Een dubbeltje kan best een kwartje worden

Omdat John, geheel tegen zijn gewoonte in, met een ernstig gezicht bij zijn ouders het huis in komt lopen, vragen ze wat er is.
‘Niets ernstigs, maar ik heb vanmiddag een paar uur bij mijn directeur gezeten.’
‘Zomaar of had hij nieuws?’
‘Het is zijn bedoeling om de zaak te verkopen. Hij vindt het tijd worden om meer van het leven te gaan genieten. Volgens mij heeft hij gelijk, maar dat is het punt niet. Hij heeft me namelijk aangeboden om het bedrijf over te nemen en daar ga ik over nadenken. Vooral omdat ik het overnamebedrag gespreid mag betalen en hij aangeboden heeft om me met het regelen van de financiering te helpen. Als ik daar tenminste prijs op stel en dat doe ik. Hij wil immers het beste voor mij en geldverstrekkers denken aan zichzelf.’

Johns ouders blijken nogal van hun zoon te zijn geschrokken. Het duurt daarom even voor zijn vader reageert.
‘Man, waar begin je toch aan? Je gaat je tot je nek in de schuld steken en daar kom je nooit meer uit. Jullie zullen de afgelopen jaren best hebben gespaard, maar geen tonnen en dat bedrijf kan wel een miljoen waard zijn en misschien nog wel meer. Dus zul je een enorm bedrag moeten lenen.’

‘Ik heb met Van Baalen afgesproken dat we met niemand over de exacte bedragen zouden praten, maar met een gespreide betaling moet ik het, volgens ons, zonder heel veel problemen kunnen redden. Zeker omdat het bedrijf erg goed loopt en er dus gelijk flink wat geld binnenkomt. Misschien dat Jolanda en ik de jaren wat op ons geld moeten letten, maar dat doen we nu ook al. Plus dat de belasting natuurlijk nog het nodige aan die overname meebetaald.’
‘Dat zal best en daar weet jij meer van dan wij. Het punt blijft echter dat je baas geld voor de verkoop van zijn bedrijf wil hebben en dat is dus zeker een miljoen en waarschijnlijk meer. Die centen moeten op tafel komen en in mijn ogen denk jij daar veel te gemakkelijk over. Weet je trouwens zeker dat je zoveel geld kunt lenen? Dat soort leningen zullen immers niet iedere dag of week verstrekt worden.’

‘Ik ben het met je vader eens en zou geen nacht meer slapen als ik zo’n schuld had en ik verwacht van jou of eigenlijk jullie ook de nodige nachten wakker te zullen liggen. Als je het plan tenminste doorzet. Ik hoop namelijk dat je nog van gedachten verandert, maar jou kennende trek je je er niet veel aan van wat wij vinden en denken.’

John begint te grijnzen.
‘Als het me echt niet boeide wat jullie ervan vonden, was ik er niet over komen praten en ik begrijp goed dat jullie angstig zijn voor de schuld die ik op me ga nemen. Ik onderschat dat ook niet, maar maak me er minder druk om dan jullie en dat komt omdat ik aan dit soort bedragen ben gewend. Op kantoor hebben we namelijk vaker met dit soort overnames te maken en gaat het soms over nog meer geld. Wees er echter zeker van dat ik geen onverantwoorde risico’s neem.’
‘Dat geloof ik wel, want je bent geen flierefluiter en via je werk zul je best ervaring hebben op dit gebied. Wij hebben echter altijd in loondienst gewerkt en je familie ook.’
‘Oké, maar wat zegt dat volgens jou.’

‘Nou, die Van Baalen is een man waar veel mensen tegen opkijken. Hij heeft namelijk een mooi en groot bedrijf. Als jij dat overneemt, ben je dus niet zomaar meer iemand en dat past niet bij jou. Jij hoort in een wereldje met arbeiders en niet tussen zakenmensen. Mijn vader zei altijd dat iemand die voor een dubbeltje geboren is nooit een kwartje moet willen worden en ik neem aan dat je begrijpt wat hij bedoelde. Ik gun je het allerbeste, maar durf het niet eens tegen anderen te vertellen als je die zaak overneemt. Je moet ook beloven dat je dezelfde kerel blijft die je altijd bent geweest en niet uit de hoogte gaat doen. Waarom blijf je trouwens niet in loondienst werken en laat je een ander dat bedrijf overnemen? Ik blijf namelijk bang dat je in een wereld terechtkomt waar jij je nooit in thuis zal voelen. Ik kan me ook niet voorstellen dat Jolanda stond te juichen toen je het haar vertelde. Zij is immers een heel normale vrouw die het niet hoog in haar bol heeft.’

Hoewel John even iets van ergernis naar boven voelt komen, heeft hij wel begrip voor de woorden van zijn moeder. Daarom geeft hij haar met een lach op zijn gezicht antwoord.
‘Lieve ma. Maak je alsjeblieft niet meer zorgen dan noodzakelijk is en zet de gedachte dat het zakenwereldje iets is voor mensen die boven het ‘gewone’ volk staan, uit je hoofd. Er lopen bij bedrijven zeker wijsneuzen rond, maar die heb je overal. De meeste mensen die ik ontmoet doen echter heel normaal. Velen werken ontzettend hard en natuurlijk genieten ze van het geld dat ze verdienen. Dat lijkt soms of vaak dikdoenerij, maar op zich is daar natuurlijk niets mis mee.’

‘Oké, maar zo ben jij niet opgevoed?’
‘Nee, maar dat lijkt mij of eigenlijk ons geen probleem. Als ik meer ga verdienen dan nu, zal ik ook best meer uit gaan geven. Ik kan me alleen niet voorstellen dat ik buitensporige dingen ga doen en weet zeker dat ik mijn afkomst nooit zal verloochen. Als ik dat wel doe, krijg jij trouwens hierbij permissie om me een draai om mijn oren te geven. Je vroeg trouwens wat Jolanda ervan vindt. Zij denkt over meerdere dingen hetzelfde als jullie, maar heeft er vertrouwen in dat een eigen zaak en meer inkomen mij niet erg zal veranderen. Plus dat ze mijn ambitie kent en weet dat ik me nog nooit minder heb gevoeld dan wie dan ook.’

‘Begrijp ik goed dat je graag een grote jongen wil worden?’
‘Dat is wat overdreven, maar ik heb wel altijd graag bij de beste willen horen. Dat had ik al op de lagere school, maar tijdens mijn studie ook. Ik heb dat met wielrennen eveneens gehad en vond het daarom vreselijk dat me na die valpartij geadviseerd werd om te stoppen. Toen ik iets met Jolanda begon, was dat eerst ook omdat ze het mooiste meisje uit de kroeg was en ik de andere jongens af wilde troeven. Geweldig dat we gelukkig zijn geworden, maar in eerste instantie had ik haar voor de sier en dat heb ik haar later eerlijk verteld. Ik ben dus heel ambitieus en wil graag iets presteren. Dat kan ik ook wel in mijn huidige werk, maar ik krijg nu de kans om eigen baas te worden en dat wil ik niet laten lopen.’

John ouders kijken elkaar even aan.
‘Je zult niet van ons verwachten dat we nu opeens staan te juichen. Ik moet echter zeggen dat ik wel wat begrip voor je plan heb gekregen. Die angst voor de stap die je gaat zetten zal ik zomaar niet kwijtraken en ik zou nooit eigen baas worden. Ik geloof echter wel dat je goed weet wat je doet en Van Baalen zal je best eerlijk behandelen. Hij wil immers niet dat het bedrijf waar hij jaren aan gewerkt heeft over een jaar naar de knoppen is. Het belangrijkste voor mij is echter, dat ik er alle vertrouwen in heb dat je de vent zult blijven die je altijd bent geweest en ik me nooit voor je zal hoeven schamen.’

‘Ik ben het met je vader eens en denk ook wel dat we eerst wat te negatief waren. Waarom zou de zoon van een stukadoor en een winkeljuffrouw namelijk geen eigen baas kunnen worden? Dat zijn namelijk gedachten die je vroeger in die streekromans van mijn moeder las, maar geen opvattingen meer die normaal zijn voor 2025.’
‘Daar kan je moeder best eens gelijk in hebben.’

John pakt de handen van zijn ouders vast.
‘Ik ben hartstikke blij dat we elkaar gesproken hebben en zal dit gesprek nooit vergeten.’  

Blikje liefde met roze en hartjes. Vrolijk uitgevoerd blikje 
met tekst en witte achtergrond. Hartjes in meerdere
kleuren. Geweldig om te krijgen van uw geliefde,
maar ook om te geven. Blikje wordt leeg geleverd,
maar kan door u worden gevuld.

KLIK HIER VOOR MEER BLIKJES