alleen voor het wild en niet voor huisdieren.’
Luuk is heel even sprakeloos, maar blijkt dan nog steeds niet in staat te zijn om een redelijk gesprek te voeren.
‘Jullie zijn net als de rest van dit land. Iedereen wil tegenwoordig namelijk bepalen wat de ander wel of niet mag. Nou, ik laat me de wet door niemand voorschrijven. Als jullie niet nog eens problemen willen krijgen, moeten jullie dus ergens anders of eerder op de middag gaan wandelen, want ik ben er altijd na vieren. Ik ga trouwens verder, want ik heb schoon genoeg van jullie geneuzel.’
‘Man, wees nu redelijk. Moet het dan eerst escaleren en wil je dan echt zo graag narigheid met de politie of de boswachter?’
‘Nee, dat wil ik niet en daarom kunnen jullie het beste snel doorlopen. Anders worden mijn hond en ik zo namelijk kwaad en hoeven jullie vanaf vandaag niet eens meer te gaan wandelen.’
Luuk wacht niet of de mannen reageren en loopt, zich nog steeds van geen kwaad bewust, door. Hij doet zijn hond ook niet vast en het dringt niet tot hem door dat er meerdere mensen een ander pad nemen als ze hem aan zien komen. Hij denkt nog wel aan de man die het over ‘het recht van de sterkste had’ en verbaast zich erover dat men tegenwoordig over de kleinste dingen de grootste drama’s weet te maken. Hij doet dat niet. Als ze hem en zijn hond hun gang laten gaan, bemoeit hij zich namelijk ook niet met een ander.
De volgende dag gaat hij echter heel anders over het ‘recht van de sterkste’ denken. Als hij tegen de middag wakker wordt, blijkt hij namelijk in het ziekenhuis te liggen. Eerst heeft hij geen flauw idee waarom, maar na even begint het hem te dagen dat hij afgelopen nacht een gigantisch pak slaag heeft gehad.
Als de politie binnenkomt om zijn verklaring over de vechtpartij op te nemen, blijkt hij echter niet erg onder de indruk te zijn van wat er is gebeurd.
‘Die vent deed de hele avond al vervelend en had mazzel dat ik veel te veel op had. Als ik nuchter was geweest, had ik hier namelijk echt niet gelegen. Het is daarom niet te hopen voor die lafaard dat ik hem weer tegenkom, want ik verzeker jullie dat de rollen dan omgedraaid zijn.’
‘U hebt erg veel geluk gehad. Als u niet dronken was geweest, had u namelijk nog veel meer klappen gehad en waren uw verwondingen een stuk erger geweest. Ik geef u daarom het advies om die man een volgende keer maar te ontlopen. U zult hem voorlopig trouwens niet zien, want hij is gearresteerd en vanwege een paar zware geweldsmisdrijven blijft hij voorlopig vastzitten. Die man is loeisterk en goed in alle vechtsporten. Dat is op zich geen probleem, maar hij meent door zijn kracht de hele wereld naar zijn losse handjes te kunnen zetten. Het recht van de sterkste gaat in de normale mensenwereld echter niet op en daarom zal hij flink moeten veranderen voor hij terug kan naar de maatschappij.’
Luuk zegt niets, maar ziet opeens wel de twee mannen uit het bos voor zich en hoort ze in gedachten zelfs weer praten.
Hij heeft wel een riem bij zich, maar die gebruikt hij alleen als hij de boswachter of een politieagent ziet. Een boete is namelijk honderd euro en dat geld houdt hij liever in zijn zak. Natuurlijk zou hij Tiger ook aan kunnen lijnen, maar dat vindt hij de grootste onzin die er bestaat. Het dier is namelijk wel wat wild, maar heeft nog nooit echt gebeten. Natuurlijk knauwt hij weleens van zich af, maar dat hoort er volgens hem bij en is zeker geen agressie. Honden zijn in zijn ogen trouwens geen popjes en kunnen dus best ergens tegen.
Die gedachte wordt nog eens versterkt als hij even later een man met een loslopende herder tegenkomt en de dieren een tijdje hartstikke leuk met elkaar ravotten. Als hij na even verder loopt en een man met een teckel treft, gaat het echter fout. Tiger vliegt namelijk op het aangelijnde hondje af en rent het dier met een vaart omver.
Het beestje gilt het uit en dat is voor zijn baasje reden genoeg om een enorm kabaal te maken.
‘Ben je wel wijs om die hond los te laten lopen?’
‘Man, zeur niet. Er gebeurt toch niets.’
‘Dat vind jij, maar mijn hondje gilt niet zomaar. Hoe zou jij het trouwens vinden als je een enorme beuk kreeg van een levensgrote kerel?’
‘Ik zou niet zo’n commotie veroorzaken als jij nu doet. Weet je wat trouwens het punt is? Je moet niet zo voorzichtig met dat beestje zijn. Die hondjes kunnen namelijk veel meer hebben dan jij denkt en worden vanzelf hard als ze af en toe een knauw of een opdoffer krijgen.’
De man lijkt bijna te ontploffen van woede.
‘Jij bent gek, man. Besef je wel wat je zegt? Het is toch niet normaal dat zo’n klein hondje bijna platgewalst wordt door een hond die veel groter is. Jij roept trouwens dat mijn hondje veel meer kan verdragen dan ik denk, maar hoe weet jij dat? Of wil je soms vertellen dat je die reus van jou kan vergelijken met dat hummeltje van mij?’
Luuk is niet voor rede vatbaar.
‘Als jij zo bang bent dat er iets gebeurt met dat mormel, moet je niet in het bos gaan lopen. In het dorp lopen alle honden namelijk aan de riem en kan je niets gebeuren. Dat scheelt jou dus een hoop angst en mij enorm veel irritatie. Ik word namelijk doodziek van al die baasjes die meteen moord en brand schreeuwen als er een andere hond in de buurt van hun mormeltje komt.’
Er is inmiddels een andere man met ook een klein hondje bijgekomen.
‘Man, als je nu eens stopt met je geschreeuw en je verontwaardigde gedrag en is het echt nodig om kleine hondjes mormels te noemen? Jij vindt het toch immers ook niet leuk als ze denigrerend over jouw hond praten. Dat jij je hond los laat lopen, is trouwens nog niet het probleem. Je moet het dier namelijk bij je houden en hem alleen laten spelen met honden die dat willen. Stop er dus mee om kleine hondjes en hun baasjes de stuipen op het lijf te jagen.’
‘Er lopen ook genoeg kleine hondjes los. Denken jullie trouwens te kunnen bepalen hoe ik met mijn hond om moet gaan?’
‘We zouden niet durven, maar vinden jouw gedrag asociaal. Jij hebt een grote, sterke hond en meent dat iedereen met een kleiner diertje zich aan jou aan moet passen. Mensen met een klein hondje moeten trouwens net zo goed op hun dier letten als jij, maar dat is een ander verhaal.’
‘Mijn hond heeft nog nooit gebeten.’
‘Dat zegt ook geen mens. Wat is het nu echter voor moeite om het dier bij je te roepen als je iemand met een klein hondje tegenkomt? Als je dat doet, en gelukkig doen bijna alle bezitters van grote honden dat, is er namelijk geen mens die zeurt. Er is trouwens niemand die van een afstandje kan zien dat jouw hond niet bijt. Als hij dat wel doet, is de kans echter groot dat een klein diertje het niet overleeft en dan is de ellende nog veel groter. Als we van beide kanten een beetje rekening met elkaar houden, hoeft er dus niets aan de hand te zijn.’
‘Dat vind ik ook. Hoe bang denk je trouwens dat onze hondjes worden als er zo’n groot beest op ze af komt stuiven? Daar zul jij waarschijnlijk nooit over nadenken, want ik heb het gevoel dat jij in het recht van de sterkste gelooft. Dat geldt echter alleen voor het wild en niet voor huisdieren.’
Luuk is heel even sprakeloos, maar blijkt dan nog steeds niet in staat te zijn om een redelijk gesprek te voeren.
‘Jullie zijn net als de rest van dit land. Iedereen wil tegenwoordig namelijk bepalen wat de ander wel of niet mag. Nou, ik laat me de wet door niemand voorschrijven. Als jullie niet nog eens problemen willen krijgen, moeten jullie dus ergens anders of eerder op de middag gaan wandelen, want ik ben er altijd na vieren. Ik ga trouwens verder, want ik heb schoon genoeg van jullie geneuzel.’
‘Man, wees nu redelijk. Moet het dan eerst escaleren en wil je dan echt zo graag narigheid met de politie of de boswachter?’
‘Nee, dat wil ik niet en daarom kunnen jullie het beste snel doorlopen. Anders worden mijn hond en ik zo namelijk kwaad en hoeven jullie vanaf vandaag niet eens meer te gaan wandelen.’
Luuk wacht niet of de mannen reageren en loopt, zich nog steeds van geen kwaad bewust, door. Hij doet zijn hond ook niet vast en het dringt niet tot hem door dat er meerdere mensen een ander pad nemen als ze hem aan zien komen. Hij denkt nog wel aan de man die het over ‘het recht van de sterkste had’ en verbaast zich erover dat men tegenwoordig over de kleinste dingen de grootste drama’s weet te maken. Hij doet dat niet. Als ze hem en zijn hond hun gang laten gaan, bemoeit hij zich namelijk ook niet met een ander.
De volgende dag gaat hij echter heel anders over het ‘recht van de sterkste’ denken. Als hij tegen de middag wakker wordt, blijkt hij namelijk in het ziekenhuis te liggen. Eerst heeft hij geen flauw idee waarom, maar na even begint het hem te dagen dat hij afgelopen nacht een gigantisch pak slaag heeft gehad.
Als de politie binnenkomt om zijn verklaring over de vechtpartij op te nemen, blijkt hij echter niet erg onder de indruk te zijn van wat er is gebeurd.
‘Die vent deed de hele avond al vervelend en had mazzel dat ik veel te veel op had. Als ik nuchter was geweest, had ik hier namelijk echt niet gelegen. Het is daarom niet te hopen voor die lafaard dat ik hem weer tegenkom, want ik verzeker jullie dat de rollen dan omgedraaid zijn.’
‘U hebt erg veel geluk gehad. Als u niet dronken was geweest, had u namelijk nog veel meer klappen gehad en waren uw verwondingen een stuk erger geweest. Ik geef u daarom het advies om die man een volgende keer maar te ontlopen. U zult hem voorlopig trouwens niet zien, want hij is gearresteerd en vanwege een paar zware geweldsmisdrijven blijft hij voorlopig vastzitten. Die man is loeisterk en goed in alle vechtsporten. Dat is op zich geen probleem, maar hij meent door zijn kracht de hele wereld naar zijn losse handjes te kunnen zetten. Het recht van de sterkste gaat in de normale mensenwereld echter niet op en daarom zal hij flink moeten veranderen voor hij terug kan naar de maatschappij.’
Luuk zegt niets, maar ziet opeens wel de twee mannen uit het bos voor zich en hoort ze in gedachten zelfs weer praten.
Blikje sterkte in oranje, zwart en wit. Het leven brengt
soms heel veel tegenslagen. In dat soort situaties kan
dit blikje voor iets verlichting zorgen. Het blikje wordt
leeg geleverd, maar kan door u gevuld worden met
wat lekkers.
KLIK HIER VOOR MEER BLIKJES