Een mening is niet altijd gemakkelijk
€4,95
Excl. BTW: €4,95
Omschrijving
Vroeger kwam Jop elke avond met een lach op zijn gezicht thuis van zijn werk, maar sinds hij chef magazijn is geworden komt dat nog zelden voor. Vandaag staat zijn gezicht zelfs op zwaar onweer en daarom vraagt zijn vrouw wat er is.
‘Ik was erg blij met je promotie, maar heb me al heel vaak afgevraagd of het wel goed is geweest. Van mijn vrolijke Joppie is namelijk bijna niets meer over. Je wil er tot nog toe niets over zeggen en ergens begrijp ik dat wel. Ik geloof alleen niet dat het verstandig van je is om erover te zwijgen, want volgens mij heb je weinig plezier meer in je werk en dat is iets om serieus over na te denken.’
Jop zucht een keer, maar begint dan te praten.
‘Het werk op zich vind ik heel leuk en het gaat ook erg goed. Mijn afdeling draait, volgens iedereen, namelijk een stuk beter dan het voorheen deed en de samenwerking met mijn medewerkers verloopt uiterst plezierig.’
‘Waarom kom je dan een paar keer per week met een boos gezicht thuis?’
‘Omdat ik niet kan wennen aan de spelletjes van de andere chefs. Het merendeel van hen is, in mijn ogen, namelijk meer met het maken van vriendjes en hun positie bezig dan met het belang van de zaak.’
‘Hoe bedoel je dat?’
‘De meeste van hen hebben twee gezichten. Als je ze onder vier ogen spreekt, zijn ze namelijk heel anders en veel minder positief dan wanneer er iemand van de directie bij staat of tijdens een vergadering. Dan vergeet ik trouwens nog de overdreven positieve berichten die ze rondsturen. Ik erger me daar groen en geel aan. Als ik over iets of iemand een mening heb, dan zeg of schrijf ik dat en zoiets is niet altijd leuk. Het gevolg is dan ook dat ik vaak ontstemd aangekeken word, terwijl anderen, met dezelfde mening als ik, de schouderklopjes in ontvangst nemen.’
Zijn vrouw wil reageren, maar Jop is nog niet klaar.
‘De directeur noemde me vanmiddag trouwens extreem kritisch en uit de toon van zijn woorden maakte ik op dat hij me mijn gedrag kwalijk neemt. Hij doet de laatste tijd ook heel anders tegen me dan net na mijn aanstelling. Ik neem aan dat je nu begrijpt waarom ik niet meer alle dagen lachend van mijn werk kom.’
Jops vrouw knikt en kijkt haar man wat vertwijfeld aan. Ze lijkt ook niet goed te weten hoe ze moet reageren.
‘Ik begrijp je probleem. Jij bent namelijk goudeerlijk en recht door zee. Ergens omheen draaien en iemand naar zijn of haar mond praten, zijn dus dingen die niet in jouw woordenboek voorkomen.’
Jop begint te lachen.
‘Dat is waar en daar denk ik ook nooit over na, maar zo ben ik gewoon. Als er naar mijn mening wordt gevraagd, dan geef ik die en als ik met iemand praat, vraag ik me niet eerst af wat hij of zij graag wil horen, voor ik iets zeg. Al behandel ik iedereen wel altijd met respect.’
‘Wat vinden de mensen van het magazijn ervan dat je zo direct bent?’
‘Die hebben er geen problemen mee en zeggen mijn aanpak zelfs verfrissend te vinden. Mijn voorganger schijnt namelijk iemand te zijn geweest die nooit zei waar het op stond. Ik heb mijn mensen trouwens meteen gezegd dat zij net zo direct tegen mij mochten zijn als ik tegen hen was en ze van hun hart geen moordkuil moesten maken.’
‘En werkt dat goed?’
‘Perfect. Volgens hen is de sfeer op de afdeling namelijk nog nooit zo goed geweest als de laatste tijd.’
Zijn vrouw kijkt hrm grijnzend aan.
‘Jij hebt gezegd wat er is, dus lijkt het me normaal dat ik mijn mening geef en hoewel ik lang niet zo direct ben als jij, zal ik wel eerlijk zijn. Volgens mij moet je eens goed nadenken over wat je aan het doen bent. Als je zo door blijft gaan, vrees ik namelijk dat je het niet lang in deze functie vol zult houden.’
‘Dat zie je, denk ik, wel goed.’
‘Daarnaast kunnen je carrièrekansen er ook best onder te lijden krijgen. Ik weet niet óf je nog verder door kunt groeien, maar men zal niet zitten wachten op iemand die op alles en iedereen kritiek heeft. Het is echter aan jou om te beslissen wat je wel en niet wil.’
Jop schudt geïrriteerd zijn hoofd.
‘Ik vertik het om te veranderen en zeker niet om er voordeel mee te halen. Als ik dat doe, ben ik immers net zo’n schijnheilig figuur als een aantal van mijn collega’s en dat wil ik niet. Dan maar geen promotie meer of eventueel ontslag en desnoods ga ik een andere baas zoeken.’
‘Doe nu niet zo opgefokt en denk eens na. Een schijnheilig iemand zul jij nooit worden, maar er is een tussenweg. Jou kennende wil je zowel je directie als de andere chefs radicaal veranderen. Dat je dit boze blikken, tegenwerking en kritiek oplevert is normaal. Met die tussenweg bedoel ik dat je de mensen ook met kleine stapjes op andere gedachten kunt proberen te brengen. Plus dat je eerlijk moet zijn. Jouw mening is namelijk net zo goed niet de enige waarheid als die van hen. Ook jij zult dus af en toe water bij de wijn moeten doen.’
Jop knikt, maar blijkt niet overtuigd te zijn.
‘Het is geen zaak van altijd mijn zin willen hebben. Ik ga echter niet meedoen met die spelletjes van de anderen. Of denk ik nu te negatief?’
‘Ik vind van wel. Volgens mij zit er tussen jouw rechtlijnigheid en de spelletjes die anderen, volgens jou, spelen namelijk nog heel veel ruimte.’
‘Wat zou jij doen als je in mijn schoenen stond?’
‘Dat is natuurlijk een hele moeilijke.’
‘Oké, dat begrijp ik. Probeer echter eens antwoord te geven.’
‘Het belangrijkste is volgens mij dat er wederzijds begrip ontstaat. Als jij de anderen probeert te begrijpen en zij jou, is het probleem namelijk al een stuk kleiner geworden. Het beste kun je met je directeur gaan praten. Breng je verhaal alleen niet te negatief. Het is namelijk echt niet zo dat de anderen alles fout doen en jij alles goed.’
Het blijft heel even stil.
‘Ik moet dus wél veranderen.’
‘Jop, er is niemand die alles in zijn of haar omgeving precies zo kan krijgen als hij of zij dat wil. Als dat je doel is, kun je beter op een onbewoond eiland gaan wonen. Je hoeft op je werk trouwens niets anders te doen dan dat je tegen mij, de kinderen en de rest van de familie doet. Met ons heb je namelijk maar zelden onenigheid, terwijl wij heel anders zijn dan jij.’
Jop kijkt zijn vrouw met een dankbare blik in zijn ogen aan.
‘Bedankt voor je wijze woorden. Ik weet nog niet precies wat ik ga doen, maar wees er zeker van dat ik je raad niet in de wind sla. Een meeloper wil ik niet worden, maar een eenling ook niet. Dus zal ik op zoek moeten naar die tussenweg waar jij het over had. Ik hoop dat het niet te lang duurt voor ik die gevonden heb, maar jij wil me vast wel helpen zoeken.’
‘Natuurlijk wil ik dat.’
‘Ik was erg blij met je promotie, maar heb me al heel vaak afgevraagd of het wel goed is geweest. Van mijn vrolijke Joppie is namelijk bijna niets meer over. Je wil er tot nog toe niets over zeggen en ergens begrijp ik dat wel. Ik geloof alleen niet dat het verstandig van je is om erover te zwijgen, want volgens mij heb je weinig plezier meer in je werk en dat is iets om serieus over na te denken.’
Jop zucht een keer, maar begint dan te praten.
‘Het werk op zich vind ik heel leuk en het gaat ook erg goed. Mijn afdeling draait, volgens iedereen, namelijk een stuk beter dan het voorheen deed en de samenwerking met mijn medewerkers verloopt uiterst plezierig.’
‘Waarom kom je dan een paar keer per week met een boos gezicht thuis?’
‘Omdat ik niet kan wennen aan de spelletjes van de andere chefs. Het merendeel van hen is, in mijn ogen, namelijk meer met het maken van vriendjes en hun positie bezig dan met het belang van de zaak.’
‘Hoe bedoel je dat?’
‘De meeste van hen hebben twee gezichten. Als je ze onder vier ogen spreekt, zijn ze namelijk heel anders en veel minder positief dan wanneer er iemand van de directie bij staat of tijdens een vergadering. Dan vergeet ik trouwens nog de overdreven positieve berichten die ze rondsturen. Ik erger me daar groen en geel aan. Als ik over iets of iemand een mening heb, dan zeg of schrijf ik dat en zoiets is niet altijd leuk. Het gevolg is dan ook dat ik vaak ontstemd aangekeken word, terwijl anderen, met dezelfde mening als ik, de schouderklopjes in ontvangst nemen.’
Zijn vrouw wil reageren, maar Jop is nog niet klaar.
‘De directeur noemde me vanmiddag trouwens extreem kritisch en uit de toon van zijn woorden maakte ik op dat hij me mijn gedrag kwalijk neemt. Hij doet de laatste tijd ook heel anders tegen me dan net na mijn aanstelling. Ik neem aan dat je nu begrijpt waarom ik niet meer alle dagen lachend van mijn werk kom.’
Jops vrouw knikt en kijkt haar man wat vertwijfeld aan. Ze lijkt ook niet goed te weten hoe ze moet reageren.
‘Ik begrijp je probleem. Jij bent namelijk goudeerlijk en recht door zee. Ergens omheen draaien en iemand naar zijn of haar mond praten, zijn dus dingen die niet in jouw woordenboek voorkomen.’
Jop begint te lachen.
‘Dat is waar en daar denk ik ook nooit over na, maar zo ben ik gewoon. Als er naar mijn mening wordt gevraagd, dan geef ik die en als ik met iemand praat, vraag ik me niet eerst af wat hij of zij graag wil horen, voor ik iets zeg. Al behandel ik iedereen wel altijd met respect.’
‘Wat vinden de mensen van het magazijn ervan dat je zo direct bent?’
‘Die hebben er geen problemen mee en zeggen mijn aanpak zelfs verfrissend te vinden. Mijn voorganger schijnt namelijk iemand te zijn geweest die nooit zei waar het op stond. Ik heb mijn mensen trouwens meteen gezegd dat zij net zo direct tegen mij mochten zijn als ik tegen hen was en ze van hun hart geen moordkuil moesten maken.’
‘En werkt dat goed?’
‘Perfect. Volgens hen is de sfeer op de afdeling namelijk nog nooit zo goed geweest als de laatste tijd.’
Zijn vrouw kijkt hrm grijnzend aan.
‘Jij hebt gezegd wat er is, dus lijkt het me normaal dat ik mijn mening geef en hoewel ik lang niet zo direct ben als jij, zal ik wel eerlijk zijn. Volgens mij moet je eens goed nadenken over wat je aan het doen bent. Als je zo door blijft gaan, vrees ik namelijk dat je het niet lang in deze functie vol zult houden.’
‘Dat zie je, denk ik, wel goed.’
‘Daarnaast kunnen je carrièrekansen er ook best onder te lijden krijgen. Ik weet niet óf je nog verder door kunt groeien, maar men zal niet zitten wachten op iemand die op alles en iedereen kritiek heeft. Het is echter aan jou om te beslissen wat je wel en niet wil.’
Jop schudt geïrriteerd zijn hoofd.
‘Ik vertik het om te veranderen en zeker niet om er voordeel mee te halen. Als ik dat doe, ben ik immers net zo’n schijnheilig figuur als een aantal van mijn collega’s en dat wil ik niet. Dan maar geen promotie meer of eventueel ontslag en desnoods ga ik een andere baas zoeken.’
‘Doe nu niet zo opgefokt en denk eens na. Een schijnheilig iemand zul jij nooit worden, maar er is een tussenweg. Jou kennende wil je zowel je directie als de andere chefs radicaal veranderen. Dat je dit boze blikken, tegenwerking en kritiek oplevert is normaal. Met die tussenweg bedoel ik dat je de mensen ook met kleine stapjes op andere gedachten kunt proberen te brengen. Plus dat je eerlijk moet zijn. Jouw mening is namelijk net zo goed niet de enige waarheid als die van hen. Ook jij zult dus af en toe water bij de wijn moeten doen.’
Jop knikt, maar blijkt niet overtuigd te zijn.
‘Het is geen zaak van altijd mijn zin willen hebben. Ik ga echter niet meedoen met die spelletjes van de anderen. Of denk ik nu te negatief?’
‘Ik vind van wel. Volgens mij zit er tussen jouw rechtlijnigheid en de spelletjes die anderen, volgens jou, spelen namelijk nog heel veel ruimte.’
‘Wat zou jij doen als je in mijn schoenen stond?’
‘Dat is natuurlijk een hele moeilijke.’
‘Oké, dat begrijp ik. Probeer echter eens antwoord te geven.’
‘Het belangrijkste is volgens mij dat er wederzijds begrip ontstaat. Als jij de anderen probeert te begrijpen en zij jou, is het probleem namelijk al een stuk kleiner geworden. Het beste kun je met je directeur gaan praten. Breng je verhaal alleen niet te negatief. Het is namelijk echt niet zo dat de anderen alles fout doen en jij alles goed.’
Het blijft heel even stil.
‘Ik moet dus wél veranderen.’
‘Jop, er is niemand die alles in zijn of haar omgeving precies zo kan krijgen als hij of zij dat wil. Als dat je doel is, kun je beter op een onbewoond eiland gaan wonen. Je hoeft op je werk trouwens niets anders te doen dan dat je tegen mij, de kinderen en de rest van de familie doet. Met ons heb je namelijk maar zelden onenigheid, terwijl wij heel anders zijn dan jij.’
Jop kijkt zijn vrouw met een dankbare blik in zijn ogen aan.
‘Bedankt voor je wijze woorden. Ik weet nog niet precies wat ik ga doen, maar wees er zeker van dat ik je raad niet in de wind sla. Een meeloper wil ik niet worden, maar een eenling ook niet. Dus zal ik op zoek moeten naar die tussenweg waar jij het over had. Ik hoop dat het niet te lang duurt voor ik die gevonden heb, maar jij wil me vast wel helpen zoeken.’
‘Natuurlijk wil ik dat.’
Blikje beterschap met hartje. Een mooi en fleurig blikje waar u een zieke
of een herstelllende een feestelijk steuntje mee in de rug kunt geven. Blikje
wordt leeg geleverd, maar is door u te vullen met iets goeds voor de
zieke of herstellende. Het blikje is in twee formaten leverbaar.
KLIK HIER VOOR MEER BLIKJES
of een herstelllende een feestelijk steuntje mee in de rug kunt geven. Blikje
wordt leeg geleverd, maar is door u te vullen met iets goeds voor de
zieke of herstellende. Het blikje is in twee formaten leverbaar.
KLIK HIER VOOR MEER BLIKJES