De boze wolf
€4,95
Excl. BTW: €4,95
Omschrijving
‘Wat zou er bij de buren aan de hand zijn?’
Geen idee. Hoezo?’
‘Ik zag de buurvrouw net samen met de kinderen naar het weiland rennen.’
‘Zijn schapen zullen toch geen bezoek van de wolf hebben gehad?’
‘Daar had ik nog niet aan gedacht. Ik ga gelijk even kijken.’
Als Peter een paar stappen buiten de deur heeft gezet, ziet hij al dat zijn vrouw gelijk had. De buren zitten namelijk om een paar op de grond liggende dieren heen en aan hun houding meent hij te kunnen zien dat er iets is. Hij denkt gelijk aan zijn eigen schapen, maar als hij achter de schuur komt, ziet hij dat daar niets mee is.
Dit stelt hem wel gerust, maar zijn schrik om de buren wordt er niet minder door. Daarom loopt hij op een holletje naar ze toe en als hij wat dichterbij komt, ziet hij waar hij al bang voor was. De schapen liggen namelijk bebloed, maar dood bij elkaar en dat beeld maakt hem woest. Hij twijfelt er namelijk geen moment aan dat dit het werk van een wolf is.
De buurman blijkt ook niet over de dader te twijfelen.
‘Daar kun je heel duidelijk de pootafdruk van een wolf zien. Die is namelijk anders dan van een hond en dat weet ik zeker. Ik heb namelijk thuis een boek waar het in staat en op mijn telefoon staat trouwens een foto. Hier, kijk maar.’
Als Willem de foto ziet, kan hij niet anders dan de buurman gelijk geven.
‘Ja, dit is een wolf en zeker geen hond geweest. Tjonge man. Wat een drama.’
‘Ik moet je bekennen dat ik heb staan janken toen ik die arme drommels vond. We hebben net afscheid van de slachtoffers genomen, maar het zal wel even duren voor we dit verwerkt hebben.’
De buurman heeft weer moeite om zijn emoties in bedwang te houden en daarom slaat Willem een arm om zijn schouders.
‘Man, ik ben boer en dus gewend aan dode dieren. Het doet me echter zo vreselijk veel pijn dat ik mijn schaapjes niet heb kunnen beschermen. Ik dacht dat die omheining voldoende was, maar blijkbaar had ik het fout en daar baal ik enorm van. Je moet er toch niet aan denken hoe angstig die beestjes tijdens de laatste minuten van hun leven zijn geweest en waarom? Omdat er domme leeghoofden zijn die vinden dat de wolf een verrijking voor onze natuur is. Leven jouw schapen trouwens nog wel?’
‘Gelukkig wel, maar ik ben me rot geschrokken. Mijn omheining is namelijk niets beter dan die van jou. Met een beetje pech zijn mijn dieren dus komende nacht de klos.’
‘Er zal niets anders opzitten dan ze naar binnen te doen.’
‘Dat zal niet gaan. Ik heb gisteren namelijk hun hok afgebroken en mijn zoon komt binnenkort om een nieuwe te bouwen. Vanwege het mooie weer leek het me niet nodig om er haast mee te maken. Ik heb daarom geen idee wanneer die nieuwe stal er staat, maar weet zeker dat er niets met mijn schapen gaat gebeuren.’
‘Als je nergens met ze heen kunt, heb ik nog wel een plekje voor ze. Ze zullen dan echter tussen mijn andere vee moeten slapen, want ik doe komende nacht alles naar binnen.’
‘Bedankt voor het aanbod, maar dat wordt niets. Mijn schapen zijn namelijk nogal schrikkerig en eenkennig en binnen één of twee dagen dus totaal van slag. Ik regel wel wat, maar zorg dat ze morgenochtend nog springlevend zijn.’
De buurman kijkt Willem even doordringend aan.
‘Je gaat toch geen rare dingen doen, hè?’
‘Is het vreemd om je dieren te beschermen?’
‘Ik vind van niet, maar je weet dat de wolf nogal wat fans heeft en de boetes zijn niet kinderachtig als ze je op iets betrappen wat niet mag.’
Willem knikt en lacht een beetje.
‘Ik zorg dat niemand me ziet en blijf dus uit handen van iedereen die het niet kan waarderen dat ik voor mijn weerloze dieren opkom. Niet dat ik je wantrouw, maar meer zeg ik er niet over.’
‘Oké Willem, maar wees alsjeblieft voorzichtig.’
‘Komt goed.’
Als Willem een paar minuten later thuis de keuken binnenkomt, kijkt zijn vrouw hem met een triest gezicht aan.
‘Ik heb het al begrepen. Is het een wolf geweest?’
‘Aan de afdruk van de poten was goed te zien van wel. Tjonge, wat een verdriet. Loop zo maar even naar de buurvrouw, want zij en de kinderen hebben het er erg slecht mee, De buurman trouwens ook en hij baalt er vreselijk van dat hij de dieren niet heeft weten te beschermen.’
‘Ik loop zo wel even naar haar toe. Wat ga jij trouwens doen? Ik neem aan dat je de schapen voorlopig ’s nachts niet meer buiten laat, maar de schuur is weg en ik weet niet wanneer Ruud komt om die nieuwe te bouwen.’
‘Ik ook niet, want ik had tot vanochtend geen haast. Die rotwolf heeft alles echter anders gemaakt, maar ik zal hem wel bellen en vragen of hij morgen kan. Als ik vertel wat er is gebeurd, zal dat waarschijnlijk geen probleem zijn.’
‘Dat zou mooi zijn, maar dan zit je nog wel met komende nacht.’
‘Maak je geen zorgen, want dat los ik op.’
‘Hoe dan?’
‘Vertrouw me maar. Ik beloof je geen rare dingen te doen, maar verzeker je dat onze schapen morgenochtend nog leven.’
‘Blijf je bij ze?’
‘Ja, dat was mijn bedoeling. Met een goede stoel, een pot koffie en wat eten kom ik de nacht best door en die verloren slaap haal ik wel weer in.’
‘Wat doe je dan als er een wolf komt?’
‘Schieten.’
‘Je weet wat er gebeurt als je een wolf doodschiet?
‘Wie zegt dat ik dat doe. Misschien kan ik hem wel laten schrikken.’
‘Willem, ik ben hier niet blij mee, maar weet dat ik je niet op andere gedachten kan brengen. Beloof me daarom om voorzichtig te zijn.’’
‘Komt goed, vrouw. Het belangrijkste is trouwens dat onze schapen morgenochtend nog leven.’
‘Dat is waar,’
Halverwege de dag beseft Willem dat hij een probleem heeft. Het is namelijk bewolkt weer, dus kan het vannacht best zo donker worden dat hij een eventuele wolf niet aan ziet komen.
Hier maakt hij zich eerst wat zorgen over, maar dan beseft hij dat er een simpele oplossing is. Als hij zijn wei verkleint met een stuk gaas lopen de schapen namelijk in het licht van de lantaarnpaal en kan hij ook nog vrij dicht bij ze gaan zitten.
Het is wel niet ideaal voor de dieren, maar voor een nachtje moet het kunnen. Zeker omdat het een kwestie van leven of dood kan zijn.
Het wordt een bijzondere nacht voor Willem. De eerste uren gebeurt er niets, maar net iets na twee uur meent hij een gerucht te horen. Het eerste wat hij doet, is zijn geweer grijpen en iets dichter bij zijn schapen gaan zitten. Dat is echter onnodig, want twee tellen later ziet hij de buurman om de hoek van de schuur komen.
‘Ik kon niet slapen van alle ellende die ik vandaag mee heb gemaakt en vermoedde al dat ik je hier zou treffen. Je hebt je geweer zeker wel bij je?’
‘Klopt.’
‘Goed bekeken.’
‘Was het echt zo erg bij je thuis?’
‘Ja. Ik was er vrij snel overheen, maar mijn vrouw en de meiden hebben de hele dag gehuild.’
‘Het is droevig. Voor je gezin, voor de schapen, maar ook dat wij als twee volwassen kerels hier midden in de nacht bij elkaar zitten.’
‘Dat is zo. Het ergste is echter dat wij niets aan het probleem kunnen doen. De overlast van die beesten zal trouwens nog veel erger moeten worden voor er iets verandert en dan zijn we jaren verder. Wie weet dus hoeveel dieren er dan gesneuveld zijn en hoeveel verdriet en schade hun eigenaren hebben gehad. Zeker omdat er volgens mij steeds meer wolven komen.’
De mannen zitten een tijdje gezellig te kletsen, maar komen steeds weer op hetzelfde punten terug. Namelijk dat de mensen met dieren alleen staan in hun strijd tegen de wolf. Er wordt door gemeenten en instanties wel het nodige geroepen en niet alles is onzin. Het probleem is alleen dat iedereen over de dieren van een ander praat en ze zelf de pijn niet voelen als de wolf weer nieuwe slachtoffers heeft gemaakt.
Geen idee. Hoezo?’
‘Ik zag de buurvrouw net samen met de kinderen naar het weiland rennen.’
‘Zijn schapen zullen toch geen bezoek van de wolf hebben gehad?’
‘Daar had ik nog niet aan gedacht. Ik ga gelijk even kijken.’
Als Peter een paar stappen buiten de deur heeft gezet, ziet hij al dat zijn vrouw gelijk had. De buren zitten namelijk om een paar op de grond liggende dieren heen en aan hun houding meent hij te kunnen zien dat er iets is. Hij denkt gelijk aan zijn eigen schapen, maar als hij achter de schuur komt, ziet hij dat daar niets mee is.
Dit stelt hem wel gerust, maar zijn schrik om de buren wordt er niet minder door. Daarom loopt hij op een holletje naar ze toe en als hij wat dichterbij komt, ziet hij waar hij al bang voor was. De schapen liggen namelijk bebloed, maar dood bij elkaar en dat beeld maakt hem woest. Hij twijfelt er namelijk geen moment aan dat dit het werk van een wolf is.
De buurman blijkt ook niet over de dader te twijfelen.
‘Daar kun je heel duidelijk de pootafdruk van een wolf zien. Die is namelijk anders dan van een hond en dat weet ik zeker. Ik heb namelijk thuis een boek waar het in staat en op mijn telefoon staat trouwens een foto. Hier, kijk maar.’
Als Willem de foto ziet, kan hij niet anders dan de buurman gelijk geven.
‘Ja, dit is een wolf en zeker geen hond geweest. Tjonge man. Wat een drama.’
‘Ik moet je bekennen dat ik heb staan janken toen ik die arme drommels vond. We hebben net afscheid van de slachtoffers genomen, maar het zal wel even duren voor we dit verwerkt hebben.’
De buurman heeft weer moeite om zijn emoties in bedwang te houden en daarom slaat Willem een arm om zijn schouders.
‘Man, ik ben boer en dus gewend aan dode dieren. Het doet me echter zo vreselijk veel pijn dat ik mijn schaapjes niet heb kunnen beschermen. Ik dacht dat die omheining voldoende was, maar blijkbaar had ik het fout en daar baal ik enorm van. Je moet er toch niet aan denken hoe angstig die beestjes tijdens de laatste minuten van hun leven zijn geweest en waarom? Omdat er domme leeghoofden zijn die vinden dat de wolf een verrijking voor onze natuur is. Leven jouw schapen trouwens nog wel?’
‘Gelukkig wel, maar ik ben me rot geschrokken. Mijn omheining is namelijk niets beter dan die van jou. Met een beetje pech zijn mijn dieren dus komende nacht de klos.’
‘Er zal niets anders opzitten dan ze naar binnen te doen.’
‘Dat zal niet gaan. Ik heb gisteren namelijk hun hok afgebroken en mijn zoon komt binnenkort om een nieuwe te bouwen. Vanwege het mooie weer leek het me niet nodig om er haast mee te maken. Ik heb daarom geen idee wanneer die nieuwe stal er staat, maar weet zeker dat er niets met mijn schapen gaat gebeuren.’
‘Als je nergens met ze heen kunt, heb ik nog wel een plekje voor ze. Ze zullen dan echter tussen mijn andere vee moeten slapen, want ik doe komende nacht alles naar binnen.’
‘Bedankt voor het aanbod, maar dat wordt niets. Mijn schapen zijn namelijk nogal schrikkerig en eenkennig en binnen één of twee dagen dus totaal van slag. Ik regel wel wat, maar zorg dat ze morgenochtend nog springlevend zijn.’
De buurman kijkt Willem even doordringend aan.
‘Je gaat toch geen rare dingen doen, hè?’
‘Is het vreemd om je dieren te beschermen?’
‘Ik vind van niet, maar je weet dat de wolf nogal wat fans heeft en de boetes zijn niet kinderachtig als ze je op iets betrappen wat niet mag.’
Willem knikt en lacht een beetje.
‘Ik zorg dat niemand me ziet en blijf dus uit handen van iedereen die het niet kan waarderen dat ik voor mijn weerloze dieren opkom. Niet dat ik je wantrouw, maar meer zeg ik er niet over.’
‘Oké Willem, maar wees alsjeblieft voorzichtig.’
‘Komt goed.’
Als Willem een paar minuten later thuis de keuken binnenkomt, kijkt zijn vrouw hem met een triest gezicht aan.
‘Ik heb het al begrepen. Is het een wolf geweest?’
‘Aan de afdruk van de poten was goed te zien van wel. Tjonge, wat een verdriet. Loop zo maar even naar de buurvrouw, want zij en de kinderen hebben het er erg slecht mee, De buurman trouwens ook en hij baalt er vreselijk van dat hij de dieren niet heeft weten te beschermen.’
‘Ik loop zo wel even naar haar toe. Wat ga jij trouwens doen? Ik neem aan dat je de schapen voorlopig ’s nachts niet meer buiten laat, maar de schuur is weg en ik weet niet wanneer Ruud komt om die nieuwe te bouwen.’
‘Ik ook niet, want ik had tot vanochtend geen haast. Die rotwolf heeft alles echter anders gemaakt, maar ik zal hem wel bellen en vragen of hij morgen kan. Als ik vertel wat er is gebeurd, zal dat waarschijnlijk geen probleem zijn.’
‘Dat zou mooi zijn, maar dan zit je nog wel met komende nacht.’
‘Maak je geen zorgen, want dat los ik op.’
‘Hoe dan?’
‘Vertrouw me maar. Ik beloof je geen rare dingen te doen, maar verzeker je dat onze schapen morgenochtend nog leven.’
‘Blijf je bij ze?’
‘Ja, dat was mijn bedoeling. Met een goede stoel, een pot koffie en wat eten kom ik de nacht best door en die verloren slaap haal ik wel weer in.’
‘Wat doe je dan als er een wolf komt?’
‘Schieten.’
‘Je weet wat er gebeurt als je een wolf doodschiet?
‘Wie zegt dat ik dat doe. Misschien kan ik hem wel laten schrikken.’
‘Willem, ik ben hier niet blij mee, maar weet dat ik je niet op andere gedachten kan brengen. Beloof me daarom om voorzichtig te zijn.’’
‘Komt goed, vrouw. Het belangrijkste is trouwens dat onze schapen morgenochtend nog leven.’
‘Dat is waar,’
Halverwege de dag beseft Willem dat hij een probleem heeft. Het is namelijk bewolkt weer, dus kan het vannacht best zo donker worden dat hij een eventuele wolf niet aan ziet komen.
Hier maakt hij zich eerst wat zorgen over, maar dan beseft hij dat er een simpele oplossing is. Als hij zijn wei verkleint met een stuk gaas lopen de schapen namelijk in het licht van de lantaarnpaal en kan hij ook nog vrij dicht bij ze gaan zitten.
Het is wel niet ideaal voor de dieren, maar voor een nachtje moet het kunnen. Zeker omdat het een kwestie van leven of dood kan zijn.
Het wordt een bijzondere nacht voor Willem. De eerste uren gebeurt er niets, maar net iets na twee uur meent hij een gerucht te horen. Het eerste wat hij doet, is zijn geweer grijpen en iets dichter bij zijn schapen gaan zitten. Dat is echter onnodig, want twee tellen later ziet hij de buurman om de hoek van de schuur komen.
‘Ik kon niet slapen van alle ellende die ik vandaag mee heb gemaakt en vermoedde al dat ik je hier zou treffen. Je hebt je geweer zeker wel bij je?’
‘Klopt.’
‘Goed bekeken.’
‘Was het echt zo erg bij je thuis?’
‘Ja. Ik was er vrij snel overheen, maar mijn vrouw en de meiden hebben de hele dag gehuild.’
‘Het is droevig. Voor je gezin, voor de schapen, maar ook dat wij als twee volwassen kerels hier midden in de nacht bij elkaar zitten.’
‘Dat is zo. Het ergste is echter dat wij niets aan het probleem kunnen doen. De overlast van die beesten zal trouwens nog veel erger moeten worden voor er iets verandert en dan zijn we jaren verder. Wie weet dus hoeveel dieren er dan gesneuveld zijn en hoeveel verdriet en schade hun eigenaren hebben gehad. Zeker omdat er volgens mij steeds meer wolven komen.’
De mannen zitten een tijdje gezellig te kletsen, maar komen steeds weer op hetzelfde punten terug. Namelijk dat de mensen met dieren alleen staan in hun strijd tegen de wolf. Er wordt door gemeenten en instanties wel het nodige geroepen en niet alles is onzin. Het probleem is alleen dat iedereen over de dieren van een ander praat en ze zelf de pijn niet voelen als de wolf weer nieuwe slachtoffers heeft gemaakt.
Blikje juf bedankt zwart met bloemen. Tekst op een
zwart 'schild' met bloemen (vaag) op de achtergrond.
Een prachtig kadootje voor een geweldige juf. Blikjes
worden leeg geleverd, maar kunnen gevuld worden.
KLIK HIER VOOR NIEUWE BLIKJES
zwart 'schild' met bloemen (vaag) op de achtergrond.
Een prachtig kadootje voor een geweldige juf. Blikjes
worden leeg geleverd, maar kunnen gevuld worden.
KLIK HIER VOOR NIEUWE BLIKJES