Dat rijbewijs haal ik wel even
€2,50
Excl. BTW: €2,50
Omschrijving
Als Nico bezig is met zijn laatste rijles voor het examen en zijn instructeur vraagt of hij al gespannen is voor de grote dag, begint hij te lachen.
‘Ik heb er nog geen minuut wakker van gelegen en dat ga ik ook niet doen. Mijn lessen lopen immers als een trein en de examinator had bij de tussentijdse toets alleen complimenten. Dus is dat examen, volgens mij, een kwestie van ‘even doen’. Daarom heb ik voor woensdagmiddag vast een afspraak bij het gemeentehuis gemaakt om mijn rijbewijs aan te vragen. Jij rekent er toch ook op dat ik slaag?’
Nico’s instructeur begint te grijzen.
‘Als er geen gekke dingen gebeuren en je rijdt zoals je tot nu toe hebt gedaan, maak je inderdaad een grote kans om te slagen. Denk er echter wel aan dat je niet te gemakzuchtig wordt, want dan kun je dingen gaan doen die je normaal nooit doet of iets vergeten. Plus dat je rustig moet blijven, want er kan altijd iets gebeuren waar je niet op bedacht bent. Wacht daarom alsjeblieft met juichen tot de examinator heeft gezegd dat je geslaagd bent.’
Nico kijkt zijn instructeur verbaasd aan, maar knikt en zwijgt. Omdat hij, net dus als anders, ook nu weer foutloos rijdt, verloopt de les uiterst ontspannen en nemen ze na anderhalf uur met een ‘tot woensdag’ afscheid van elkaar.
Omdat Nico ’s woensdags tijdens het laatste uurtje les voor het examen opnieuw laat zien dat hij een prima chauffeur is, stappen zijn instructeur en hij bij het CBR met een gerust gevoel uit de auto.
‘Tja, wat moet ik nog zeggen? We weten allebei dat je het kunt. Blijf daar dus aan denken en vat het nogmaals niet te gemakkelijk op.’
‘Komt goed. Over een uurtje is er gebak.’
‘Wacht nu nog even met juichen.’
‘Oké.’
Na even binnen te zijn geweest, stapt Nico vol vertrouwen in de auto. Als hij even later een weg over moet steken, krijgt hij echter de schrik van zijn leven.
Hij ziet die Audi wel naderen en beseft ook dat de chauffeur vrij hard uit, maar meent er toch gemakkelijk voorheen te kunnen. De examinator denkt daar echter anders over en dat levert hem een ingreep op.
‘Laten we geen ongeluk veroorzaken. Het is mooi dat je voor doorstroming wil zorgen, maar het moet wel veilig blijven.’
Nico zegt niets, maar voelt dat hij een enorme kleur krijgt en baalt als een stekker. Hoewel hij weet dat er nog niets verloren hoeft te zijn en zich inprent dat hij rustig moet blijven, heeft zijn zelfvertrouwen echter een enorme deuk opgelopen. Dat wordt nog erger als hij een paar minuten later, uit angst voor weer een ingreep, voor een auto gaat staan wachten waar hij volgens de examinator gemakkelijk voorheen had gekund.
Het gevolg is dat hij nu de ene onzekerheid op de andere stapelt en nog meer fouten maakt, waardoor hij met een zeer slecht gevoel terugkomt bij het CBR.
Daar hoort hij gelaten het oordeel van de examinator aan en daarna loopt hij zwaar gefrustreerd met zijn instructeur mee naar hun auto.
‘Ging het echt zo beroerd?’
‘Eerst kon ik volgens mij gemakkelijk voor een auto heen, maar vond hij van niet en daarom besloot ik voorzichtiger te gaan rijden. Vervolgens wachtte ik op een Mercedes en zei hij dat ik door had moeten rijden. Daardoor werd ik onzeker en heb ik inderdaad fouten gemaakt.’
‘Dat is flink balen.’
‘Zeg dat. Vind je dit systeem van een rijbewijs halen trouwens niet heel raar?’
‘Hoe bedoel je? Het zal trouwens niet meevallen om er wat aan te veranderen, want we doen het al jaren op deze manier. Wat vind jij dan dat er anders moet?’
Nico twijfelt geen moment aan zijn verhaal.
‘Het klinkt nu als gezeur omdat ik gezakt ben, maar volgens mij zou het op dezelfde manier moeten gaan als op school. Voor iedereen dus hetzelfde aantal lessen en voor elke les geeft de instructeur een cijfer of cijfers per onderdeel. Als de cijfers goed genoeg zijn, mag je na een bepaalde periode examen doen en ben je niet goed genoeg dan blijf je zitten en moet je extra lessen nemen.’
De instructeur kijkt Nico lachend aan.
‘Dan kan een examen toch evengoed nog verkeerd gaan?’
‘Als de cijfers van je lessen meetellen bij het examen, denk ik dat er minder druk op komt en dat lijkt me voor de leerlingen veel beter. Je kunt er nog voor kiezen om de cijfers van het examen zwaarder te laten wegen dan die van de lessen, maar zo’n systeem lijkt me wel een stuk eerlijker dan dit.’
Nico’s instructeur begint te grijnzen.
‘Ik begrijp wel wat je bedoelt en aan je plan zullen vast haken en ogen zitten. Het is echter geen raar verhaal. Tenminste, dat vind ik. Denk je trouwens niet dat de rijscholen gaan sjoemelen met de cijfers om hun leerlingen te matsen?’
De jongen blijft heel zeker van zijn plan.
‘Het CBR kan steekproeven nemen en rijscholen die de kluit beduvelen kunnen ze voor een bepaalde periode verbieden om hun leerlingen examen te laten doen. Plus dat je bij herhaling zo’n bedrijf zijn vergunning in kan trekken?’
‘Je hebt er wel goed over nagedacht.’
‘Dat heb ik ook. Ik heb nu namelijk 30 uur gelest en deed het volgens jou en die examinator bij die tussentijdse toets heel goed. Door die ene ingreep ben ik echter rare dingen gaan doen en dat kost me veel geld waar ik heel hard voor gewerkt heb. Dit terwijl ik rijden kan en alleen de pech had dat die examinator anders over een situatie dacht dan ik of zijn dag niet had.’
‘Ik kan nu wel zeggen dat je je verhaal naar het CBR moet sturen, maar acht de kans dat ze iets met je mening doen heel klein. Misschien dat ze je bedanken voor het meedenken, maar daar zal het wel blij blijven. Als je alles wat je net hebt verteld nu eens naar ons kantoor en desnoods naar wat andere rijscholen stuurt. Je verandert het huidige systeem dus nogmaals niet zomaar even, maar met een beetje geluk gaan er wel mensen over je idee nadenken.’
‘Ik heb er nog geen minuut wakker van gelegen en dat ga ik ook niet doen. Mijn lessen lopen immers als een trein en de examinator had bij de tussentijdse toets alleen complimenten. Dus is dat examen, volgens mij, een kwestie van ‘even doen’. Daarom heb ik voor woensdagmiddag vast een afspraak bij het gemeentehuis gemaakt om mijn rijbewijs aan te vragen. Jij rekent er toch ook op dat ik slaag?’
Nico’s instructeur begint te grijzen.
‘Als er geen gekke dingen gebeuren en je rijdt zoals je tot nu toe hebt gedaan, maak je inderdaad een grote kans om te slagen. Denk er echter wel aan dat je niet te gemakzuchtig wordt, want dan kun je dingen gaan doen die je normaal nooit doet of iets vergeten. Plus dat je rustig moet blijven, want er kan altijd iets gebeuren waar je niet op bedacht bent. Wacht daarom alsjeblieft met juichen tot de examinator heeft gezegd dat je geslaagd bent.’
Nico kijkt zijn instructeur verbaasd aan, maar knikt en zwijgt. Omdat hij, net dus als anders, ook nu weer foutloos rijdt, verloopt de les uiterst ontspannen en nemen ze na anderhalf uur met een ‘tot woensdag’ afscheid van elkaar.
Omdat Nico ’s woensdags tijdens het laatste uurtje les voor het examen opnieuw laat zien dat hij een prima chauffeur is, stappen zijn instructeur en hij bij het CBR met een gerust gevoel uit de auto.
‘Tja, wat moet ik nog zeggen? We weten allebei dat je het kunt. Blijf daar dus aan denken en vat het nogmaals niet te gemakkelijk op.’
‘Komt goed. Over een uurtje is er gebak.’
‘Wacht nu nog even met juichen.’
‘Oké.’
Na even binnen te zijn geweest, stapt Nico vol vertrouwen in de auto. Als hij even later een weg over moet steken, krijgt hij echter de schrik van zijn leven.
Hij ziet die Audi wel naderen en beseft ook dat de chauffeur vrij hard uit, maar meent er toch gemakkelijk voorheen te kunnen. De examinator denkt daar echter anders over en dat levert hem een ingreep op.
‘Laten we geen ongeluk veroorzaken. Het is mooi dat je voor doorstroming wil zorgen, maar het moet wel veilig blijven.’
Nico zegt niets, maar voelt dat hij een enorme kleur krijgt en baalt als een stekker. Hoewel hij weet dat er nog niets verloren hoeft te zijn en zich inprent dat hij rustig moet blijven, heeft zijn zelfvertrouwen echter een enorme deuk opgelopen. Dat wordt nog erger als hij een paar minuten later, uit angst voor weer een ingreep, voor een auto gaat staan wachten waar hij volgens de examinator gemakkelijk voorheen had gekund.
Het gevolg is dat hij nu de ene onzekerheid op de andere stapelt en nog meer fouten maakt, waardoor hij met een zeer slecht gevoel terugkomt bij het CBR.
Daar hoort hij gelaten het oordeel van de examinator aan en daarna loopt hij zwaar gefrustreerd met zijn instructeur mee naar hun auto.
‘Ging het echt zo beroerd?’
‘Eerst kon ik volgens mij gemakkelijk voor een auto heen, maar vond hij van niet en daarom besloot ik voorzichtiger te gaan rijden. Vervolgens wachtte ik op een Mercedes en zei hij dat ik door had moeten rijden. Daardoor werd ik onzeker en heb ik inderdaad fouten gemaakt.’
‘Dat is flink balen.’
‘Zeg dat. Vind je dit systeem van een rijbewijs halen trouwens niet heel raar?’
‘Hoe bedoel je? Het zal trouwens niet meevallen om er wat aan te veranderen, want we doen het al jaren op deze manier. Wat vind jij dan dat er anders moet?’
Nico twijfelt geen moment aan zijn verhaal.
‘Het klinkt nu als gezeur omdat ik gezakt ben, maar volgens mij zou het op dezelfde manier moeten gaan als op school. Voor iedereen dus hetzelfde aantal lessen en voor elke les geeft de instructeur een cijfer of cijfers per onderdeel. Als de cijfers goed genoeg zijn, mag je na een bepaalde periode examen doen en ben je niet goed genoeg dan blijf je zitten en moet je extra lessen nemen.’
De instructeur kijkt Nico lachend aan.
‘Dan kan een examen toch evengoed nog verkeerd gaan?’
‘Als de cijfers van je lessen meetellen bij het examen, denk ik dat er minder druk op komt en dat lijkt me voor de leerlingen veel beter. Je kunt er nog voor kiezen om de cijfers van het examen zwaarder te laten wegen dan die van de lessen, maar zo’n systeem lijkt me wel een stuk eerlijker dan dit.’
Nico’s instructeur begint te grijnzen.
‘Ik begrijp wel wat je bedoelt en aan je plan zullen vast haken en ogen zitten. Het is echter geen raar verhaal. Tenminste, dat vind ik. Denk je trouwens niet dat de rijscholen gaan sjoemelen met de cijfers om hun leerlingen te matsen?’
De jongen blijft heel zeker van zijn plan.
‘Het CBR kan steekproeven nemen en rijscholen die de kluit beduvelen kunnen ze voor een bepaalde periode verbieden om hun leerlingen examen te laten doen. Plus dat je bij herhaling zo’n bedrijf zijn vergunning in kan trekken?’
‘Je hebt er wel goed over nagedacht.’
‘Dat heb ik ook. Ik heb nu namelijk 30 uur gelest en deed het volgens jou en die examinator bij die tussentijdse toets heel goed. Door die ene ingreep ben ik echter rare dingen gaan doen en dat kost me veel geld waar ik heel hard voor gewerkt heb. Dit terwijl ik rijden kan en alleen de pech had dat die examinator anders over een situatie dacht dan ik of zijn dag niet had.’
‘Ik kan nu wel zeggen dat je je verhaal naar het CBR moet sturen, maar acht de kans dat ze iets met je mening doen heel klein. Misschien dat ze je bedanken voor het meedenken, maar daar zal het wel blij blijven. Als je alles wat je net hebt verteld nu eens naar ons kantoor en desnoods naar wat andere rijscholen stuurt. Je verandert het huidige systeem dus nogmaals niet zomaar even, maar met een beetje geluk gaan er wel mensen over je idee nadenken.’
Button ik word grote zus of broer, Witte button
met zwarte tekst en zwarte puntjes in de rand.
Hartstikke mooi voor het kleintje om aan iedereen
te laten weten dat hij of zij grote zus of broer wordt.
KLIK HIER VOOR MEER BUTTONS
met zwarte tekst en zwarte puntjes in de rand.
Hartstikke mooi voor het kleintje om aan iedereen
te laten weten dat hij of zij grote zus of broer wordt.
KLIK HIER VOOR MEER BUTTONS