Ben ik minder dan mijn zus?
€4,95
Excl. BTW: €4,95
Omschrijving
Als Afke met haar ouders en zus Fraukje
’s zaterdagsochtends zit te ontbijten, ontstaat er een nogal pijnlijke sfeer. Haar vader vraagt namelijk wat zijn dochters vandaag gaan doen en haar zus komt gelijk met een waslijst aan activiteiten die ze op haar programma heeft.
‘Ik moet om elf uur voetballen en vanmiddag gaan we met de meiden naar het eerste kijken. Daarna gaan we ergens iets eten en vervolgens stappen tot de kroegen sluiten. Ik ben dus niet vroeg thuis, maar er zijn vast jongens genoeg die me thuis willen brengen. Eigenlijk moet ik nog wat voor school doen, maar dat kan maandag wel. Eén keer overlezen is namelijk voldoende en morgen wil ik het liefst zo lang mogelijk slapen.’
Afke kijkt strak voor zich uit en voelt zich vreselijk, want ze weet nu al wat haar vader zo gaat zeggen en heeft gelijk.
‘Mooi, meid. Geniet ervan. Wat ga jij doen, Afke? Jij moet zeker nog wél aan de studie, want niet iedereen kan zonder zich in te spannen haar diploma halen. Moet je veel doen?’
‘Valt wel mee.’
‘O, dan ben je met een uurtje of twee klaar.’
‘Dat hoop ik.’
‘Wat ga je de rest van de dag doen?’
‘Ik heb voor vanavond met Aukje afgesproken?’
‘En voor vanmiddag niets?’
‘Nee.’
‘Dat je niet net als je zus ook op een club gaat. Dan heb je zo een hele berg vriendinnen. Het is toch veel leuker om een nachtje te feesten, dan samen met die Aukje te zijn. Fraukje heeft trouwens nogal eens een vriendje, maar jou hoor ik daar nooit over. Kom je nooit iemand tegen, ben je niet op zoek of hou je niet van jongens?’
Afke voelt zich enorm vernederd door de woorden van haar vader en staat op.
‘Helaas voor jou is niet iedereen hetzelfde.’
‘Blijf nog even zitten, joh. Het is toch gezellig zo.’
‘Smaken verschillen en ik moet aan de studie.’
Afke wil eerst nog iets zeggen, maar heeft geen trek om haar emoties te tonen en loopt daarom naar haar kamer. Daar gaat ze met een naar gevoel achter haar laptop zitten en moet ze enorm haar best doen om niet in huilen uit te barsten. Haar vader weet haar namelijk elke keer weer duidelijk te maken dat ze in alles de mindere van Fraukje is. Dat maakt haar soms wanhopig en heeft haar er al eens over doen denken om een eind aan haar leven te maken.
Natuurlijk weet ze wel dat haar zus veel knapper, slimmer en sportiever is dan zij. Zij kan jongens in overvloed krijgen, is veruit de beste speelster van haar voetbalteam en haalt zonder zich echt druk te maken haar vwo-diploma. Zo is het met haar echter niet, want zij is niet knap en zeker niet sportief. Plus dat zij nog flink aan de bak zal moeten om haar vmbo-diploma te halen. Omdat zij nergens echt goed in is en er niet bijzonder uitziet, heeft ze ook veel minder zelfvertrouwen dan haar zus en daardoor mist ze het lef om op iedere jongen af te stappen die ze leuk vindt.
Hoewel ze heel graag een vriendje zou willen, heeft ze er dan ook nog nooit één gehad. Ze prent zich vaak in dat dit wel komt, maar veel vertrouwen heeft ze er niet in.
Ze zou haar leven graag veranderen, maar heeft geen idee hoe. Een studiebol zal ze namelijk nooit worden en sportief al helemaal niet. Plus dat ze niet zou weten wat ze aan haar gezicht en figuur kan doen. Een plastisch chirurg vindt ze namelijk eng en ze gelooft ook niet dat zo’n iemand haar gelukkig maakt. Haar vader heeft trouwens wel een beetje gelijk, want met meer vrienden en vriendinnen krijgt ze een heel ander leven.
Als ze dat wil, zal ze zich echter heel anders moeten kleden en meer aandacht aan haar uiterlijk moeten besteden. Nu loopt ze altijd in een spijkerbroek en een fleece trui en ze heeft nog nooit make up gebruikt, maar daarmee maakt ze zichzelf erg saai. Ze weet natuurlijk niet of een nieuwe ‘look’ haar echt helpt, maar ze denkt geen andere keus te hebben. Als ze niets doet, blijft ze namelijk in de schaduw van haar zus staan en daar is ze klaar mee. Daarom besluit ze vanmiddag naar het dorp te gaan voor nieuwe kleding en make up en vanavond voor het eerst van haar leven echt uit te gaan.
Nadat ze een compleet nieuwe ‘uitstraling’ heeft aangeschaft, besluit ze de nieuwe Afke nog meer vorm te gaan geven en duikt ze een, volgens haar, leuke kroeg in om wat te gaan drinken.
Omdat er een paar meiden van school bij komen zitten, beleeft ze een topmiddag en gaat ze
’s avonds, ondanks dat ze soms wel aan zichzelf twijfelt, met een goed gevoel op weg naar Aukje.
Daar krijgt ze een enorme tegenvaller te verwerken, want haar vriendin reageert veel negatiever dan ze had verwacht.
‘Wat is er met jou gebeurd, joh?’
‘Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik een saai leven heb en daarom ga ik het vanaf nu anders doen. Als je jezelf ook een beetje opdoft en in je kledingkast duikt, gaan we daarom eerst wat eten en vervolgens het kroegleven onveilig maken.’
Aukje is tijdens het verhaal van Afke steeds moeilijker gaan kijken en is duidelijk.
‘Ik bemoei me niet met jouw leven, maar jij lijkt een kant op te willen waar ik niets mee heb. Uit eten gaan vind ik prima, maar ik ga niet mee naar de kroeg en wil er als Aukje uit blijven zien.’
Afke schrikt wel van Aukje, maar niet genoeg om op haar besluit terug te komen.
‘Dat is erg jammer, maar dan ga ik alleen.’
‘Helaas, maar het is niet anders.’
Als Afke een paar minuten later naar het dorpscentrum loopt, vraagt ze zich wel een keer af of ze geen grote fout aan het maken is. Wanneer ze op een terras zit en weer wat gedronken heeft, denkt ze echter nergens meer aan en eenmaal in de kroeg beleeft ze, volgens haar, de avond van haar leven. De alcohol brengt haar namelijk in een enorme feeststemming en over de aandacht van jongens heeft ze opeens niet meer te klagen. Al zorgen haar uitdagende uitstraling en gedrag er wel voor dat ze niet door iedereen met evenveel respect wordt behandeld.
Als ze een jongen haar vraagt om mee te gaan naar een ‘stil’ plekje, dreigt het zelfs dramatisch voor haar af te lopen. De knaap wil namelijk meer dan zij en gebruikt geweld om zijn zin te krijgen. Afke krijst wel om hulp, maar niemand lijkt haar te horen en daarom wordt ze steeds banger.
Plotseling hoort ze echter een woeste schreeuw, voelt ze dat haar belager van haar weggetrokken wordt en ziet ze dat er wat rake klappen vallen.
Niet veel, want al snel wordt ze vastgepakt door haar redder en ziet ze dat het Ruud, een nogal verlegen jongen bij haar uit de straat, is.
‘Ga maar mee naar mijn huis, want mijn ouders zijn er niet. Ik doe je niets, maar dan kunnen we even praten.’
Afke kan alleen knikken en dat doet ze ook. Ze is wel heel verbaasd, want ze heeft altijd gedacht dat Ruud geen held was. Dat blijkt hij echter wel te zijn en ze vraagt zich af hoe ze zich zo in hem heeft kunnen vergissen. Dat antwoord krijgt ze al snel, want als ze even later aan een grote beker koffie zitten, begint hij te praten.
‘Dit is de eerste keer dat ik iemand heb geslagen. Als ik dat niet had gedaan, was het echter een drama voor je geworden. Al was dat wel een beetje je eigen schuld geweest. Je hebt namelijk de hele avond geprobeerd om alle jongens hun kop gek te maken. Waarom zie je er trouwens zo goedkoop uit? Ik vond de oude Afke namelijk veel leuker dan deze.’
Afke is even sprakeloos, maar vertelt dan van de ‘strijd’ met haar zus en hun ontbijt van vanochtend. Als ze uitgepraat is, kijkt Ruud haar met een aparte blik in zijn ogen aan.
‘Weet je dat wij veel gemeen hebben? We zijn namelijk geen studiebollen, niet sportief en erg terughoudend. Plus dat we bang zijn om afgewezen te worden. Ik vind je bijvoorbeeld erg leuk en loop al tijden met het idee rond om je mee uit te vragen, maar dat durf ik niet.’
Het blijft eerst even stil, maar dan dringt het goed tot Afke door wat Ruud heeft gezegd en dat is het begin van de totale verandering van haar leven. Het is alleen wel op een heel andere manier gegaan dan ze had verwacht en dat is wederom het bewijs dat het leven niet te regisseren valt en jezelf zijn belangrijker is dan een spannende buitenkant.
’s zaterdagsochtends zit te ontbijten, ontstaat er een nogal pijnlijke sfeer. Haar vader vraagt namelijk wat zijn dochters vandaag gaan doen en haar zus komt gelijk met een waslijst aan activiteiten die ze op haar programma heeft.
‘Ik moet om elf uur voetballen en vanmiddag gaan we met de meiden naar het eerste kijken. Daarna gaan we ergens iets eten en vervolgens stappen tot de kroegen sluiten. Ik ben dus niet vroeg thuis, maar er zijn vast jongens genoeg die me thuis willen brengen. Eigenlijk moet ik nog wat voor school doen, maar dat kan maandag wel. Eén keer overlezen is namelijk voldoende en morgen wil ik het liefst zo lang mogelijk slapen.’
Afke kijkt strak voor zich uit en voelt zich vreselijk, want ze weet nu al wat haar vader zo gaat zeggen en heeft gelijk.
‘Mooi, meid. Geniet ervan. Wat ga jij doen, Afke? Jij moet zeker nog wél aan de studie, want niet iedereen kan zonder zich in te spannen haar diploma halen. Moet je veel doen?’
‘Valt wel mee.’
‘O, dan ben je met een uurtje of twee klaar.’
‘Dat hoop ik.’
‘Wat ga je de rest van de dag doen?’
‘Ik heb voor vanavond met Aukje afgesproken?’
‘En voor vanmiddag niets?’
‘Nee.’
‘Dat je niet net als je zus ook op een club gaat. Dan heb je zo een hele berg vriendinnen. Het is toch veel leuker om een nachtje te feesten, dan samen met die Aukje te zijn. Fraukje heeft trouwens nogal eens een vriendje, maar jou hoor ik daar nooit over. Kom je nooit iemand tegen, ben je niet op zoek of hou je niet van jongens?’
Afke voelt zich enorm vernederd door de woorden van haar vader en staat op.
‘Helaas voor jou is niet iedereen hetzelfde.’
‘Blijf nog even zitten, joh. Het is toch gezellig zo.’
‘Smaken verschillen en ik moet aan de studie.’
Afke wil eerst nog iets zeggen, maar heeft geen trek om haar emoties te tonen en loopt daarom naar haar kamer. Daar gaat ze met een naar gevoel achter haar laptop zitten en moet ze enorm haar best doen om niet in huilen uit te barsten. Haar vader weet haar namelijk elke keer weer duidelijk te maken dat ze in alles de mindere van Fraukje is. Dat maakt haar soms wanhopig en heeft haar er al eens over doen denken om een eind aan haar leven te maken.
Natuurlijk weet ze wel dat haar zus veel knapper, slimmer en sportiever is dan zij. Zij kan jongens in overvloed krijgen, is veruit de beste speelster van haar voetbalteam en haalt zonder zich echt druk te maken haar vwo-diploma. Zo is het met haar echter niet, want zij is niet knap en zeker niet sportief. Plus dat zij nog flink aan de bak zal moeten om haar vmbo-diploma te halen. Omdat zij nergens echt goed in is en er niet bijzonder uitziet, heeft ze ook veel minder zelfvertrouwen dan haar zus en daardoor mist ze het lef om op iedere jongen af te stappen die ze leuk vindt.
Hoewel ze heel graag een vriendje zou willen, heeft ze er dan ook nog nooit één gehad. Ze prent zich vaak in dat dit wel komt, maar veel vertrouwen heeft ze er niet in.
Ze zou haar leven graag veranderen, maar heeft geen idee hoe. Een studiebol zal ze namelijk nooit worden en sportief al helemaal niet. Plus dat ze niet zou weten wat ze aan haar gezicht en figuur kan doen. Een plastisch chirurg vindt ze namelijk eng en ze gelooft ook niet dat zo’n iemand haar gelukkig maakt. Haar vader heeft trouwens wel een beetje gelijk, want met meer vrienden en vriendinnen krijgt ze een heel ander leven.
Als ze dat wil, zal ze zich echter heel anders moeten kleden en meer aandacht aan haar uiterlijk moeten besteden. Nu loopt ze altijd in een spijkerbroek en een fleece trui en ze heeft nog nooit make up gebruikt, maar daarmee maakt ze zichzelf erg saai. Ze weet natuurlijk niet of een nieuwe ‘look’ haar echt helpt, maar ze denkt geen andere keus te hebben. Als ze niets doet, blijft ze namelijk in de schaduw van haar zus staan en daar is ze klaar mee. Daarom besluit ze vanmiddag naar het dorp te gaan voor nieuwe kleding en make up en vanavond voor het eerst van haar leven echt uit te gaan.
Nadat ze een compleet nieuwe ‘uitstraling’ heeft aangeschaft, besluit ze de nieuwe Afke nog meer vorm te gaan geven en duikt ze een, volgens haar, leuke kroeg in om wat te gaan drinken.
Omdat er een paar meiden van school bij komen zitten, beleeft ze een topmiddag en gaat ze
’s avonds, ondanks dat ze soms wel aan zichzelf twijfelt, met een goed gevoel op weg naar Aukje.
Daar krijgt ze een enorme tegenvaller te verwerken, want haar vriendin reageert veel negatiever dan ze had verwacht.
‘Wat is er met jou gebeurd, joh?’
‘Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik een saai leven heb en daarom ga ik het vanaf nu anders doen. Als je jezelf ook een beetje opdoft en in je kledingkast duikt, gaan we daarom eerst wat eten en vervolgens het kroegleven onveilig maken.’
Aukje is tijdens het verhaal van Afke steeds moeilijker gaan kijken en is duidelijk.
‘Ik bemoei me niet met jouw leven, maar jij lijkt een kant op te willen waar ik niets mee heb. Uit eten gaan vind ik prima, maar ik ga niet mee naar de kroeg en wil er als Aukje uit blijven zien.’
Afke schrikt wel van Aukje, maar niet genoeg om op haar besluit terug te komen.
‘Dat is erg jammer, maar dan ga ik alleen.’
‘Helaas, maar het is niet anders.’
Als Afke een paar minuten later naar het dorpscentrum loopt, vraagt ze zich wel een keer af of ze geen grote fout aan het maken is. Wanneer ze op een terras zit en weer wat gedronken heeft, denkt ze echter nergens meer aan en eenmaal in de kroeg beleeft ze, volgens haar, de avond van haar leven. De alcohol brengt haar namelijk in een enorme feeststemming en over de aandacht van jongens heeft ze opeens niet meer te klagen. Al zorgen haar uitdagende uitstraling en gedrag er wel voor dat ze niet door iedereen met evenveel respect wordt behandeld.
Als ze een jongen haar vraagt om mee te gaan naar een ‘stil’ plekje, dreigt het zelfs dramatisch voor haar af te lopen. De knaap wil namelijk meer dan zij en gebruikt geweld om zijn zin te krijgen. Afke krijst wel om hulp, maar niemand lijkt haar te horen en daarom wordt ze steeds banger.
Plotseling hoort ze echter een woeste schreeuw, voelt ze dat haar belager van haar weggetrokken wordt en ziet ze dat er wat rake klappen vallen.
Niet veel, want al snel wordt ze vastgepakt door haar redder en ziet ze dat het Ruud, een nogal verlegen jongen bij haar uit de straat, is.
‘Ga maar mee naar mijn huis, want mijn ouders zijn er niet. Ik doe je niets, maar dan kunnen we even praten.’
Afke kan alleen knikken en dat doet ze ook. Ze is wel heel verbaasd, want ze heeft altijd gedacht dat Ruud geen held was. Dat blijkt hij echter wel te zijn en ze vraagt zich af hoe ze zich zo in hem heeft kunnen vergissen. Dat antwoord krijgt ze al snel, want als ze even later aan een grote beker koffie zitten, begint hij te praten.
‘Dit is de eerste keer dat ik iemand heb geslagen. Als ik dat niet had gedaan, was het echter een drama voor je geworden. Al was dat wel een beetje je eigen schuld geweest. Je hebt namelijk de hele avond geprobeerd om alle jongens hun kop gek te maken. Waarom zie je er trouwens zo goedkoop uit? Ik vond de oude Afke namelijk veel leuker dan deze.’
Afke is even sprakeloos, maar vertelt dan van de ‘strijd’ met haar zus en hun ontbijt van vanochtend. Als ze uitgepraat is, kijkt Ruud haar met een aparte blik in zijn ogen aan.
‘Weet je dat wij veel gemeen hebben? We zijn namelijk geen studiebollen, niet sportief en erg terughoudend. Plus dat we bang zijn om afgewezen te worden. Ik vind je bijvoorbeeld erg leuk en loop al tijden met het idee rond om je mee uit te vragen, maar dat durf ik niet.’
Het blijft eerst even stil, maar dan dringt het goed tot Afke door wat Ruud heeft gezegd en dat is het begin van de totale verandering van haar leven. Het is alleen wel op een heel andere manier gegaan dan ze had verwacht en dat is wederom het bewijs dat het leven niet te regisseren valt en jezelf zijn belangrijker is dan een spannende buitenkant.
Blikje liefde bloemen. Met een rood vlak en een witte tekst.
Voorzien van een roze hart, zwarte puntjes en bloemen.
Puntjes en een hartje op de deksel. Een blikje vol liefde
voor uw grote liefde.
KLIK HIER VOOR MEER BLIKJES